غلامعلی دهقان، مدرس دانشگاه و فعال سیاسی، در یادداشتی نوشت: قرائن و شواهد نشان میدهد قضیه اوکراین به نقطه عطف خود نزدیک میشود. منابع اطلاعاتی غرب از حمله قطعی روسیه سخن میگویند و زلینسکی، رئیسجمهور اوکراین، سخن از عادی بودن وضعیت دارد و روسیه در حال تکذیب خبر حمله است.
با این وجود، به نظر میرسد محاصره اوکراین از سه جهت شمال یعنی مرز بلاروس با اوکراین و شرق، مرز روسیه با اوکراین و از جنوب از طریق دریای سیاه و جزیره کریمه در حال کامل شدن است. اعزام ۱۳۰هزار نیرو در این مرحله در مرزهای اوکراین نمیتواند صرفا مانور قدرت باشد.
پرسش اساسی این است طی روزهای آینده و تا پایان ماه فوریه، آیا اوکراین تضمینی مبنی بر عدم پیوستن به ناتو خواهد داد؟ آیا کشورهای غربی چنین ضمانتی به پوتین مبنی بر عدم عضویت اوکراین در ناتو میدهند؟
به نظر میرسد اگر روسیه در این لشکرکشی بیسابقه در مرزهای خود با اوکراین به این خواستههای خود نرسد، حمله قریبالوقوع روس دور از انتظار نباشد.
اما پرسش دیگری که مطرح میشود، موضع غرب در این قضیه چگونه خواهد بود و دیگر اینکه جمعیت ۴۱میلیونی اوکراین با حمله پوتین چگونه کنار خواهد آمد؟
واقعیت این است در قضیه اشغال کریمه در سال۲۰۱۴ غربیها سراغ تحریم روسیه رفتند و اینبار هم تلویحا سخن از تحریم میگویند و، چون اوکراین عضو ناتو نیست، حمایت نظامی از اوکراین در حد ارسال تجهیزات نظامی است، نه بیشتر.
اما در مورد عکسالعمل مردم اوکراین هم باید گفت جامعه اوکراین در بخش شرقی خود با جداییطلبان تحت حمایت روسیه روبهروست که ارتدوکس هم هستند و البته، مناطق غربی اکثرا کاتولیک هستند.
با این وجود، نباید از نقشآفرینی سیاستمداران حامی روسیه در این کشور که سالها تحت حمایت روسها در زمان اتحاد جماهیر شوروی سابق بودند، غافل شد.
واقعیت این است با فرض ورود روسها به اوکراین، بار دیگر جنگ سرد روسیه با غرب جانشین جنگ سرد اتحاد جماهیر شوروی با غرب خواهدشد؛ وضعیتی که اگر خوب تحلیل شود، برای ایران هم چندان بد نیست.
منبع: راهبرد