واکنش انجمن جن‌گیران به یک فیلم
انجمن بین‌المللی جن‌گیران در واکش به فیلم «جن‌گیر پاپ» محصول ۲۰۲۳ به کارگردانی «جولیوس ایوری» و با بازی «راسل کرو» در نقش کشیش گابریل امورث، این فیلم را غیرقابل اعتماد و از هم‌گسسته توصیف کردند.
به گزارش گاردین، داستان فیلم از پرونده‌های واقعی پدر «گابریل آمورث»، رئیس جن گیران واتیکان الهام گرفته شده است و «راسل کرو» را در نقش آمورث به تصویر می‌کشد که وظیفه بررسی پسری جوانی را دارد که روحش به تسخیر شیاطین درآمده است. در این روند، او یک توطئه چند صد ساله را آشکار می کند که واتیکان به شدت سعی کرده آن را پنهان کند.
انجمن بین‌المللی جن گیران (IAE) در بیانیه‌ای که ماه گذشته منتشر کرد، عنوان این فیلم را "متظاهرانه" خواند و مدعی شد که طرح داستان توطئه آمیز فیلم "تردید غیرقابل قبولی" برای مردم ایجاد می کند که چه کسی دشمن واقعی است. شیطان یا قدرت کلیسایی. این گروه همچنین عنوان کرد: «نتیجه نهایی القای این اعتقاد است که جن‌گیری یک پدیده غیرعادی و ترسناک است که تنها قهرمان آن شیطان است و با واکنش‌های خشونت‌آمیزش به سختی می‌توان روبرو شد. این دقیقاً برعکس آن چیزی است که در زمینه جن گیری رخ می‌دهد که در کلیسای کاتولیک در اطاعت از دستورات صادر شده توسط کلیسای کاتولیک انجام می‌شود.
پدر «گابریل آمورث» که در سال ۲۰۱۶ درگذشت، به تأسیس انجمن بین‌الملی جن‌گیران - یک گروه فشار در واتیکان - در سال ۱۹۹۴ کمک کرد. اگرچه این انجمن در ابتدا توسط پاپ ژان پل دوم رد شد، اما از سال ۲۰۱۴، از مُهر رسمی تأیید فعالیت‌های خود برخوردار شده است.
انجمن بین‌المللی جن‌گیران تائید کرد این بیانیه را بر اساس تماشای تیزر فیلم منتشر کرده و اظهار نظرنهایی را پس از تماشای کامل فیلم انجام خواهد داد.
هفته گذشته یکی از روزنامه نگاران کاتولیک مستقر در واتیکان، بی میلی ظاهری «راسل کرو» برای انجام مصاحبه‌های مرتبط با فیلم «جن گیر پاپ» را مرتبط با فیلم «نوح» در سال ۲۰۱۴ دانست که توسط پاپ رد شد و روزنامه رسمی واتیکان این فیلم را "فرصتی از دست رفته" نامید که خدا را نادیده می‌گیرد.
پدر «آمورث» واقعی یک پارتیزان ضد فاشیست در جنگ جهانی دوم بود که ادعا می کرد ۶۰ هزار جن گیری کوچک و بزرگ در طول زندگی خود انجام داده است و "هر روز" با شیطان صحبت می‌کند (که به ایتالیایی پاسخ می دهد). او همچنین ادعا کرد که شیطان واتیکان را اشغال کرده است، و کسانی که توسط او تسخیر شده اند، تکه های شیشه و آهن استفراغ می‌کنند. با این حال، او همچنین از طرفداران سینما بود و با افرادی مانند «ویلیام فریدکین»، کارگردان فیلم مورد علاقه‌اش «جن گیر» (۱۹۷۳) دوست بود.
دکتر «جوزف لیکاک»، استادیار مطالعات دینی در دانشگاه ایالتی تگزاس و نویسنده کتاب «جن‌گیری» انتشارات پنگوئن، می‌گوید: انجمن جن‌گیران در تلاش برای سود بردن از دو طرف است: «من فکر می کنم آنها کاملاً آگاه هستند که از فیلم هایی مانند جن گیر و علاقه عمومی به جن گیری که فیلم های ترسناک در بین مردم ایجاد کرده‌اند، بسیار سود برده اند اما در عین حال می گویند کاری که ما انجام می دهیم بسیار جدی است و این فقط یک فیلم است. من این را کمی مانند گاز گرفتن دستی می دانم که به آنها غذا می دهد.»
