چطور اسکوچیچ شطرنج را به بنتو باخت؟
از همان دقایق ابتدایی مسابقه مشخص شد که علی‌رغم بازی در ورزشگاه خانگی حریف با حضور پرشمار و پرشور هواداران، دراگان اسکوچیچ سرمربی کروات تیم ملی در غیاب ۵ مهره کلیدی تیمش تصمیم گرفته تا توپ و میدان را به شاگردان پائولو بنتو بدهد، عقب بنشیند و با حداقل پاس، چشم به ضدحملات داشته باشد. مرور آمار پایانی مسابقه همین موضوع را نشان می‌دهد؛ جایی که کرهجنوبی ۵۴۷ پاس با دقت نزدیک به ۸۷ درصدی داده و بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران ۴۰۵ پاس با دقت تقریبا ۸۱ درصدی. در تعداد پاس‌های بلند نیز تیم اسکوچیچ ۶۲ به ۵۴ پیش است تا مشخص شود که استفاده از ضدحملات با حداقل پاس در دستور کار تیمی قرار داشته است.
وقتی جلوتر می‌رویم و روی کیفیت پاس‌های ارسال شده در مسابقه ریزتر می‌شویم، به جزئیات قابل توجهی می‌رسیم که شاید مهم‌ترین‌شان تعداد پاس‌های ارسال شده توسط هافبک دفاعی اصلی کرهجنوبی با چهار بازیکن تیم ملی فوتبال ایران است. کرهجنوبی و ایران هر دو با سیستم ۱-۴-۱-۴ به میدان آمده بودند؛ سیستمی که در حملات به آرایش ۳-۳-۴ بدل می‌شد، ولی کیفیتی که بازیکنان دوتیم با توجه به تفکرات پائولو بنتو و دراگان اسکوچیچ، در زمین ارائه کردند، تعیین کننده برنده مسابقه بود.
امید نورافکن، احمد نوراللهی و احسان حاج‌صفی با توجه به نمایش دفاعی ایران در شروع بازی سه هافبک دفاعی ایران بودند و در سوی مقابل وو یونگ همین وظیفه را در روزی که کرهجنوبی به دنبال کسب هر سه امتیاز مسابقه بود، برعهده داشت. جالب اینکه در نیمه دوم دراگان اسکوچیچ سعی کرد با وارد کردن مهدی مهدی‌پور به زمین مسابقه و فرستادن امید نورافکن به سمت چپ زمین نقص تیمش را رفع کند، ولی ورود این بازیکن هم نتوانست برتری عجیبی که تک هافبک دفاعی کرهجنوبی برای تیمش ایجاد کرده بود؛ برطرف کند.
در واقع چهار بازیکن تیم ملی فوتبال ایران در پست هافبک دفاعی در ورزشگاه جام جهانی سئول نتوانستند حتی کیفیتی به اندازه یک بازیکن کرهجنوبی هم ارائه کنند و تعداد پاس‌های رو به عقب، رو به جلو و پاس‌های عرضی این ۵ بازیکن هم همین موضوع را نشان می‌دهد.
نکته مهم‌تر تعداد پاس‌های رو به جلوی وو یونگ است که از تعداد پاس‌های رو به جلوی هر چهار بازیکن ایران در طول مسابقه بیشتر شده است؛ یعنی ۴۶ پاس که ۴۱ پاس به مقصد رسیده در مقابل ۴۱ پاس با دقت‌های به مراتب پایین‌تر.
دلیل اصلی این موضوع را می‌توان به عدم شکل‌گیری دفاع تیمی ایران از خط هجومی نسبت داد؛ جایی که سردار آزمون باید دفاع را با ایجاد مزاحمت برای هافبک دفاعی کرهجنوبی آغاز می‌کرد، ولی او در طول بازی بیشتر در بین دو مدافع میانی کرهجنوبی قرار داشت تا اینکه یک خط عقب‌تر بیاید و برای شماره ۵ تیم حریف ایجاد مزاحمت کند. جالب اینکه از بازیکنانی میانی ایران نیز کسی مامور جلوگیری از بازیسازی هافبک دفاعی کرهجنوبی نشده بود.
در بین دو نیمه البته اسکوچیچ که خودش به‌صورت خودآگاه تیمش را عقب نشانده بود و هافبک دفاعی حریف را آزاد، برای تغییر شرایط دست به کار شد و مهدی مهدی‌پور را وارد زمین کرد، اما شاید برای ضربه زدن به هماهنگی تیمی کره‌ای‌ها نیاز به بازیکنی بود تا برای شماره ۵ کرهجنوبی مزاحمت ایجاد کند تا در روزی که تیم ملی ایران و اسکوچیچ به پیروزی نیاز مبرم داشتند، با شکست خاک کرهجنوبی را ترک کند.
