توصیه مهم رضا بنفشه‌خواه به بازیگران
رضا بنفشه خواه در توضیح خاستگاه هنرپیشگی در جامعه امروز ایران بیان کرد: امروز بهترین راه و مکان برای هنرپیشه شدن دانشگاه و مسیر آکادمیک است، چون هنروران در کلاس‌های موسسات آزاد توقعاتی دارند که بعید است این آموزشگاه‌ها کاری انجام بدهند و یا آنان را به جایی معرفی کنند.
بازیگر سریال پهلوانان نمی‌میرند (حسن فتحی ۱۳۷۳) ادامه داد: البته بعضا این آموزشگاه‌ها هنرورانشان را به آدم‌های سینماگر معرفی می‌کنند، اما هیچ وقت پیش نمی‌آید که این رویه به شکلی عمومی اثرگذار باشد یعنی آن هنرور هزینه‌ای می‌کند به این امید که آموزشگاه او را به پروژه‌ای معرفی کند، اما نتیجه‌ای نمی‌گیرد. مگر آموزشگاه‌هایی که خودشان تولید داشته باشند و از این سرمایه و هنروری خودشان استفاده کنند.
وی افزود: بازیگری تفاوتی با سایر مشاغل دارد به این صورت که مثلا شخصی که لیسانس حقوق می‌گیرد یا وکیل دعاوی می‌شود یا در دادگستری استخدام می‌شود، دیگری لیسانس حسابداری می‌گیرد و حسابدار می‌شود، دیگری مهندسی عمران می‌خواند و وارد بازار کار ساخت و ساز و امثال آن می‌شود، اما بازیگری به چند چیز نیاز دارد که عبارتند از: فیزیک ظاهری، استعداد، دانش، تجربه و در نهایت شانس.
هنرپیشه سریال ماجرا‌های آقای خیرخواه (امیر سماواتی ۱۳۶۵) تصریح کرد: به همین دلیل است که می‌بینید گاهی آدمی که هیچ آموزشی برای بازیگری ندیده است، در یک مجلس عروسی یا عزا توسط کارگردانی کشف می‌شود آن هم صرفا به دلیل ظاهرش و تازه پس از آن می‌رود آموزش می‌بیند و نقشی را هم بازی می‌کند.
بنفشه خواه با تاکید بر این که برای بازیگری صرف علاقه شخصی کافی نیست، اظهار داشت: در بازیگری اولین کسی که متوجه می‌شود این کاره نیست خود شخص است. بازیگری صرفا موضوع علاقه نیست، چون من هم علاقه دارم که رئیس جمهور آمریکا شوم، اما علاقه کافی نیست بلکه نیاز به تحصیلات، مطالعه، تجربه و پیگیری دارد و همه این‌ها هست. من زمانی که به هنرکده هنرپیشگی رفتم در بادی امر حدود ۶۵ نفر بودیم، اما در انتها فقط ۱۱ نفر باقی مانده بودیم.
بازیگر فیلم سینمایی اجاره نشین‌ها (داریوش مهرجویی۱۳۶۵) گفت: به همین دلیل است که عده‌ای به دانشگاه می‌روند و بازیگری هم می‌خوانند، اما لزوما بازیگر نمی‌شوند.
وی ادامه داد: در ۵۰ سال گذشته چند هزار نفر از کلاس‌های دانشگاه (هنر‌های زیبا، دراماتیک، دانشگاه هنر و آموزشگاه‌های خصوصی) بیرون آمدند و ما امروز چند بازیگر مطرح داریم؟ چندهزار نفر بیرون آمده اند، اما به سراغ سایر مشاغلی، چون دبیری و ... رفته اند.
بازیگر فیلم سینمایی مردی که زیاد می‌دانست (یدالله صمدی ۱۳۶۳) یادآور شد: این آدم‌ها قطعا برخوردار از آن ۵ مولفه‌ای که بیان شد نبوده اند. مثلا کسی که استعدادی نداشته و صرفا عشق داشته یا آدمی که استعداد و عشق را داشته، اما شانس نداشته است.
بنفشه خواه در ادامه با توضیح جذابیت بازیگری برای بسیاری از افراد، گفت: بازیگری جذابیت کاذبی دارد که آدم‌ها فکر می‌کنند اگر یک فیلم بازی کنند ناگهان چهره و شناخته شده می‌شوند. از سوی دیگر عده‌ای سودجو وارد این عرصه شده اند که می‌گویند اسپانسر-بازیگر یعنی به شما می‌گویند در ازای بازی در فلان نقش ۵۰ میلیون هم بدهید.
وی خاطرنشان کرد: و این شکلی از کلاه برداری است که من اصلا موافق آن نیستم. حتی دو سه نفر را می‌شناسم که سرمایه گذاری کردند و پول هنگفتی دادند و نقش اول را هم بازی کردند، اما نه آن فیلم فروش رفت و نه دیگر پیشنهادی به آنان شد.
بازیگر مجموعه تلویزیونی پشت کنکوری‌ها (پریسا بخت‌آور ۱۳۸۳) گفت: نمی‌دانم چرا سوپراستار پیشکسوت نداریم؛ البته آدم هایی، چون جمشید مشایخی و علی نصیریان جزو پیشکسوتانی بوده اند که مردم برای دیدن بازی آنان به سینما می‌رفتند.
بنفشه خواه در انتها و در پاسخ به این پرسش که چرا این روز‌ها کم کار شده است، گفت: یکی دو فیلمنامه را ایمیلی برایم فرستادند، خواندم و نپسندیدم، چون دوست نداشتم و نقشی که پیشنهاد کرده بودند به دردم نمی‌خورد پس قبول نکردم که در این کار‌ها حضور داشته باشم.
رضا بنفشه خواه در چهاردهم بهمن ماه سال ۱۳۲۲ در دروازه شمران تهران به دنیا آمد و در سال ۱۳۴۲ بعد از گرفتن دیپلم به یک هنرکده رفت و اولین بازی تئاتر خود را در همان سال بازی کرد.
اولین بازی تلویزیونی او در فیلم مخمصه در سال ۱۳۶۲ بود و اولین کار سینمایی او بازی در فیلم شب مکافات در سال ۱۳۶۳ بود. وی بعد از گذراندن دوره‌های بازیگری، مدتی آموزگار بازیگری و فن بیان و گویندگی هم بود. رضا بنفشه خواه کارمند وزارت کار و امور اجتماعی و بازنشسته از این سازمان است.
