منطق ایران برای دفاع هسته ای
آفتاب‌‌نیوز : 
البته سوریه نیز به همراه اردن و مصر و سایر کشورهای خاورمیانه که از متحدان منطقه ای امریکا به شمار می روند، در حمایت از این پیشنهاد به ایران پیوستند. ایجاد چنین منطقه ای تاکنون در امریکای لاتین، افریقا، جنوب شرق آسیا و اقیانوسیه مسیر شده است ولی دولت بوش این پیشنهاد را رد کرده است.
امریکا هنگامی که پیش نویس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل در دسامبر 2003 مبنی بر تشکیل منطقه عاری از سلاح های هسته ای در خاور میانه تدوین شد، تهدید به و توی آن کرد و در نتیجه این قطعنامه تصویب نشد. دولت بوش که از حمایت دو حزبی کنگره برخوردار است، بر این باور خود پافشاری می کند که امریکا حق دارد تصمیم بگیرد چه کشوری می تواند سلاح هسته ای داشته باشد و چه کشوری نمی تواند و این خود به نوعی تبعیض هسته ای منجر می شود.
چنین مواضع دو گانه ای نه تنها غیر اخلاقی هستند بلکه عملی هم نخواهند بود زیرا هر گونه تلاشی برای تحمیل نوع خاصی از موقعیت هسته ای به کشورها از خارج تنها برخورد با موارد منع شده را دشوارتر می سازد.
از آن جایی که تلاش ایران برای ایجاد چنین منطقه ای در خاور میانه ناموفق بوده است، قطعا امکان این وجود دارد که ایران هم روزی در پی دستیابی به سلاح های هسته ای باشد. این در حالی است که واشنگتن به اشتباه تصور می کند جمهوری اسلامی از این سلاح ها برای مقاصد تهاجمی استفاده خواهد کرد.
در اوایل سال 2002، ایران به همراه کره شمالی و عراق در محور شرارت امریکا قرار گرفت. عراق که یک دهه پیش از فعالیت هسته ای دست کشیده بود اجازه بازرسی را به بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی داد ولی پس از آن امریکا به عراق حمله و آنرا اشغال کرد. در مقابل کره شمالی که از توافق های خود دست کشیده و آشکارا فعالیت خود را برای تولید سلاح هسته ای از سر گرفت، با حمله از سوی امریکا مواجه نشد که خود می تواند درسی برای ایران باشد.
در همین حال کمی بعد از انتخاب دوباره بوش به ریاست جمهوری امریکا، امریکا تصمیم گرفت تولید سلاح های هسته ای مورد مصرف در جنگ را آغاز کند. اما باید به یاد داشت تنها کشوری که تاکنون از سلاح های هسته ای استفاده کرده است، همین امریکا بوده که در سال 1945 دو شهر ژاپنی را بمباران کرد و هنوز هم بسیاری از سران سیاسی امریکا از آن دفاع می کنند.
به علاوه امریکا متحد پاکستان است که در شرق ایران با این کشور مرزهای مشترک دارد و دارای تسلیحات هسته ای است. امریکا هم چنین متحد قوی اسراییل است که در 600 مایلی غرب ایران واقع شده و توانایی شروع حمله ای هسته ای علیه ایران را با موشک های دور برد خود دارد. برخلاف ایران، هیچ یک از این دو کشور پیمان منع گسترش را امضا نکرده اند و هر دو با توسعه برنامه هسته ای خود از قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل تحظی کرده اند.
با این حال نگاه دولت بوش این گونه است که بیش از عطف عمده توجهات خود به کشورهایی که دارای سلاح هسته ای و ناقض قطعنامه های شورای امنیت هستند، به دولت هایی توجه دارد که وجود چنین سلاح هایی در آنها اثبات نشده است و قطعنامه های سازمان ملل را نیز زیر پا نگذاشته اند.
در این شرایط تنها راه برطرف کردن خطر تسلیحات هسته ای در خاورمیانه، اجرای طرحی قانونی و شامل تمامی منطقه برای خلع سلاح تمامی کشورها بدون در نظر گرفتن روابط آنها با امریکاست.
در نهایت تنها شیوه ایمن سازی جهان از این سلاح ها ایجاد کره ای عاری از سلاح های هسته ای است. در این راه امریکا به عنوان بزرگترین قدرت هسته ای جهان باید پیشقدم باشد. نظر سنجی ها حاکی از آنند که اکثریت امریکایی معتقدند هیچ کشوری حتی امریکا نباید سلاح های هسته ای در اختیار داشته باشد با این حال به نظر می رسد که دولت بوش و نیز حزب دموکرات امریکا حتی نمی خواهند در این مورد صحبت کنند.
البته سوریه نیز به همراه اردن و مصر و سایر کشورهای خاورمیانه که از متحدان منطقه ای امریکا به شمار می روند، در حمایت از این پیشنهاد به ایران پیوستند. ایجاد چنین منطقه ای تاکنون در امریکای لاتین، افریقا، جنوب شرق آسیا و اقیانوسیه مسیر شده است ولی دولت بوش این پیشنهاد را رد کرده است. امریکا هنگامی که پیش نویس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل در دسامبر 2003 مبنی بر تشکیل منطقه عاری از سلاح های هسته ای در خاور میانه تدوین شد، تهدید به و توی آن کرد و در نتیجه این قطعنامه تصویب نشد. دولت بوش که از حمایت دو حزبی کنگره برخوردار است، بر این باور خود پافشاری می کند که امریکا حق دارد تصمیم بگیرد چه کشوری می تواند سلاح هسته ای داشته باشد و چه کشوری نمی تواند و این خود به نوعی تبعیض هسته ای منجر می شود.
چنین مواضع دو گانه ای نه تنها غیر اخلاقی هستند بلکه عملی هم نخواهند بود زیرا هر گونه تلاشی برای تحمیل نوع خاصی از موقعیت هسته ای به کشورها از خارج تنها برخورد با موارد منع شده را دشوارتر می سازد.
از آن جایی که تلاش ایران برای ایجاد چنین منطقه ای در خاور میانه ناموفق بوده است، قطعا امکان این وجود دارد که ایران هم روزی در پی دستیابی به سلاح های هسته ای باشد. این در حالی است که واشنگتن به اشتباه تصور می کند جمهوری اسلامی از این سلاح ها برای مقاصد تهاجمی استفاده خواهد کرد.
در اوایل سال 2002، ایران به همراه کره شمالی و عراق در محور شرارت امریکا قرار گرفت. عراق که یک دهه پیش از فعالیت هسته ای دست کشیده بود اجازه بازرسی را به بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی داد ولی پس از آن امریکا به عراق حمله و آنرا اشغال کرد. در مقابل کره شمالی که از توافق های خود دست کشیده و آشکارا فعالیت خود را برای تولید سلاح هسته ای از سر گرفت، با حمله از سوی امریکا مواجه نشد که خود می تواند درسی برای ایران باشد.
در همین حال کمی بعد از انتخاب دوباره بوش به ریاست جمهوری امریکا، امریکا تصمیم گرفت تولید سلاح های هسته ای مورد مصرف در جنگ را آغاز کند. اما باید به یاد داشت تنها کشوری که تاکنون از سلاح های هسته ای استفاده کرده است، همین امریکا بوده که در سال 1945 دو شهر ژاپنی را بمباران کرد و هنوز هم بسیاری از سران سیاسی امریکا از آن دفاع می کنند.
به علاوه امریکا متحد پاکستان است که در شرق ایران با این کشور مرزهای مشترک دارد و دارای تسلیحات هسته ای است. امریکا هم چنین متحد قوی اسراییل است که در 600 مایلی غرب ایران واقع شده و توانایی شروع حمله ای هسته ای علیه ایران را با موشک های دور برد خود دارد. برخلاف ایران، هیچ یک از این دو کشور پیمان منع گسترش را امضا نکرده اند و هر دو با توسعه برنامه هسته ای خود از قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل تحظی کرده اند.
با این حال نگاه دولت بوش این گونه است که بیش از عطف عمده توجهات خود به کشورهایی که دارای سلاح هسته ای و ناقض قطعنامه های شورای امنیت هستند، به دولت هایی توجه دارد که وجود چنین سلاح هایی در آنها اثبات نشده است و قطعنامه های سازمان ملل را نیز زیر پا نگذاشته اند.
در این شرایط تنها راه برطرف کردن خطر تسلیحات هسته ای در خاورمیانه، اجرای طرحی قانونی و شامل تمامی منطقه برای خلع سلاح تمامی کشورها بدون در نظر گرفتن روابط آنها با امریکاست.
در نهایت تنها شیوه ایمن سازی جهان از این سلاح ها ایجاد کره ای عاری از سلاح های هسته ای است. در این راه امریکا به عنوان بزرگترین قدرت هسته ای جهان باید پیشقدم باشد. نظر سنجی ها حاکی از آنند که اکثریت امریکایی معتقدند هیچ کشوری حتی امریکا نباید سلاح های هسته ای در اختیار داشته باشد با این حال به نظر می رسد که دولت بوش و نیز حزب دموکرات امریکا حتی نمی خواهند در این مورد صحبت کنند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید