یوسف العتیبه، سفیر امارات در واشنگتن در گفتوگوی مجازی با مؤسسه هادسن (Hudson Institute) درباره توافقنامه عادی سازی روابط میان کشورش و رژیم صهیونیستی اظهار کرد: توافقنامه صلح میان امارات و اسرائیل با توافقنامههای صلح گذشته میان تلآویو و اردن و مصر متفاوت است؛ چراکه زمینه تاریخی، سیاسی و جغرافیایی آن کاملا متفاوت است.
وی در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه امارات دوست دارد شاهد چه اتفاقی میان فلسطین و رژیم صهیونیستی باشد، افزود: توقع ما زیاد نیست و ما امیدواریم که شاهد آغاز گفتوگوها و مذاکرات میان دو طرف باشیم، ما نمیتوانیم این هدف را محقق کنیم و دو طرف باید تصمیم بگیرند که این گفتوگوها برای هر دوی آنها مهم است.
العتیبه در ادامه مدعی شد: توافقنامه صلح جدید نه تنها راه حل دو کشوری را نجات داد، بلکه زمینه و زمان کافی را نیز برای دستیابی به آرزوی از سرگیری مذاکرات در صورت تمایل فراهم کرد.
سفیر امارات در بخش دیگری از اظهاراتش درباره خریداری جنگندههای اف-۳۵ از آمریکا نیز تصریح کرد: فرماندهان وزارت دفاع آمریکا موافق فروش این جنگندهها به امارات هستند. این فرماندهان ۲۰ سال قبل تصمیم صحیحی را درباره فروش جنگندههای اف-۱۶ به امارات اتخاذ کردند و اکنون پس از گذشت ۲۰ سال میخواهند بگویند که ما در فروش این جنگندهها درست عمل کردیم.
العتیبه درباره بحران میان اعضای شورای همکاری خلیج فارس با قطر نیز تأکید کرد: من معتقدم که پیشرفتی در این باره صورت گرفته است یا دستکم نشانههایی از پیشرفت وجود دارد. با این وجود همچنان تعهداتی وجود دارند که طرفهای مختلف باید به آنها متعهد باشند و برای کاهش تنش باید دولتها اقداماتی را اتخاذ کنند.
وی در این باره افزود: من معتقدم که درصورت پایبندی به تعهدات مذکور، وضعیت امیدوار کننده خواهد بود فرصتی برای مصالحه محقق میشود اما هنوز قضاوت و حکم دادن در این باره زود است.
سفیر امارات در واشنگتن درباره تلاشها برای بهبودی روابط میان عربستان و ترکیه نیز گفت: من فکر میکنم که باید نوعی درک از این رابطه وجود داشته باشد. اگر دو کشور بتوانند راهی برای آشتی پیدا کنند، من فکر میکنم که این به نفع منطقه خواهد بود. در تمام نظر سنجیها تایید شده که مردم منطقه از درگیری خسته شدهاند. مردم از این درگیریها و بحث و جدلها خسته شدهاند؛ بدین ترتیب من معتقدم که عربستان و ترکیه میتوانند زمینه آشتی و مصالحه را ایجاد کنند.
العتیبه در ادامه درباره فعالیتهای آنکارا در منطقه نیز عنوان کرد: بیشترین نگرانی درباره رفتار ترکیه مربوط به سیاسی شدن عقاید و دین است که اساساً امور شخصی مربوط به ایمان و اعتقاد است و دولت نباید در آنها دخالت کند. اما آنچه دولت ترکیه اکنون انجام میدهد عکس این مساله است؛ چراکه دین و افراط گرایی را وارد تمامی امور روزمره میکند.