آفتاب: ایران بهدنبال اجرایی کردن خط لوله چهار میلیارد دلاری «پارس» برای انتقال گاز به اروپاست که میتواند رقیبی برای پروژههای تحت حمایت اتحادیه اروپا و روسیه باشد.
به گزارش سرویس بینالملل آفتاب، مهندس اکبر ترکان، معاون برنامهریزی وزیر نفت ایران، با اعلام این خبر افزود: «ایران درحال مذاکره با یک شرکت معتبر اروپایی است که ممکن است پیمانکاری خط لوله پارس را بر عهده گیرد».
وی گفت: «به طور حتم کشورهای اروپایی به دنبال ایجاد شاهراه دیگری بهجز روسیه هستند. کشورهایی که از اهمیت خرید گاز از ایران مطلعاند و نمیخواهند روابط تجاریشان در این حیطه در گرو دیگر کشورها باشد، در این زمینه همکاری خواهند کرد».
به گفته او، خط لوله «پارس» پاسخ ایران به خط لوله «نابوکو» مورد حمایت اتحادیه اروپا و پروژه خط لوله «جریان جنوبی» متعلق به شرکت معظم «گازپروم» روسیه است که این خطوط به دنبال گازرسانی به اروپا از گاز حیطه دریای خزر هستند.
براساس این گزارش، ایران قصد دارد سالانه بالغ بر 37 میلیارد متر مکعب گاز را به اروپا منتقل کند که این مقدار 20 درصد بالاتر از «نابوکو» و «جریان جنوبی» خواهد بود.
روسیه که حدود یکچهارم نیاز گازی اروپا را تامین میکند، بهدنبای افزایش این سهم از طریق انجام پروژه خط لوله «جریان جنوبی» زیر «دریای سیاه» و پروژه خط لوله «جریان شمالی» زیر «دریای بالتیک» است.
ترکان همچنین تصریح کرد: «تحریمهای اقتصادی اعمال شده از سوی آمریکا برای اعمال فشار برای توقف برنامه هستهای ایران، شریکان اروپایی ایران برای این خط لوله را منصرف نخواهد کرد».
وی افزود: «هیچ کس نگفته است که مشتریان ایرانی نمیتوانند در خارج از کشور سرمایهگذاری کنند. ما گاز را تا مرز خواهیم رساند و آنها خط لوله مورد نظر را تا مقصد خواهند کشید».
معاون برنامهریزی وزیر نفت از ذکر نام شرکت اروپایی که درحال مذاکره با ایران برای خط لوله است، امتناع کرد، ولی تصریح کرد که این شرکت او.ام.وی اتریش (OMV AG) – عهدهدار پروژه خط لوله «نابوکو» - نیست.
او گفت: «ما در این مورد هیچ تماس و ارتباطی با «نابوکو» نداریم. ما به مسیر جدیدی رسیدهایم و مشتریان جدیدی خواهیم داشت».
ترکان گفت: «خط لوله «پارس» از ایران آغاز و با عبور از ترکیه به یونان، ایتالیا و سوئیس کشیده میشود و پس از آن به اتریش و آلمان نیز میرسد. بدین طریق خط لوله دور از اروپای شرقی کشیده خواهد شد و تمام کشورهای طول مسیر، خریدار گاز ایران خواهند بود».
ایران از ذخایر گازی میدان پارسجنوبی برای تامین گاز این خط لوله استفاده خواهد کرد و ترکان معتقد است که صادرات گاز پارسجنوبی از طریق این خط لوله، نسبت به ال.ان.جی (LNG: liquefied natural gas) صرفه اقتصادی بیشتری دارد.
تحریمهای بینالمللی مانع جذب فنآوری و سرمایه خارجی مورد نیاز برای مایعکردن گاز –فرآوری گاز مایع موسوم به LNG- توسط ایران شده اند. LNG را میتوان با تانکر صادر کرد. بههمیندلیل ایران - دارنده دومین بزرگترین ذخایر گازی دنیا- به دورتر از ترکیه گاز صادر نمیکند.
وی پیشتر نیز اظهار کرده بود که ایران به عنوان دارنده دومین ذخایر بزرگ گازی دنیا، قصد دارد صادرات گازی خود به اروپا را بهجای ال.ان.جی از طریق خطوط لوله انجام دهد.
او اظهار کرده بود که ساخت خطوط لوله کار پیچیده ای نیست و ما بیش از 40 سال در این زمینه تجربه داریم. نیازی هم به حضور خارجیها نیست، چراکه در 10 سال گذشته خطوط لوله توسط خود ایرانیها ساخته شده است.
فقدان خط لوله یکپارچه در ایران باعث شده مناطق شمالی کشور گاز مورد نیازشان را با واردات از کشور ترکمنستان تأمین کنند. مناطق شمالی ایران – از جمله تهران – در هوای سرد سال گذشته بهطور نابهنگامی متحمل کمبود گاز شدند.