دکتر محمدزاده افزود: افراد دارای ضایعه ی ارتودنسی دارای دو دسته می شود که در دسته اول افراد صرفأ دارای بی نظمی در دندان هایشان هستند اما در دسته دوم در کنار بی نظمی، دارای روابط بین فکی نامناسب هستند.
وی با بیان اینکه در دسته اول روابط بین فکی ایده آل و تنها بی نظمی در دندان ها وجود دارد، خاطرنشان کرد: برای درمان این دسته از افراد سن مناسب ۱۲ الی ۱۴ سال است که کلیه ای دندان های شیری از بین رفته و سیستم دندانی دائمی شدهو نزدیک به رویش دومین دندان آسیاب بزرگ است و از طریق دستگاههای ثابت ارتودنسی صورت می گیرد.
محمدزاده با اشاره به اینکه در درمان دسته دوم به دلیل جلو زدن فک بالا و عقب قرار گرفتن فک پایین بسته به نوع شکل عارضه، سن و زمان ارتودنسی متفاوت است، اظهار کرد: اگر فک بالا کوچک باشد سن ایده آل برای ارتودنسی ۷ سالگی است که با رویش دندان جلو فک بالا نیز صورت می گیرد همزمان با دستگاه متحرک درمان می شود.
وی ادامه داد: اگر در دسته دوم فک پایین عقب باشد، در سن بلوغ که در دختران ۱۰ تا ۱۲ سالگی و در پسران ۱۲ تا ۱۴ سالگی است، درمان شروع می شود که یک مرحله با دستگاه های متحرک و یک مرحله با دستگاه ثابت انجام می شود.