روایت عباس عبدی از؛
نظامی که می‌توانست به ماه برود اما پاک‌کن خوب نداشت
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: عباس عبدی در یادداشتی تحت عنوان «امید و پیشرفت» به ارزیابی تاثیر موفقیت‌های علمی کشورها در زندگی مردم هر کشوری پرداخته است.
به گزارش سرویس سیاسی آفتاب، عبدی در ابتدای یادداشت خود که در شماره روز یکشنبه اعتماد ملی منتشر شده است، می‌نویسد:«هر ایرانی از شنیدن پیشرفت‌های علمی و تکنولوژیک کشور خوشحال خواهد شد، حتی اگر چندان متوجه نشود که هر پیشرفتی با چه هزینه‌ای به دست آمده و یا هر پیشرفت چه تاثیر مثبتی در سایر زمینه‌های علمی و اقتصادی کشور دارد. با وجود این خوشحالی بد نیست که تجربیات تاریخی دیگران را هم مرور کنیم، بلکه عبرت‌های موجود در آنها از چشم ما پنهان نماند».
این تحلیلگر سیاسی سپس به یادآوری رقابت‌های تکنولوژیک شوروی و آمریکا در جریان جنگ سر پرداخته و می‌نویسد: «همه می‌دانند که در سالگردهای انقلا‌ب کمونیستی اکتبر 1917، مقامات شوروی رژه بسیار مفصلی برگزار می‌کردند، این رژه در میدان عظیم کرملین بود و ارتش سرخ با تجهیزات خود رژه می‌رفت. اولین گروه سربازان پیاده نظام با کلا‌شینکف بودند، در مرحله بعد نیروهای صاحب تیربار و سپس خمپاره و توپ و موشک و... در پایان نیز موشک‌های عظیم قاره‌پیمایی قرار داشت که هر یک از آنها برای کشتن چند میلیون نفر کفایت می‌کرد و حتی ظاهر آنها نیز وحشت‌انگیز بود، رژیم شوروی به این سلا‌ح‌ها در ابعاد گسترده مجهز بود، اما پس از این موشک‌های غول‌پیکر، یک خودروی کوچکی می‌آمد که پیرمردی عینکی در آن نشسته بود و یک دفتر و دستک هم جلویش بود. اگر می‌پرسیدند این دیگر چیست؟ پاسخ داده می‌شد، این سلا‌حی مخرب‌تر از موشک‌های اتمی اس‌اس20 است این نظام بوروکراتیک و اداری فاسد و ناکارآمد اتحاد جماهیر شوروی است. این نظامی بود که آن دستاوردها را ایجاد کرده بود، اما خطر خودش برای مردم شوروی بیشتر از آن موشک‌ها بود».
عبدی ادامه می‌دهد: «هنگامی که گورباچف بر سر کار آمد، برای اینکه وضعیت به غایت عقب‌مانده کشور را نشان دهد، روی صفحه تلویزیون ظاهر شد و دو عدد پاک‌کن که یکی آلمانی بود و دیگر روسی را روی سیاهی مداد کاغذ کشید، معلوم شد، پاک‌کن روسی جز سیاه‌تر کردن کاری نمی‌کند و پاک‌کن آلمانی سیاهی مداد را به خوبی زایل می‌کند. نتیجه گرفته شد که دانش‌آموز روس با موشک اس‌اس20 نمی‌تواند دفترچه خود را پاک کند و نیازمند پاک‌کن آلمانی است، چیزی که روس‌ها از ساختن آن عاجز بودند. چرا؟ چون با تولید پاک‌کن خوب نمی‌توانستند رژه بروند، اما روزی که این رژیم سقوط کرد، یکی از مشکلا‌تش نداشتن بودجه برای برچیدن و نابود کردن موشک‌های غول‌پیکر و فوق مدرن و قاره‌پیمای اس‌اس20 و امثالهم بود و این موشک‌ها وبال گردن مردم شده بود. قاچاق مواد اتمی این موشک‌ها در روسیه نیز داستان مفصلی است که بسیار شنیدنی است».
عبدی می‌افزاید: «نظامی که می‌توانست به کره ماه برود، قادر نبود فساد اداری و دستگاه بوروکراتیک خود را اصلا‌ح کند؟ قادر نبود رضایتی پایدار در مردمش ایجاد کند و نیز قادر نبود پاک‌کنی با کیفیت مناسب برای دانش‌آموزانش تولید و عرضه نماید و اینچنین بود که با بن‌بست مواجه شد».
عبدی در پایان نتیجه می‌گیرد: «پیشرفت اجتماعی کلیت تجزیه‌ناپذیری است که باید همه وجوه جامعه را دربرگیرد، شاید بتوان از طریق تزریق هورمون، بخش‌هایی را به صورت موضعی و موقتی تقویت کرد، اما عدم توازن در کلیت مجموعه، خطراتش بعضا بیشتر از عدم پیشرفت است. پس بهتر است به جای تبلیغات قدری تأمل کنیم، شاید تجربه دیگران را تکرار نکنیم. رقابت با غرب از خلا‌ل مسابقه تکنولوژیک مضحک می‌نماید. این رقابت در عرصه‌های دیگر امکان‌پذیر است و نباید برای فرار از آن عرصه‌ها رو به سوی مسابقه تکنولوژیک آورد که سرنوشت ناخوشایندی را برای رقابت‌کننده رقم خواهد زد».
آفتاب: عباس عبدی در یادداشتی تحت عنوان «امید و پیشرفت» به ارزیابی تاثیر موفقیت‌های علمی کشورها در زندگی مردم هر کشوری پرداخته است. به گزارش سرویس سیاسی آفتاب، عبدی در ابتدای یادداشت خود که در شماره روز یکشنبه اعتماد ملی منتشر شده است، می‌نویسد:«هر ایرانی از شنیدن پیشرفت‌های علمی و تکنولوژیک کشور خوشحال خواهد شد، حتی اگر چندان متوجه نشود که هر پیشرفتی با چه هزینه‌ای به دست آمده و یا هر پیشرفت چه تاثیر مثبتی در سایر زمینه‌های علمی و اقتصادی کشور دارد. با وجود این خوشحالی بد نیست که تجربیات تاریخی دیگران را هم مرور کنیم، بلکه عبرت‌های موجود در آنها از چشم ما پنهان نماند».
این تحلیلگر سیاسی سپس به یادآوری رقابت‌های تکنولوژیک شوروی و آمریکا در جریان جنگ سر پرداخته و می‌نویسد: «همه می‌دانند که در سالگردهای انقلا‌ب کمونیستی اکتبر 1917، مقامات شوروی رژه بسیار مفصلی برگزار می‌کردند، این رژه در میدان عظیم کرملین بود و ارتش سرخ با تجهیزات خود رژه می‌رفت. اولین گروه سربازان پیاده نظام با کلا‌شینکف بودند، در مرحله بعد نیروهای صاحب تیربار و سپس خمپاره و توپ و موشک و... در پایان نیز موشک‌های عظیم قاره‌پیمایی قرار داشت که هر یک از آنها برای کشتن چند میلیون نفر کفایت می‌کرد و حتی ظاهر آنها نیز وحشت‌انگیز بود، رژیم شوروی به این سلا‌ح‌ها در ابعاد گسترده مجهز بود، اما پس از این موشک‌های غول‌پیکر، یک خودروی کوچکی می‌آمد که پیرمردی عینکی در آن نشسته بود و یک دفتر و دستک هم جلویش بود. اگر می‌پرسیدند این دیگر چیست؟ پاسخ داده می‌شد، این سلا‌حی مخرب‌تر از موشک‌های اتمی اس‌اس20 است این نظام بوروکراتیک و اداری فاسد و ناکارآمد اتحاد جماهیر شوروی است. این نظامی بود که آن دستاوردها را ایجاد کرده بود، اما خطر خودش برای مردم شوروی بیشتر از آن موشک‌ها بود».
عبدی ادامه می‌دهد: «هنگامی که گورباچف بر سر کار آمد، برای اینکه وضعیت به غایت عقب‌مانده کشور را نشان دهد، روی صفحه تلویزیون ظاهر شد و دو عدد پاک‌کن که یکی آلمانی بود و دیگر روسی را روی سیاهی مداد کاغذ کشید، معلوم شد، پاک‌کن روسی جز سیاه‌تر کردن کاری نمی‌کند و پاک‌کن آلمانی سیاهی مداد را به خوبی زایل می‌کند. نتیجه گرفته شد که دانش‌آموز روس با موشک اس‌اس20 نمی‌تواند دفترچه خود را پاک کند و نیازمند پاک‌کن آلمانی است، چیزی که روس‌ها از ساختن آن عاجز بودند. چرا؟ چون با تولید پاک‌کن خوب نمی‌توانستند رژه بروند، اما روزی که این رژیم سقوط کرد، یکی از مشکلا‌تش نداشتن بودجه برای برچیدن و نابود کردن موشک‌های غول‌پیکر و فوق مدرن و قاره‌پیمای اس‌اس20 و امثالهم بود و این موشک‌ها وبال گردن مردم شده بود. قاچاق مواد اتمی این موشک‌ها در روسیه نیز داستان مفصلی است که بسیار شنیدنی است».
عبدی می‌افزاید: «نظامی که می‌توانست به کره ماه برود، قادر نبود فساد اداری و دستگاه بوروکراتیک خود را اصلا‌ح کند؟ قادر نبود رضایتی پایدار در مردمش ایجاد کند و نیز قادر نبود پاک‌کنی با کیفیت مناسب برای دانش‌آموزانش تولید و عرضه نماید و اینچنین بود که با بن‌بست مواجه شد».
عبدی در پایان نتیجه می‌گیرد: «پیشرفت اجتماعی کلیت تجزیه‌ناپذیری است که باید همه وجوه جامعه را دربرگیرد، شاید بتوان از طریق تزریق هورمون، بخش‌هایی را به صورت موضعی و موقتی تقویت کرد، اما عدم توازن در کلیت مجموعه، خطراتش بعضا بیشتر از عدم پیشرفت است. پس بهتر است به جای تبلیغات قدری تأمل کنیم، شاید تجربه دیگران را تکرار نکنیم. رقابت با غرب از خلا‌ل مسابقه تکنولوژیک مضحک می‌نماید. این رقابت در عرصه‌های دیگر امکان‌پذیر است و نباید برای فرار از آن عرصه‌ها رو به سوی مسابقه تکنولوژیک آورد که سرنوشت ناخوشایندی را برای رقابت‌کننده رقم خواهد زد».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۱۰:۵۲ - ۱۳۸۷/۱۱/۲۷
پاسخ
عالي بود 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید