«ماهی و گربه» فیلمی به کارگردانی و نویسندگی شهرام مکری ساخته سال ۱۳۹۲ است. این فیلم موفق شد یکی از جوایز بخش افق‌های جشنواره فیلم ونیز را در سال ۲۰۱۳ از آنِ خود کند و با اکران در گروه سینمای هنر وتجربه موفق شده نظر برخی از منتقدین و مخاطبین سینما را به خود جلب کند و به نظر چندی از منتقدین سینما پرچم دار سینمای امروز هنر و تجربه شود. تمام فیلم در یک سکانس پلان صد وسی دقیقه اتفاق می‌افتد.
داستان فیلم خطی نیست و روایت گر چند دانشجویی است که برای جشن بادبادک بازی به یکی از شهر‌های شمال ایران رفته اند و در همسایگی کمپ کوچک آنها رستوران کلبه‌ای وجود دارد که ۳ مرد در آن کار می‌کنند و برای تهیه خوراک خود انسان هارا شکار و از آنها استفاده می‌کنند.
ایده‌ی اصلی قصه از یک خبر واقعی وام گرفته است. در سال ۱۳۷۷ خبری در رسانه‌ها منتشر شد مبنی بر این‌که رستورانی بین راهی گوشت چرخ‌کرده انسان را می‌پخته است.
نام فیلم خود کمی بیانگر حرف کارگردان در اثرش است «ماهی» نماد گروهی که در تنگ اسیر شده اند و «گربه» نماد گروهی که در حال شکار برای بقای خود می‌باشند. از نام فیلم از همان اول می‌توان متوجه شد حرف فیلم تقابل است مواجه‌ی دو دیدگاه و قاعده‌ی کار این است که یکی از این دو گروه در موضع مضلومانه تری قرار گرفته اند.
فیلم با یک نوشته شروع می‌شود از یک اتفاق واقعی که توضیح می‌دهد که در سال ۱۳۷۷ رستوران بین راهی در شمال ایران به علت تخلفات بهداشتی بسته شد. اتفاقی که در آن دوران به دلیل تکرار شدنش خبری آشنا برای مردم بود. چندی بعد سه آشپز آن رستوران به علت آنچه که پخت گوشت غیر احشام نامیده شد به زندان رفتند. اخبار مربوط به این اتفاق چندروزی تیتر حوادث مطبوعات بود و شایعاتی درباره پخت گوشت انسان مجلات زرد را پر کرده بود و بعد‌ها به فراموشی سپرده شد.
