انقلابی‌گری در آرمانها، اعتدال و عقلانیت در روشها
آفتاب - دکتر امیر محبیان: 30 سال از آغاز انقلاب اسلامی‌ایران گذشته است و در نگاه به آنچه عملا در پیش روی ما در آینده قرار دارد، باید به این مهم توجه کرد که در دهه چهارم عمر نظام جمهوری اسلامی، متولدین انقلاب از 30 سالگی به 40 سالگی می‌رسند.
به عبارت دیگر ما در دهه آینده کسانی را خواهیم داشت که 40 سال از عمرشان می‌گذرد و هیچ تجربه عینی از انقلاب اسلامی‌سال 57 ندارند.
بدین شکل بخش بسیار عمده‌ای از جمعیت کشور هیچ تجربه مستقیمی از انقلاب نخواهند داشت و این به آن معناست که ما با برنامه‌ها شعارها و رویکردهایی که برای نسل اول و دوم انقلاب جذابیت داشته‌اند، نخواهیم توانست که این نسل را در کنار انقلاب حفظ کنیم.
آنچه نسل جدید را در کنار انقلاب حفظ می‌کند اثبات کارآمدی نظام اسلامی‌است. به عبارت دیگر نظام اسلامی باید بتواند با مدیریت صحیح و درست و بهینه منابع خود، پیشرفت و عدالت را به گونه‌ای در جامعه ایجاد کند که نسل آینده از ایرانی بودن مسلمان بودن و اینکه تحت سایه نظام جمهوری اسلامی زندگی می‌کند بر خود ببالد.
نتیجه این کارآمدی آن است که نسل فعلی در کنار نسل گذشته به دفاع از نظام کشور و آرمان‌های برخواسته از انقلاب اسلامی خواهد پرداخت. اما در غیر این صورت اگر نظام اسلامی بعد از گذشت 40 سال نتواند جامعه‌ای با معیارهای مناسب پیشرفت و عدالت را محقق سازد، سوال‌ها و نگرانی‌های عمیقی برانگیخته خواهد شد.
در آغازین روزهای دهه چهارم اگر قصد تعریف روشی برای حفظ دستاوردهای انقلاب اسلامی را داشته باشیم باید تعریفی از مفهوم انقلابی‌گری داشته باشیم.
انقلابی‌گری بر دو پایه شکل می‌گیرد، از یک سو، مجموعه‌ای از رفتارهای انقلابی را در بر می‌گیرد و از سوی دیگر پوشش دهنده آرمان‌های انقلابی است.
رفتارهای انقلابی در واقع نتیجه وضعیت انسدادی بود که محمدرضا شاه پهلوی و سیستم مستبد شاهنشاهی ایجاد کرده بود، وضعیتی که عملا باعث سقوط رژیم پهلوی شد.
اما اگر انقلابی‌گری به معنای حرکات تند در فضای سیاسی کشور معنا شود، باید بدانیم که حصول آرمانها با چنین رفتارهایی امکان تحقق و یا کامیابی نخواهد داشت.
چرا که جامعه ما در طول سه دهه گذشته نظام‌مندی تازه‌ای یافته است و با تغییر سیستم و تثبیت آن، عملا در نظام جدیدی مستقر هستیم که رفتارها و عملکردهای اداره کشور به شکلی جدید تعریف شده است.
از سوی دیگر انقلابی گری آرمان‌هایی دارد، آرمان‌هایی همچون ساده زیستی، پاکی و در عین حال آزادی خواهی و عدالت جویی. این آرمان‌های انقلابی، ملت را در سال 57 به حرکت در آورد و خروش ملت برای تحقق این آرمان ، سیستم جدیدی را ایجاد کرد.
در شرایط حاضر که در آغاز دهه چهارم عمر نظام برآمده از آن حرکت تاریخی ملت هستیم، مقصود از انقلابی‌گری باید زنده نگاه داشتن آرمان‌های انقلاب و نه در پیش گرفتن شیوه‌های تند در عرصه سیاسی باشد. این آرمانها قطعا در فضای اعتدال و عقلانیت، می‌تواند نظام‌مند شده وعمق یابد.
طبیعتا انقلابی‌گری در دل آرمانها و از راه تحقق آنها در مسیر اعتدال و عقلانیت زنده خواهند ماند. با توجه به اینکه برنامه چشم انداز 20 ساله کشور از لحاظ توانمدی‌ها و منابع موجود، واقع بینانه تنظیم شده است، هر رویکردی که دور از مدار حرکت به سوی تحقق این سند باشد، جامعه را به عقب خواهد انداخت.
باید با طرح برنامه‌های عملیاتی و روشن‌تر به سمت تحقق اهداف سند چشم‌انداز حرکت کنیم.
