میلاد کریمه اهل بیت مبارک
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: حضرت فاطمه معصومه (س) در روز اول ذيقعده سال 173 هجری، در شهر مدينه چشم به جهان گشود. اين بانوی بزرگوار، از همان آغاز، در محيطی پرورش يافت که پدر و مادر و فرزندان، همه به فضايل اخلاقی آراسته بودند. عبادت و زهد، پارسايی و تقوا، راستگويی و بردباري، استقامت در برابر ناملايمات، بخشندگی و پاکدامنی و نيز ياد خدا، از صفات برجسته اين خاندان پاک سيرت و نيکو سرشت به شمار می رفت. پدران اين خاندان، همه برگزيدگان و پيشوايان هدايت، گوهرهای تابناک امامت و سکان داران کشتی انسانيت بودند.
سرچشمه دانش:
حضرت معصومه (س) در خاندانی که سرچشمه علم و تقوا و فضايل اخلاقی بود، پرورش يافت. پس از آنکه پدر بزرگوار آن بانوی گرامی به شهادت رسيد، فرزند ارجمند آن امام، يعنی حضرت رضا (ع) عهده دار امر تعليم و تربيت خواهران و برادران خود شد و مخارج آنان را نيز بر عهده گرفت. در اثر توجهات زياد آن حضرت، هر يک از فرزندان امام کاظم (ع) به مقامی والا دست يافتند و زبانزد همگان گشتند. ابن صباغ ملکی در اين باره ميگويد: «هر يک از فرزندان ابی الحسن موسی معروف به کاظم، فضيلتی مشهور دارد». بدون ترديد بعد از حضرت رضا (ع) در ميان فرزندان امام کاظم (ع)، حضرت معصومه (س) از نظر علمی و اخلاقي، والامقام ترين آنان است. اين حقيقت از اسامي، لقب ها، تعريف ها و توصيفاتی که ائمه اطهار (ع) از ايشان نموده اند، آشکار است و اين حقيقت روشن می سازد که ايشان نيز چون حضرت زينب (س) «عالمه غير معلمه» بوده است.
مظهر فضايل:
حضرت فاطمه معصومه (س) مظهر فضايل و مقامات است. روايات معصومان (ع) فضيلت ها و مقامات بلندی را به آن حضرت نسبت می دهد. امام صادق (ع) در اين باره می فرمايند: «آگاه باشيد که برای خدا حرمی است و آن مکه است؛ و برای پيامبر خدا حرمی است و آن مدينه است. و برای اميرمؤمنان حرمی است و آن کوفه است. بدانيد که حرم من و فرزندانم بعد از من، قم است. آگاه باشيد که قم، کوفه کوچک ماست، بدانيد بهشت هشت دروازه دارد که سه تای آن ها به سوی قم است. بانويی از فرزندان من به نام فاطمه، دختر موسی، در آن جا رحلت می کند که با شفاعت او، همه شيعيان ما وارد بهشت می شوند.»
فضيلت زيارت:
دعا و زيارت، پر و بال گشودن از گوشه تنهايي، تا اوج با خدا بودن است. دعا و زيارت، جامی است زلال از معنويت ناب درکام عطشناک زندگي؛ و زيارت حرم معصومه (س)، بارقه اميدی در فضای غبارآلود زمانه، فرياد روح مهجور در هنگامه غفلت و بی خبري، و نسيمی فرحناک و برخاسته از باغستان های بهشت است. زيارت مرقد فاطمه معصومه (س)، به انسان اعتماد به نفس می دهد، و او را از غرق شدن در گرداب نوميدی باز می دارد و به تلاش بيشتر دعوت می کند. زيارت مزار با صفای کريمه اهل بيت (س)، سبب می شود که زائر حرم، خود را نيازمند پروردگار ببيند، در برابر او خضوع کند، از مرکب غرور و تکبر- که سرچشمه تمامی بدبختی ها و سيه روزی هاست- فرو آيد و حضرت معصومه (س) را واسطه درگاه پروردگار عالميان قرار دهد. بر همين اساس است که برای زيارت آن حضرت، پاداش بسيار بزرگی وعده داده شده و آن، ورود به بهشت است. در اين باره از امام جواد (ع) نقل شده که فرمود: «هر کس عمه ام را در قم زيارت کند، بهشت از آن اوست».
کريمه اهل بيت:
حضرت معصومه (س) در زبان دانشمندان و فقيهان گران قدر شيعه، به لقب «کريمه اهل بيت» ياد می شود. از ميان بانوان اهل بيت، اين نام زيبا تنها به آن حضرت اختصاص يافته است. بر اساس رويای صادق و صحيح نسب شناس گرانقدر، مرحوم آيت الله مرعشی نجفي، اين لقب از طرف امام صادق (ع) بر حضرت معصومه (س) اطلاق شده است. در اين رؤيا، امام صادق (ع) به آيت الله نجفی که با دعا و راز و نياز، تلاش پيگيری را برای يافتن قبر مطهر حضرت زهرا (س) آغاز کرده خطاب فرمود: برتو باد به کريمه اهل بيت.
القاب حضرت معصومه (س):
به طور کلي، سه زيارت نامه برای حضرت معصومه (س) ذکر شده که يکی از آن ها مشهور و دو تای ديگر غير مشهور است. اسامی و لقب هايی که برای حضرت معصومه (س) در دو زيارت نامه غير مشهور ذکر شده؛ به قرار ذيل است: طاهره (پاکيزه)، حميده (ستوده)؛ بِرّه (نيکوکار)؛ رشيده (حد يافته)؛ تقّيه (پرهيزگار)؛ رضّيه (خشنود از خدا)؛ مرضيّه (مورد رضايت خدا)؛ سيده صديقه (بانوی بسيار راستگو)؛ سيده رضيّه مرضّيه (بانوی خشنود خدا و مورد رضای او)؛ سيدةُ نساء العالمين (سرور زنان عالم). هم چنين محدثّه و عابده از صفات و القابی است که برای حضرت معصومه (س) عنوان شده است.
آفتاب: حضرت فاطمه معصومه (س) در روز اول ذيقعده سال 173 هجری، در شهر مدينه چشم به جهان گشود. اين بانوی بزرگوار، از همان آغاز، در محيطی پرورش يافت که پدر و مادر و فرزندان، همه به فضايل اخلاقی آراسته بودند. عبادت و زهد، پارسايی و تقوا، راستگويی و بردباري، استقامت در برابر ناملايمات، بخشندگی و پاکدامنی و نيز ياد خدا، از صفات برجسته اين خاندان پاک سيرت و نيکو سرشت به شمار می رفت. پدران اين خاندان، همه برگزيدگان و پيشوايان هدايت، گوهرهای تابناک امامت و سکان داران کشتی انسانيت بودند. سرچشمه دانش:
حضرت معصومه (س) در خاندانی که سرچشمه علم و تقوا و فضايل اخلاقی بود، پرورش يافت. پس از آنکه پدر بزرگوار آن بانوی گرامی به شهادت رسيد، فرزند ارجمند آن امام، يعنی حضرت رضا (ع) عهده دار امر تعليم و تربيت خواهران و برادران خود شد و مخارج آنان را نيز بر عهده گرفت. در اثر توجهات زياد آن حضرت، هر يک از فرزندان امام کاظم (ع) به مقامی والا دست يافتند و زبانزد همگان گشتند. ابن صباغ ملکی در اين باره ميگويد: «هر يک از فرزندان ابی الحسن موسی معروف به کاظم، فضيلتی مشهور دارد». بدون ترديد بعد از حضرت رضا (ع) در ميان فرزندان امام کاظم (ع)، حضرت معصومه (س) از نظر علمی و اخلاقي، والامقام ترين آنان است. اين حقيقت از اسامي، لقب ها، تعريف ها و توصيفاتی که ائمه اطهار (ع) از ايشان نموده اند، آشکار است و اين حقيقت روشن می سازد که ايشان نيز چون حضرت زينب (س) «عالمه غير معلمه» بوده است.
مظهر فضايل:
حضرت فاطمه معصومه (س) مظهر فضايل و مقامات است. روايات معصومان (ع) فضيلت ها و مقامات بلندی را به آن حضرت نسبت می دهد. امام صادق (ع) در اين باره می فرمايند: «آگاه باشيد که برای خدا حرمی است و آن مکه است؛ و برای پيامبر خدا حرمی است و آن مدينه است. و برای اميرمؤمنان حرمی است و آن کوفه است. بدانيد که حرم من و فرزندانم بعد از من، قم است. آگاه باشيد که قم، کوفه کوچک ماست، بدانيد بهشت هشت دروازه دارد که سه تای آن ها به سوی قم است. بانويی از فرزندان من به نام فاطمه، دختر موسی، در آن جا رحلت می کند که با شفاعت او، همه شيعيان ما وارد بهشت می شوند.»
فضيلت زيارت:
دعا و زيارت، پر و بال گشودن از گوشه تنهايي، تا اوج با خدا بودن است. دعا و زيارت، جامی است زلال از معنويت ناب درکام عطشناک زندگي؛ و زيارت حرم معصومه (س)، بارقه اميدی در فضای غبارآلود زمانه، فرياد روح مهجور در هنگامه غفلت و بی خبري، و نسيمی فرحناک و برخاسته از باغستان های بهشت است. زيارت مرقد فاطمه معصومه (س)، به انسان اعتماد به نفس می دهد، و او را از غرق شدن در گرداب نوميدی باز می دارد و به تلاش بيشتر دعوت می کند. زيارت مزار با صفای کريمه اهل بيت (س)، سبب می شود که زائر حرم، خود را نيازمند پروردگار ببيند، در برابر او خضوع کند، از مرکب غرور و تکبر- که سرچشمه تمامی بدبختی ها و سيه روزی هاست- فرو آيد و حضرت معصومه (س) را واسطه درگاه پروردگار عالميان قرار دهد. بر همين اساس است که برای زيارت آن حضرت، پاداش بسيار بزرگی وعده داده شده و آن، ورود به بهشت است. در اين باره از امام جواد (ع) نقل شده که فرمود: «هر کس عمه ام را در قم زيارت کند، بهشت از آن اوست».
کريمه اهل بيت:
حضرت معصومه (س) در زبان دانشمندان و فقيهان گران قدر شيعه، به لقب «کريمه اهل بيت» ياد می شود. از ميان بانوان اهل بيت، اين نام زيبا تنها به آن حضرت اختصاص يافته است. بر اساس رويای صادق و صحيح نسب شناس گرانقدر، مرحوم آيت الله مرعشی نجفي، اين لقب از طرف امام صادق (ع) بر حضرت معصومه (س) اطلاق شده است. در اين رؤيا، امام صادق (ع) به آيت الله نجفی که با دعا و راز و نياز، تلاش پيگيری را برای يافتن قبر مطهر حضرت زهرا (س) آغاز کرده خطاب فرمود: برتو باد به کريمه اهل بيت.
القاب حضرت معصومه (س):
به طور کلي، سه زيارت نامه برای حضرت معصومه (س) ذکر شده که يکی از آن ها مشهور و دو تای ديگر غير مشهور است. اسامی و لقب هايی که برای حضرت معصومه (س) در دو زيارت نامه غير مشهور ذکر شده؛ به قرار ذيل است: طاهره (پاکيزه)، حميده (ستوده)؛ بِرّه (نيکوکار)؛ رشيده (حد يافته)؛ تقّيه (پرهيزگار)؛ رضّيه (خشنود از خدا)؛ مرضيّه (مورد رضايت خدا)؛ سيده صديقه (بانوی بسيار راستگو)؛ سيده رضيّه مرضّيه (بانوی خشنود خدا و مورد رضای او)؛ سيدةُ نساء العالمين (سرور زنان عالم). هم چنين محدثّه و عابده از صفات و القابی است که برای حضرت معصومه (س) عنوان شده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید