احمدی نژاد در پاسخ به این سؤال که چقدر اهل سینما است، گفت: «شرایط من اقتضاء نمیکند که دائما به سینما بروم، اما در جریان روند امور هستم. قبل از انقلاب هم سینما میرفتیم. فیلمهایی مانند "ده فرمان" را دیده ام که آن زمان جزو فیلمهای برجسته بود، فیلمهایی مانند "قیصر"، " گوزن ها" و "رضا موتوری" را هم دیدهام.
بازی خوب بهروز وثوقی که خودش سطح فیلم را بالا میبرد. یعنی آنقدر بازی اش خوب بود که خودش به تنهایی سطح فیلم را بالا میبرد. فیلمهای زیادی دیدیم. آن زمان فردین فیلمهای زیادی بازی میکرد. دوره ما دوره فردین و بیک ایمانوردی بود… آن زمان فیلمهای سیاسی هم میدیدیم. مثل فیلم کُندو و فیلمهای دیگر… فیلم گاو را هم دیده ام.»
البته او قبلتر هم در تیر ماه ۱۳۹۹ یک مصاحبه با بهمن بابازاده داشت و درباره موسیقی و استاد شجریان، شادمهر عقیلی، معین اصفهانی و ... حرفهایی زده بود. همان موقع هم در یادداشتی اشاره کردم که «آقای احمدینژاد! با «لیدی گاگا» هم آهنگ بخونی چیزی رو از یادمون نمیبره»
شاید برخی بگویند این که الان احمدی نژاد چنین حرفهایی میزند یک نکته مثبت دارد و آن این است که نشان میدهد او هم مانند سایر افراد جامعه اهل سینما رفتن بوده است، اما واقعا نکته مهم در این مصاحبه این است که او همیشه از واقعیت جامعه دور است و انگار هیچ اهمیتی هم برایش ندارد.
در زمانهای که مشکل اقتصادی گریبانگیر تمام جامعه شده است و در چند روز اخیر بحثی، چون صدور کارت نان پیش کشیده شده است، چه اهمیتی دارد که آقای احمدی نژاد سینما دوست بوده یا باشد؟
با انتشار این مصاحبه امیرعلی ملک مطیعی فرزند ناصر ملک مطیعی در پستی اینستاگرامی خطاب به محمود احمدی نژاد نوشته است: «جناب آقای محمود احمدی نژاد! با سلام، چقدر خوشحال شدم که گفتگوی شما را دیدم، چقدر خوشحال شدم که صحبتهای جنابعالی را در مورد سینمای قبل از انقلاب و ستارگانش شنیدم …چقدر جالب که فیلم «قیصر» را دیده اید، همینطور «گوزنها» و «رضا موتوری» را … چقدر خوب، که شما اسطوره سینمای ایران استاد «بهروز وثوقی» را دوست دارید، چقدر عالی، که از دیگر چهرههای ماندگار سینما همچون زنده یادان «محمدعلی فردین» و «رضا بیک ایمانوردی» نام بردید و یاد کردید … در یک مصاحبه دیگرتان هم دیدم که در مورد موسیقی قبل از انقلاب فرموده بودید: «داریوش» و «ستار» گوش میدادم!
چقدر خوب! چقدر زیبا! چقدر منورالفکر!
سوالی که برای ما پیش میآید، این است که؛ چرا در دوره ریاست جمهوری خودتان حتی یکبار هم از هنرمندان قبل انقلاب نام نبردید؟! هشت سال وقت داشتید تا از این هنرمندان دلشکسته یاد کنید! هشت سال فرصت داشتید تا برای ممنوع الکاری و مشکلاتشان اقدامی کنید! هشت سال زمان داشتید تا به وزیر ارشادتان بفرمایید تا از این هنرمندان ممنوع التصویر که یا خانهنشین شدند، یا مجبور به ترک وطن شدند و یا دق کردند تجلیل و تکریمی کند …، اما هیچ کاری نکردید! هیچ اقدامی انجام ندادید! چرا هیچ قدمی برنداشتید؟!
چرا همین صحبتها را در دوران زمامداری خودتان به زبان نیاوردید؟ حالا که دیگر در مسند قدرت نیستید و به نوعی از حاکمیت رانده شده اید، به یاد سینمای قبل از انقلاب افتاده اید؟ به یاد موسیقی قبل از انقلاب افتاده اید؟ به یاد هنرمندان آن آثار خاطره انگیز افتاده اید؟ روزگار پر دردی، بر این هنرمندان گذشت. سالهای سختی، بر این بازیگران و خوانندگان گذشت و کسی از شما و یارانتان، کاری برایشان نکرد! حرفی در موردشان نزد! نامشان را نگفت! و یادشان نکرد …
فکر نمیکنید حالا خیلی دیر شده؟ کاش آنموقع که سوار بر اسب مراد بودید و بر صندلی قدرت تکیه زده بودید، از این چهرههای ممنوع شده و محروم شده یاد میکردید! آنروزهایی که به برخی از بازیگران سینمای بعد انقلاب، نشان درجه یک فرهنگ و هنر میدادید! آنروزهایی که خوانندهی صدا و سیما را در آغوش میگرفتید و تجلیل میکردید! کاش آنروزها این صحبتها را مطرح میفرمودید! فرصتها از دست رفت، عمرها بر باد رفت و
حالا خیلی دیر است!
با احترام
دی ۱۴۰۰
امیرعلی ملک مطیعی فرزند ناصر ملک مطیعی بازیگری که بهترین سالهای زندگی و هنریاش، ممنوع الکار بود! از جمله دوره ریاست جنابعالی!»
دیدن این حرفهای احمدی نژاد و یا سیاستمدارانی، چون او فقط یک نکته را برجسته میسازد، به قول دیالوگ آخر فیلم سوته دلان مرحوم علی حاتمی: «همه عمر دیر رسیدیم»