در این مقاله که در روزنامه پرینستونین به قلم مورگان اورتاگوس، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در دولت ترامپ و همچنین گابریل نورونها مشاور مایک پمپئو وزیر امور خارجه قبلی آمریکا نوشته شده آمده است:
اهالی شهرپرینستون باید درمورد برایان هوک مطلع باشند. او به عنوان مسئول امور ایران در سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ بود. او مذاکرات تاریخی صلح اسرائیل و اعراب بنام پیمان ابراهیم را پشتیبانی کرد. برایان هوک درسال ۲۰۱۹ مذاکرات آزادی آقای وانگ، که بعنوان گروگان درزندان اوین ایران بود، را انجام داد. تلاشهای هوک قهرمانانه بود.
متاسفانه دانشگاه پرینستون به اشتغال دکتر سید حسین موسویان ادامه میدهد درحالیکه او تهدیدات علیه برایان هوک را بزرگ میکند. ما از دانشگاه پرینستون میخواهیم که به درخواست "گروه اتخاد علیه ایران هسته ای" مبنی بر پایان دادن به اشتغال موسویان، پاسخ مثبت بدهد.
موسویان قبلا سفیر ایران در آلمان بوده و طبق اظهار آقای ظریف وزیر خارجه سابق، فردی وفادار و متعهد به کشورش باقی مانده است.
ژنرال قاسم سلیمانی تحت تحریمهای سازمان ملل بود و آمریکا هم او را لیست تروریستی قرار داده بود. موسویان در مصاحبهای با چهرهای خونسرد در مورد تهدید ایران برای انتقام از هوک صحبت کرد. تهدید ایران درمورد انتقام از قاتلین سلیمانی یک جوک نیست. با وجودی که برایان هوک دولت را ترک کرده، اما تهدید ایران برای انتقام از مقامات دولت ترامپ درمورد قتل سلیمانی دردستور کار دولت ایران است. موسویان با سابقه طولانی خدمت دردولت ایران، بخوبی میداند که کلماتش چه تاثیر تبلیغاتی دارد. این اظهارات توهین به شایستگی هاست و باید بدون اکراه محکوم شود.
رئیس و مدیران دانشکده پرینستون از نامه سرگشاده "گروه اتحاد علیه ایران هسته ای" به رئیس دانشگاه مطلع هستند. علاوه بر آن نامه، ما هم شخصا مطالب راجع به موسویان را با خانم آمنی جمال رئیس دانشکده روابط بین الملل و آلکس گلسر مدیر بخش علوم و امنیت جانی دانشگاه که مسئول مستقیم استخدام موسویان هستند، نیز درمیان گذاشته ایم. یک ماه از درخواست ما گذشته و با وجودی که مکرر اخراج موسویان را پیگیری کرده ایم، اما با سکوت آنها مواجه بوده ایم.
سکوت دانشگاه پرینستون درمورد موسویان ظالمانه است، چون برایان هوک یک دانشجوی به گروگان گرفته شده این دانشگاه را آزاد کرد در حالی که ایران او را برای (اخاذی!) به گروگان گرفته بود. اقای وانگ اخیرا بخاطر کوتاهیهای دانشگاه پرینستون از این دانشگاه شکایت کرده است. ما شاهدیم که برایان هوک برای آزادی این دانشجو تلاش شبانه روزی داشت تا اینکه توانست او را با یک پرواز به سوئیس منتقلکرده وملاقات نموده و سپس به آمریکا بیاورد. برایان هوک به وانگ یک پرچم آمریکا هدیه داد، او را به شام دعوت کرد و از او پرسید چه نیازی داری؟ وانگ یک تلفن و لپ تاپ خواست تا مجدد به جهان مرتبط شود. هوک فورا به یک فروشگاه اپل رفت و از جیب خود یک موبایل و لپ تاپ برای وانگ خرید. البته هوک این اقدامات را بعنوان یک وظیفه ملی انجام داد، اما در عین حال کمک مهمی به دانشگاه پرینستون برای آزادی دانشجویش کرد؛ لذا ما از طریق این مقاله از دانشگاه پرینستون میپرسیم چرا تهدید علیه اتباع آمریکا را محکوم نمیکند؟ چرا موسویان را محکوم نمیکند؟ آیا همدستی ازطریق سکوت، پاسخ مناسبی است به ملت آمریکاست؟