خروج آمریکایی‌ها تبدیل به یک آرزو شده است

آفتاب- سرویس بین‌الملل: با گذشت پنج سال از حمله نظامی آمریکا به عراق موضوع امنیت عراق و امضای پیمان امنیتی این کشور به یکی از مباحث چالش برانگیز دولت عراق تبدیل شده است. این در شرایطی است که فشار مقامات آمریکایی برای تصویب پیمان امنیتی از یک سو و افزایش حملات تروریستی از سوی دیگر، شرایط پیچیده‌‌تری پس از صدام به وجود آورده است. هر چند که منطقه اقلیم کردستان یکی از با‌ثبات‌ترین مناطق عراق محسوب می‌شود ولی حملات مکرر ارتش ترکیه،‌ آرامش این منطقه را تهدید می‌کند. سرویس بین‌الملل آفتاب به منظور بررسی تاثیر پیمان امنیتی عراق و حملات پی در پی ارتش ترکیه به منطقه اقلیم کردستان با «ناظم عمردباغ» نماینده حکومت اقلیم کردستان عراق در تهران به گفت‌وگو پرداخته‌است.

پس از سقوط صدام حسین و اشغال عراق اکنون وضعیت حزب اتحادیه میهنی کردستان در منطقه اقلیم کردستان چگونه است؟

اتحادیه میهنی کردستان یکی از گروه‌های عمده اقلیم کردستان محسوب می‌شود که حداقل رای 50 درصد واجدین شرایط را در اولین دور انتخابات کسب کرده است. اکنون اتحادیه با حزب دموکرات کردستان هم پیمان است و برای شرکت در انتخابات سراسری عراق لیست مشترک ارائه کرده است. در واقع اتحادیه میهنی کردستان عراق با سایر گروههای سیاسی موجود در اقلیم کردستان هم پیمان است و از این طریق برای منطقه اقلیم کردستان راه‌کارهای مشترک در نظر گرفته می‌شود.

اختلاف گذشته مابین آقایان طالبانی و بارزانی تا چه اندازه بر انسجام فضای فعلی منطقه اقلیم کردستان تاثیرگذار بوده است؟

وجود اختلاف امری طبیعی است؛ هرچند که در گذشته اختلاف‌های فراوانی وجود داشته است ولی اکنون مدت طولانی است که این اختلافات دیگر وجود ندارد و مانند یک روح در دو جسم کار می‌کنند و تمام سیاست‌ها از طریق برنامه‌ریزی و موضع‌گیری مشترک انجام می‌شود. اکنون آقای طالبانی رئیس جمهور عراق است و آقای بارزانی نیز ریاست اقلیم کردستان عراق را در اختیار دارد. درواقع همگی آنها برای حفظ وحدت عراق و حقوق کردها تلاش می‌کنند.

تصویب پیمان امنیتی عراق با آمریکا چه تاثیری بر روی منطقه اقلیم کردستان عراق خواهد داشت؟

کردها نگاه جداگانه‌ای به اقلیم کردستان عراق ندارند بلکه نگاه آنها متوجه کل عراق است. در واقع اگر بحث قرارداد امنیتی عراق با آمریکا مطرح می‌شود به معنی شامل شدن مناطق کردستان، بغداد و بصره خواهد بود و این مناطق هیچ تفاوتی برای ما ندارد.

حکومت فدرال عراق یک حکومت مشترک مابین تمام گروه‌های سیاسی محسوب می‌شود که نقش عمده را شخص آقای طالبانی به عنوان رئیس جمهور عراق بر عهده دارد که شخصیتی برجسته و موثر است.

در واقع اکنون کل نیروهای عراق تنها در منزل آقای طالبانی جمع می‌شوند. معتقدم که وی شخصی است که می‌تواند نیروهای عراقی را در این کشور متحد کند.

با این وجود ما امضای قرارداد امنیتی را ضروری می‌دانیم. در شرایط حاضر کل اختیارات در اختیار نیروهای آمریکایی قرار دارد. قرارداد باید شرایط عراق به جایی برگردد که اختیارات برعهده عراقی‌ها قرار گیرد. البته باید به این نکته توجه داشت که قرارداد امنیتی عراق می‌باید در پارلمان این کشور تصویب شود و تاکنون این قرارداد به پارلمان ارائه نشده است. در واقع هر توافق نامه‌ای که با یک کشور خارجی انجام می‌شود باید در پارلمان عراق به تصویب برسد.

آیا وعده آمریکایی‌ها در مورد خروج سربازارن آمریکایی طی یک جدول زمان‌بندی شده محقق خواهد شد؟

اکنون این موضوع به شعار تبدیل شده است و برای اینکه به نتیجه برسیم باید خود عراقی‌ها به دنبال حل مشکلات خودشان باشند. در واقع متحد بودن نیروهای عراقی باعث خروج زودتر آمریکایی‌ها از عراق می‌شود. تا زمانی که ناامنی وجود داشته باشد فکر نمی‌کنم به این آسانی آمریکایی‌ها خارج شوند. در شرایط فعلی خروج آمریکایی‌ها تبدیل به یک آرزو شده است.

از سوی دیگر متاسفانه در میان برخی از مقامات عراقی تفکر بعثی وجود دارد که می‌خواهند علیه ایران و مردم کرد و یا شیعه اقدام کنند. این رفتار باعث ایجاد شرایط ناامنی در عراق می‌شود و این موضوع بهانه لازم را به آمریکایی‌ها می‌دهد که در عراق حضور بیشتری داشته باشند.

با توجه به شکل‌گیری ارتش عراق و حضور نیروهای متحد در این کشور چرا روند حرکت‌های تروریستی کاهش پیدا نکرده است؟

به این دلیل که اکنون در عراق گروهی می‌خواهد مابین عرب و کرد اختلاف ایجاد کند و مشکلاتی که در خانقین و کرکوک به وقوع پیوسته در ادامه همین مسأله است. اکنون که ارتش عراق قوی شده است نباید تحت عنوان برقراری امنیت به مناطق کرد شود. این مناطق که در قبل مشکلی نداشتند پس از حمله ارتش و خروج کنترل این منطقه از دست «پیش‌مرگ‌ها» دچار یک خلاء قدرت خواهد شد. در چنین شرایطی ترویست‌ها با حضور در این مناطق فعالیت خودشان را شروع می‌کنند که متعاقب آن این روند منجر به حضور بیشتر نیروهای آمریکایی در این مناطق می‌شود.

آیا ترکیه با حمله‌ای که به منطقه کردستان عراق انجام داد توانست به اهداف مورد نظر خود دست پیدا کند؟

آخرین حمله ارتش ترکیه در واقع بیست و ششمین حمله این کشور از زمان مبارزه بر علیه پ‌.ک‌.ک محسوب می‌شود. اگر ترکیه بخواهد به این روش ادامه دهد با بیست و شش حمله دیگر نیز به نتیجه‌ای نخواهد رسید. اکنون در پارلمان ترکیه از کردها نماینده‌ای وجود ندارد و هیچ فردی نمی‌تواند بگوید که من کرد هستم. این در حالی است که در ایران فراکسیون کرد وجود دارد. معتقدم که باید حقوق کردها در ترکیه احقاق شود و به قومیت کرد که دارای فرهنگ بزرگی است احترام گذاشته شود.