محمدعلی زلفیگل وزیر علوم، تحقیقات و فناوری گفت: متقاضیان جذب هیات علمی و استخدام اساتید در دانشگاه و در بدو ورود باید یک دوره شبانهروزی آموزشی و حداقل سه ماهه بگذرانند و این دوره ها، شرط صدور حکم آنها باشد.
اینکه دانشگاه امام صادق (ع) موفق بوده است و حدود یک سوم فارغالتحصیلان آن عضوهیأت علمی دانشگاهها شدهاند به این دلیل است که به خوبی تلاش کردهاند، نسلی توانمند تحویل دهند و آموزشهای بسیار خوبی ببینند. به نظرم این دانشگاه مکانی است که نظام و حاکمیت به آن اعتماد دارد و اساتید آن مورد وثوق نظام هستند. از این رو انتظار ما از اساتید دانشگاه امام صادق (ع) این است که به ما راهکار بدهند.
به این نتیجه رسیدهام افزایش مهارت یک دانشجو و فرستادن یک دختر دانشجو به یک وزارتخانه همانند وزارت مسکن یا وزارت نفت یا یک شرکت خصوصیِ دارویی برای آموزش دیدن و کارورزی، نیازمند مقدمات و لوازمی همانند وسیله ایاب و ذهاب است که باید فراهم شود. اگر هیچ امکاناتی در دست ما قرار نگیرد و خیال مان از بابت امنیت آن شخص راحت نباشد، مهارتمحور کردن هم کار راحتی نیست.
می دانید این حرفها یعنی چه؟ یعنی فراری دادن مغزها. یعنی بازگشت به همان سیستم گزینش دهه 60 که فقط اسمش را می شود گذاشت"فاجعه".
الان دانشگاه شریف و امیرکبیر و تهران و ... و هاروارد و استنفورد و... که استادان شان سه ماه شبانه روزی توسط دوربین های آقای وزیر علوم کنترل نشده اند به درد نخور هستند؟
این دفاع بد از دانشگاه امام صادق، هزاران استاد و فارغ التحصیل آن را ضایع نمی کند؟
اگر وزیر علوم نمی داند هر جمله اش در دنیای فرهیختگی و دانشگاهی چه هزینه ای دارد، بهتر نیست سکوت کند؟