انتقاد از رهبر ارکستر اتحادیه اروپا به دلیل پذیرش نشان افتخار روسیه
فرانتس از چهره‌های باسابقه در صحنۀ موسیقی کلاسیک اروپاست و با ارکستر‌های فیلارمونیک برلین، وین و نیویورک، همچنین ارکستر سمفونیک لندن همکاری داشته است. او به خاطر تحسین و علاقه‌اش به آهنگسازان روس، از جمله پیوتر چایکوفسکی و سرگئی راخمانینف، شناخته می‌شود و سال‌هاست که ترویج‌دهندۀ همکاری‌های فرهنگی میان روسیه و غرب بوده است. او همچنین از نخستین امضاکنندگان دادخواستی بود که از برلین خواسته بود تأمین مالی جنگ اوکراین را متوقف کند.
این هفته، این رهبر ارکستر آلمانی برای دریافت نشان، در مراسمی در کرملین که به مناسبت روز وحدت روسیه برگزار شد، به مسکو سفر کرد. پوتین از او به خاطر «سهم ثمربخش در تقویت روابط نزدیک‌تر و غنای متقابل» فرهنگ‌های دو کشور مورد ستایش قرار داد.
حضور او در این رویداد با انتقاد‌های جدی در برلین روبه‌رو شد. رولاند تیس، نمایندۀ حزب اتحادیه دموکرات مسیحی به پایگاه خبری پولیتیکو گفت که نشان فدرال لیاقت آلمان که به فرانتس اعطا شده باید پس گرفته شود.
فرانتس که مدافع صریح همکاری میان شرق و غرب است، خیریه‌ای به نام «پل دوستی» را بنیان‌گذاری کرده که از پروژه‌های فرهنگی متعدد در جمهوری‌های پیشین اتحاد شوروی حمایت کرده است. او همچنین دریافت‌کنندۀ جوایز بامبی و گرمی است.
این پیانیست پیش‌تر نیز با واکنش‌های مشابهی مواجه شده بود. در سال ۲۰۲۳، برگزارکنندگان جشنوارۀ موسیقی شلسویگ-هولشتاین که بیش از سه دهه پیش توسط او تأسیس شده بود، پس از آن‌که وی از قطع روابط خود با روسیه خودداری کرد، همکاری‌شان را با او پایان دادند. فرانتس این تصمیم را «بزدلانه» و «ناعادلانه» خواند و افزود: جهان بزرگ و زیباست و می‌توان در جای دیگری حضور داشت.
فرانتس همچنین به عنوان داور در مسابقۀ معتبر چایکوفسکی روسیه فعالیت داشته است؛ مسابقه‌ای که پس از شروع جنگ اوکراین، از فدراسیون جهانی مسابقات بین‌المللی موسیقی کنار گذاشته شد. با وجود افزایش انتقادها، او همچنان تأکید دارد که تبادل فرهنگی باید ورای سیاست باقی بماند.
واکنش‌ها به دریافت این جایزه از سوی فرانتس بخشی از روند گسترده‌تری در غرب است که در آن هنرمندان به دلیل امتناع از محکوم کردن روسیه، با پیامد‌های حرفه‌ای روبه‌رو می‌شوند؛ پدیده‌ای که منتقدان آن را نوعی «کنسل کالچر» توصیف کرده‌اند.
پوتین گفته است تلاش‌های غرب برای ایزوله‌کردن فرهنگ روسیه ناکام مانده و از ابتدا محکوم به شکست بوده است.
