اکسیژن مهمتر است یا اورانیوم؟
سرویس بین الملل-هند و پاکستان توانایی خرید تسلیحات و انجام آزمایش‌های موشک بالستیک را دارند اما نمی‌توانند از پس بحران شیوع کرونا برآیند. زمان آن فرارسیده که دو کشور بر روی بهداشت عمومی و تقویت نظام درمانی توجه کنند و لفاظی‌ها و اقدامات عملی جنگ‌طلبانه علیه یکدیگر را کنار گذارند.
به گزارش آفتابنیوز؛ شبکه خبری "دویچه وله" در مقاله‌ای تحلیلی با انتقاد از رویکرد هند و پاکستان که به جای تمرکز بر توسعه زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی، تمام تمرکز خود را بر روی تقویت برنامه تسلیحاتی هسته‌ای قرار داده‌اند می‌نویسد: "دکتر "مبارک علی" مورخ پیشروی پاکستانی اخیرا در رسانه‌های اجتماعی نوشته که مدیریت ناکارآمد و بد در مقابله با شیوع کرونا در هند و پاکستان ثابت کرد که اکسیژن از اورانیوم مهمتر است. این دو کشور هر دو درگیر بحران حاد بهداشت عمومی به دلیل شیوع ویروس کرونا هستند. هند برای بیماران کرونایی کپسول اکسیژن ندارد و پاکستان توانایی خرید واکسن را ندارد. با این وجود، هر دو کشور مسلح به سلاح هسته‌ای کماکان بخش عمده بودجه ملی‌شان را به هزینه‌های نظامی اختصاص می‌دهند و وضعیت همه گیری کرونا در هند کابوس‌وار است.
هند شاهد ۲ میلیون مورد تازه ابتلا به کرونا بوده است که رکوردی جهانی محسوب می‌شود. هند همچنین ۱۶ هزار مورد مرگ بر اثر کرونا را در هفته‌های اخیر ثبت کرده است.
از زمان ابتلا به کرونا در سال گذشته هند بیش از ۱۶۷ میلیون مورد ابتلا به آن ویروس و ۲۰۰ هزار مورد مرگ بر اثر آن را ثبت کرده است.
موج دوم کرونا، هند با نظام درمانی و زیرساخت‌های بهداشتی شکننده را درمانده کرده است. بیمارستان‌ها مملو از بیماران کرونایی هستند و مکان کافی برای سوزاندن اجساد یا دفن آنان وجود ندارد.
اوضاع پاکستان نیز روز به روز بدتر می‌شود. در تاریخ ۲۷ آوریل، پاکستان ۸۰۵ هزار مورد کرونا و ۱۷ هزار مورد مرگ را بر اثر آن ثبت کرده است. کارشناسان می‌گویند تعداد واقعی مبتلایان و میزان مرگ و میر احتمالا بسیار بیش‌تر است. توزیع واکسن در پاکستان بسیار کند است چرا که دولت بودجه لازم برای خرید دوز‌های واکسن را در اختیار ندارد و چین و سایر کشور‌های جهان چند میلیون دوز واکسن به پاکستان اهدا کرده‌اند اما این میزان برای واکسیناسیون کشوری با ۲۲۰ میلیون نفر جمعیت کافی نیست.
با این وجود، مقام‌های نظامی و دفاعی پاکستانی حاضر به عقب‌نشینی از سیاست‌های قبلی خود نیستند. بیش از ۷۰ سال از زمان استقلال دو کشور هند و پاکستان از زیر یوغ بریتانیا می‌گذرد. نظامیان در دو کشور رشد کرده‌اند در حالی که بخش عمده‌ای از جمعیت آن دو کشور زیر خط فقر به سر می‌برند. این خود نشان‌دهنده در اولویت قرار دادن امنیت در مقایسه با صرف هزینه برای توسعه ملی است.
هند و پاکستان تانک و جنگنده در اختیار دارند اما بیمارستان‌های آن دو کشور فاقد تخت آی سی یو ونتیلاتور برای کمک تنفسی به بیماران کرونایی هستند. در پاکستان بی‌اعتنایی حاکمان آن کشور نسبت به اوضاع عمومی مردم زمانی آشکار شد که آزمایش موشک با توانایی هسته‌ای در تاریخ ۲۵ مارس صورت گرفت و همزمان به پاکستانی‌ها گفته شد باید منتظر واکسن باشند. تصور کنید که با هزینه صرف شده برای یک موشک بالستیک شاهین پاکستانی امکان خرید چند دوز واکسن وجود داشت.
در همان حال، ارتش هند گزارش داده تا دو سال آینده قرار است به فناوری‌های پیشرفته نظامی از جمله سیستم‌های ضدتانک، ضد پهپاد، بمب‌های هدایت‌شونده و سلاح‌های ضدهوایی مجهز شود.
حاکمان دو کشور باید به جنگ‌افروزی و خصومت با یکدیگر پایان دهند و اختلافات خود را از طریق سیاسی و دیپلماتیک و نه پر کردن زاردخانه‌های هسته‌ای حل کنند تا بهترین راه را برای مقابله با کرونا و پاندمی‌های احتمالی آینده پیدا کنند.
پاندمی کرونا نشان داد که اگر همسایگان سرسخت جنوب آسیا به سمت آشتی و صلح با یکدیگر حرکت نکنند اقتصاد آنان در درازمدت از هم فروپاشیده و حتی ارتش‌های قدرتمند آن کشور‌ها نیز قادر به جلوگیری از این فروپاشی نخواهند بود.
اکسیژن برای سلامت جسم و جان میشه. چون حاکمان امتیاز ویژه دارند و غم کمبود اکسیژن رو ندارند. الباقی ملتهایشون هم اکسیژن بود مصرف کنند، نبود بمیرند، مشکلی نیست.
نتیجه میگیریم اورانیوم اوجب واجباته. میگی نه از نفر بعدی بپُرس!