بیژن عبدالکریمی استاد فلسفه گفت: پزشکیان باید توجه داشته باشد که اصلاحطلبی در این کشور بوی تکنوکراتیک و بروکراتیسم را نگیرد. نباید چهرههای تکراری، قائل به منافع فردی و جمعی، برآمده از اشرافیت بروکراتیک که در پس گفتمان اصلاحطلبی پنهان شدهاند، این جریان را بدنام کنند و به کشور خسارت وارد سازند. جامعه نیازمند گفتمان جدیدی است و این گفتمان، فراتر از گفتمانهای مرسوم اصلاحطلبی و اصولگرایی است.
وی افزود: من نگرانم که مسعود پزشکیان، مصادره شود و همان تجربه دولت اصلاحات و دولت اعتدال تکرار شود. در واقع همان بلایی که سر خاتمی و روحانی آمد خدای ناکرده سر پزشکیان هم بیاید. بنابراین باید هوشیار بود. پزشکیان تربیت شده نهجالبلاغه است، باید همچون علی (ع) به مردم تکیه کند. باید صدای طردشدگان و نادیده انگاشتهشدگان باشد. همانگونه که در عرصه سیاست بینالمللی، همسو با رهبری حرکت میکند، اما در سیاستهای داخلی و فرهنگی باید با حاکمیت وارد چانهزنی و گفتوگو شوند.
حتی بهطور نمادین هم شده باید پارهای سیگنالها به جامعه ارسال شود تا این حس به وجود آید که تغییراتی رخ داده و این طیفهای طرد شده دیده میشوند. مثلا آزاد کردن برخی زندانیهای سیاسی به خصوص زندانیانی که چهره جهانی و بینالمللی دارند، میتواند صحنه را برای دولت پزشکیان مطلوبتر سازد. میتواند سیگنالی باشد که مناسبات ایران با جهان پیرامونی را بهبود بخشد. منظورم از مراوده با جهانیان تنها ارتباط با امریکا نیست، بلکه اروپا، آسیا و… را نیز در بر میگیرد.
عبدالکریمی ادامه داد: پزشکیان آخرین سنگر و آخرین شانس توسعه برای ساختار است. اگر دیوار دولت پزشکیان فرو بریزد، بنای کلی آسیب دیده و به همه ضرر میرسد. همه باید تلاش کنند، تورم دورقمی، فشار اقتصادی، شکاف طبقاتی، فقر عظیم دهکهای محروم، انسداد ارتباطی، به رسمیت شناخته نشدن سبک زندگی جوانان و… بهبود یابد و دولت در سایه یا وجه غیرعقلانی حاکمیت تسری یابد، اوضاع بسیار وخیم میشود. اصلاحطلب و اصولگرا فرقی ندارد، سونامیعدم توفیق همه را با خود میبرد.