علی لاریجانی که این روزها در هیئتهای عزاداری زیاد دیده میشد، انگار به تدریج سعی میکند بیش از گذشته خود را نزد دیدگاه مردم قرار دهد تا شاید آرامآرام وارد مسیر انتخابات مجلس شود. پیشبینی اینکه لاریجانی وارد انتخابات مجلس شود، خیلی سخت نبود اما شاید پیچیدگی کار آنجا باشد که او میخواهد با کدام گرایش سیاسی به انتخابات ورود کند؟
لاریجانی در دهه۹۰ به نوعی همپیمان اصلاحطلبان میانهرو و طیف نوظهوری به نام مستقلین بود تا جایی که بسیاری باور داشتند بازوی پارلمانی روحانی شخص علی لاریجانی بود و لاریجانی از هیچ کمکی به روحانی کوتاهی نکرد. اصلاحطلبان هم از لاریجانی حمایت میکردند تا حدی که در انتخابات ریاستجمهوری۱۴۰۰ از او حمایت کردند که البته این حمایتها با تأییدنشدن صلاحیتش متوقف ماند. اما حالا به نظر میرسد وضعیت قدری متفاوت شده است و هم اصلاحطلبان سعی دارند بگویند که صرفا با هویت اصلاحطلبی خودمان به میدان انتخابات وارد میشویم و هم لاریجانی دیگر چندان راغب نیست که با اصلاحطلبان همپیمان شود. به نظر میرسد علی لاریجانی بیشتر تمایل دارد با تکیه بر نیروهای مستقل و اصولگرایان سنتی وارد انتخابات شود. او میخواهد به پایگاه سنتی خودش یعنی اصولگرایی بازگردد. از این سو هم حمایت مستقلین را با خود دارد. اصلاحطلبان هم تصور میکنند باتوجه به نوع نگاه منفی جامعه به ائتلافهایی که در جریان انتخابات سال۹۲ و مجلس دهم شکل گرفت، اکنون با نیروهای خود وارد انتخابات شوند. در واقع دیگر میل و رغبتی نه از سوی لاریجانی وجود دارد و نه اصلاحطلبان. لاریجانی هم باتوجه به تندروی عجیب و غریب برخی نیروهای اصلاحطلب که دیگر چهرهای اپوزیسیون به خود گرفتهاند، نمیخواهد همراه آنان شود.
حالا در این وضعیت باید دید که اصولگرایان چه قدر به لاریجانی روی خوش نشان میدهند و اگر سنتیها بخواهند پذیرای لاریجانی باشند با منتقدان او چه میکنند؟ واقعیتی است که لاریجانی پایگاه چندان محکمی در میان عموم مخاطبان جبهه اصولگرا ندارد و چهبسا بسیاری او را اهل تسامح و نزدیک به اصلاحطلبان میدانند اما این را هم نمیشود انکار کرد که هنوز هم هستند نیروهایی که لاریجانی را یک اصولگرا ولو نه یک اصولگرای تمامعیار میدانند.