روز بازخوانی گذشته
روز دوم با بررسی صلاحیت وزیر پیشنهادی اطلاعات آغاز شد. اسماعیل خطیب که حدود سه سال قبل و در قامت وزیر اطلاعات دولت رئیسی به مجلس آمده بود، اینبار هم در شرایطی پا به بهارستان گذاشت که عملا مخالفی نداشت. مجتبی زارعی، نماینده تهران به عنوان مخالف او ثبت نام کرده بود، اما در ابتدای اظهاراتش، مخالفتش را «نمادین» خواند و عمده گفته‌های خود را به مخالفت با وزیر پیشنهادی مسعود پزشکیان برای وزارتخانه بهداشت اختصاص داد. خطیب هم که عملا خیالش از وزارت راحت است، در گفته‌هایش به دفاع از عملکرد پیشین خود در این وزارتخانه پرداخت و در نهایت، با همان عصای قهوه‌ای رنگ همیشگی، به سمت کرسی‌ها رفت تا از روز چهارشنبه رسما دوران دوم وزارتش در وزات اطلاعات آغاز شود، وزارتخانه‌ای که او در جریان نطقش در بهارستان، نامش را «وزارت امنیت داخلی» خواند.
مخالفت «دبش»
هرچقدر خیال خطیب راحت بود و وزارت اطلاعات در انتظارش، اوضاع برای عبدالناصر همتی و وزارت اقتصاد متفاوت بود. هرچند که شانس همتی هم برای تصدی مسئولیت وزارت اقتصاد کم نیست، اما مخالفان او تلاش کردند با استناد به نامه سازمان بازرسی، پای او را هم به پرونده فساد چای دبش باز کنند. حسین صمصامی، نماینده مخالف همتی گفت که او یکی از متهمان پرونده چای دبش به واسطه «ترک فعل» است. این ادعا البته چندی بعد از سوی یک منبع آگاه در سازمان بازرسی تکذیب شد. افزایش قیمت دلار در دوران تصدی بانک مرکزی توسط همتی و مسائل ادغام بانک‌های نظامی در آن زمان، از دیگر دلایل مخالفت برخی نمایندگان با او بود. همتی البته تاکید کرد که به دوران حضورش در بانک مرکزی افتخار می‌کند و خود را یکی از عوامل جلوگیری از فروپاشی اقتصاد ایران در دوران ریاست جمهوری ترامپ دانست.
ثابتی فیلم رو کرد!
سیدعباس عراقچی هم از دیگر وزرای پیشنهادی بود که شانسش برای تصدی مسئولیت وزارت بالاست، ولی مخالفان تند و تیزی هم در پارلمان دارد. احتمالا همین شانس بالا و البته همراهی‌های همیشگی عراقچی با محمدجواد ظریف هم سبب شده تا نمایندگان عضو جبهه پایداری و همراهان سعید جلیلی همچون امیرحسین ثابتی به تندی به انتقاد از او و مواضعش بپردازند. ثابتی که ۵ دقیقه پایانی زمان میثم ظهوریان، نماینده عضو جبهه پایداری مشهد را گرفته بود، اولین فیلم را علیه عراقچی در مجلس پخش کرد. فیلمی که او آن را اتهام عراقچی می‌دانست و خواستار عدم اعتماد مجلس به وزیر پیشنهادی امور خارجه بود. عراقچی در این فیلم، از برجام و توافق هسته‌ای دفاع می‌کند در شرایطی که پایداری‌ها هنوز از بتن ریزی در قلب راکتور اراک می‌گویند، آن هم پس از ده‌ها تکذیب و توضیح سازمان انرژی اتمی. مساله قانون اقدام راهبردی و مخالفت ظریف و حسن روحانی با آن هم دیگر موضوعی بود که مخالفان عراقچی به آن پرداختند. پیگیری که البته منجر به طعنه منوچهر متکی به ثابتی هم شد، او شبکه افق صداوسیما را «تشکلات آقای ثابتی» خواند و به حمایت از عراقچی پرداخت.
زدی ضربتی، ضربتی نوش کن!
اقدامات ثابتی علیه عراقچی البته از سوی وزیر پیشنهادی امور خارجه بی پاسخ نماند. او پس از آنکه نوبت به اظهاراتش رسید، پشت تریبون مجلس، پس از بیان برنامه‌هایش، توئیت حدود ۵ سال قبل ثابتی را یادآوری کرد. توئیتی که در زمانی نوشته شده که دولت روحانی راس کار بود و ثابتی مجری شبکه افق. او در آن توئیت، با انتقاد از هموطنی خود با ظریف و عراقچی، از لشکر فاطمیون تمجید کرده و از هشتگ «امت واحده» استفاده کرده بود. عراقچی با یادآوری این توئیت، خطاب به او گفت: «من نمی‌گویم مرگ بر وطنی که هموطنم عراقچی است. من می‌گویم جانم فدای وطنی که فردی منتقد، ولایت‌پذیری مجلس را هم زیر سوال می‌برد.» پس از این اظهارات، ثابتی تلاش کرد پاسخ او را از تریبون مجلس بدهد، اما موفق نشد. در عوض در کانال تلگرامی‌اش، نطق خود علیه عراقچی را «نطق تاریخی» خطاب کرد و از عصبانیت عراقچی نوشت. عصبانیتی که البته در چهره عراقچی مشخص نبود و برعکس، در سبک و سیاق رفتار ثابتی عیان بود.
ایستاده در غبار
سخت‌ترین بخش فعالیت وزرای پیشنهادی دولت، تا اینجای کار، احتمالا به محمدرضا ظفرقندی اختصاص دارد. این پزشک متخصص که به عنوان وزیر پیشنهادی وزارت بهداشت به مجلس معرفی شده، به واسطه مواضع قبلی‌اش، از اعتراضات به نتایج ریاست جمهوری ۸۸ گرفته تا اعتراضات ۱۴۰۱، با انتقادات تند و تیر اصولگرایان مواجه شد.
نمایندگان مخالف وزارت او، بر تخصصش تاکید داشته و او را فردی موثر برای وزارت بهداشت می‌دانستند، اما تاکید می‌کردند که فردی با چنین سابقه‌ای سیاسی، آن هم بدون پس گرفتن مواضع و اعلام پشیمانی از آن‌ها، نباید در جمهوری اسلامی به کرسی وزارت برسد. جالب آنکه ظفرقندی نیز در اظهاراتش، حاضر به پس گرفتن مواضع خود نشد، ولی تاکید کرد که در قامت وزیر بهداشت، جز اجرای قانون و عمل به قانون اساسی، آن هم به سود مردم، اقدام دیگری نخواهد کرد. پیش از او نیز قالیباف تاکید کرده بود که تمام وزرای معرفی شده، استعلامات لازم را از نهاد‌های ذیربط کسب کرده‌اند.
پرچم سفید صلح!
پس از ظفرقندی، احمد میدری، وزیر پیشنهادی کار، بیشترین انتقادات را به خود اختصاص داده بود. عمده مخالفت‌ها با او به واسطه امضای نامه موسوم به «جام زهر» در مجلس ششم و حضورش در تحصن نمایندگان مجلس وقت بود. نجیب حسینی، نماینده مینودشت که خود سابقه حضور در پارلمان ششم را داشت، اقدامات آن زمان میدری را ناشی از جوانی او خواند و تاکید کرد که میدری در «افکارش تجدیدنظر کرده است.» میدری هم در میان اظهاراتش، از نمایندگان خواست که «منازعات گذشته» را کنار بگذارند و با اعتماد به او و ظفرقندی، موجب پیشبرد اهداف دولت را فراهم آورند. او همچنین گفت که راه حل این منازعات، میز مذاکره است نه در مجلس. میدری همچنین در اظهاراتش یکی از وظایف وزارت کار را «تبدیل جنجال‌های سیاسی به مذاکرات اقتصادی» دانست تا «کنش‌های اغلب غیرقابل کنترل سیاسی را به کنش‌های اقتصادی با مطالبات محدود» تبدیل کند. میدری البته در اظهاراتش، از گذشته خود اعلام برائت نکرد، اما پرچم سفید صلح را روبروی نمایندگان گرفت.
