عدم امنیت اساسی ترین مشکل پرستاران

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: پرستاران یکی از اساسی‌ترین مشکلات کار خود را نبود امنیت می‌دانند.  

پرستار بخش زنان یکی از بیمارستان های خصوصی شمال شهر تهران در گفتگو با خبرنگار اجتماعی آفتاب گفت: «خطاهای پزشکی بر دوش پرستار است و پرستار در قبال آن مواخذه می‌شود».

یکی از پرستاران در مورد مشکلات این حرفه می گوید: «حقوق، مزایا، مسکن، ایاب ‌و ذهاب، شیفت شب و در نظر گرفته نشدن مسائل رفاهی و تفریحی از مسائلی است که هر سال در روز پرستار مطرح می‌شود، ولی بعد از این روز اتفاقی در این زمینه نمی‌افتد».

پرستار دیگری که در بخش نوزادان این بیمارستان فعالیت دارد از اجرا نشدن تعرفه‌های رسمی گلایه می‌ کند و می افزاید: «در صورت عملی شدن این تعرفه‌ها اوضاع حقوق بهتر خواهد شد». 

حقوق پرستاران در این بیمارستان خصوصی که چیزی در حدود 250 هزارتومان است، نشانگر عدم رعایت تعرفه‌های نظام پرستاری در بیمارستان‌های خصوصی کشور است. 

خانم پرستاری که در بخش قلب مشغول به کار است،‌معتقد است: « با وجود فراهم بودن امکان ادامه تحصیل بدلیل فشرده بودن کار پرستاری امکان ادامه تحصیل برای ما مهیا نمی‌شود، چرا که نیروی انسانی کم است». 

این در حالی است که با وجود افزایش چشمگیر فارغ‌التحصیلان دانشگاه های مختلف کشور طی سالهای اخیر در این رشته بخش درمانی کشور همچنان با کمبود نیروی متخصص مواجه است. 
برخی علت این امر را بازنشستگی تعدادی از پرستاران در سالهای پس از جنگ به دلیل محدودیت بودجه و عدم جایگزینی نیروی انسانی جدید می‌دانند و معتقدند در طی سال‌های اخیر نیاز به پرستار خصوصا در بیمارستان‌های دولتی افزایش یافته است.

سوپروایزر این بیمارستان با اشاره به مسئولیت سنگین شاغلان این حرفه معتقد است معمولا به آن اندازه که پرستاران تلاش می‌کنند از سوی مسئولان و حتی بیماران از آنها قدردانی نمی‌شود. 

همچنین پرستار بخش ICU  با اظهار علاقه فراوانش به این حرفه خیلی می‌گوید: «وقتی وارد دانشگاه شدم اطلاعی از رشته‌ام نداشتم تا سال سوم هم علاقه چندانی به این حرفه پیدا نکرده بودم، ولی در سال سوم که کارورزی شروع شد به این حرفه علاقمند شدم و تمام سال‌های کاری‌ام را به کمک این علاقه سپری کرده‌ام».

پرستار بخش جراحی نیز در مورد شیفت‌های شب ‌گفت: «تعدادی از پرستان خود راغب به گرفتن شیفت شب هستند، چون روزها در بیمارستان‌های دیگری کار می‌کنند و چاره‌ای جز گرفتن شیفت شب ندارند». 

پرستار بخش سوختگی این بیمارستان با بیان خاطره‌ایی از لحظات تلخ و شیرین بیماران سوختگی گفت:« درسال 72 که بنده کارآموز بودم، بیماری با وضع بد سوختگی به بیمارستان آوردند که قرار بود مورد عمل جراحی قرار گیرد همه پرستاران مراقب او بودند و رسیدگی خوبی در مورد او انجام می‌دادند. این بیمار پیانیست بود و به دلیل روحیه خاص‌اش دچار وضع روحی بدی شده بود، پس  گذشت 7 سال از آن ماجرا هنگامی که در بیمارستان مشغول کار بودم مردی جلوی من را گرفت و از آن روزها یاد کرد او را اول نشناختم ولی بعد بایادآوری نوای پیانواش او را به خاطر آوردم او پس از مرخص شدنش از بیمارستان یکی از کارهایش را به پرستاران آن بخش هدیه کرد».