حملات روسیه به خاک اوکراین باعث شد که بسیاری از روسها و اکراینیها که از عمده گردشگران مقاصد توریستی ترکیه محسوب میشوند، برنامه سفرشان را لغو کنند و با این کار زیان قابل توجهی برای فعالان این صنعت برجای بگذارند.
صنعت گردشگری ۱۰ درصد تولید ناخالص داخلی ترکیه را شامل میشود و با توجه به دو سال رکود در پی همهگیری ویروس کرونا، افت قابل توجه ارزش لیر و افزایش نرخ تورم در این کشور، امید بسیاری وجود داشت که با احیای تدریجی فعالیتها در این صنعت، رونق به بازار کسب و کارهای خرد و کلان این کشور بازگردد.
آمارهای وزارت گردشگری ترکیه نیز حاکی از آن است که روسها و اوکراینیها بیش از یک چهارم گردشگرانی را تشکیل میدهند که سال گذشته وارد ترکیه شده بودند و معمولاً نیز سواحل فیروزهای مدیترانه و دریای اژه را برای گذراندن دوران تعطیلات انتخاب میکردند.
به گفتۀ حمید کوک از انجمن آژانسهای مسافرتی ترکیه، تنها در سال گذشته میلادی حدود ۴.۵ میلیون گردشگر روس و دو میلیون گردشگر اوکراینی به ترکیه سفر کردهاند و این امیدواری وجود داشت که امسال شمار گردشگران روس به ۷ میلیون و گردشگران اوکراینی به ۲.۵ میلیون نفر برسد.
اما جنگ روسیه و اوکراین همه پیشبینیها را به هم ریخت.
وضعیت برای آن دسته از آژانسهای مسافرتی که با روسیه و اوکراین کار میکردند نیز بسیار بغرنج است. اسماعیل یتمن، مسئول یکی از این آژانسها میگوید تحریمهای غرب نیز ضرر زیادی به او زده است.
او به خبرگزاری فرانسه میگوید: «آژانسهای مسافرتی مانند آژانس من که با روسیه کار میکنند، در حال حاضر واقعاً مشکل دارند. با توجه به وضع تحریمهای اقتصادی غرب علیه این کشور، افت ارزش روبل و تحریم بانکها، و با در نظر گرفتن مبلغی که من به عنوان پیش پرداخت به هتلها داده بودم، اکنون زیان من بیش از ۱۲ هزار دلار است.»
او میگوید که اگر تورهای گردشگری بیشتری کنسل شوند، احتمالا او بین ۶۵ هزار تا ۷۶ هزار دلار ضرر خواهد کرد.
اسماعیل یتمن میگوید: «قرار بود تا دو ماه دیگر یک گروه از گردشگران روسی وارد ترکیه شوند، اما ما به دلیل تحریم بانکها نتوانستیم پول را دریافت کنیم، بنابراین این سفر لغو شد آنهم در حالیکه قبلا هزینه هتلها را پرداخت کرده بودیم.»
ترکیه پیش از این نیز به دلیل همسایگی با سوریه و عراق و درگیریهایی که در این کشورها وجود داشت، آسیبهای زیادی دیده بود.
دو زن فروشنده در یک فرش فروشی در استانبول میگویند: «وقتی جنگ در عراق و سپس در سوریه شروع شد، گردشگران اروپایی و آمریکایی دیگر به اینجا نیامدند. آنها فکر میکردند که ما خیلی به مناطق درگیری نزدیک هستیم. اکنون هم وقتی خارجیها به نقشه نگاه میکنند، دریای سیاه را در همسایگی ما میبینند و با خودشان میگویند که چرا باید با سفر به این کشور خطر کنیم؟»