سوگنامه‌ای برای جشنواره موسیقی کلاسیک ایرانی
سرگذشت پرفراز و نشیب فعالیت‌های موسیقایی در کشورمان همواره تحت‌تأثیر خط مشی سیاسی و فرهنگی دولت‌های مختلف دچار تغییرات زیادی شده و می‌شود که در چارچوب گزارش‌ها، مقالات و نوشتارهای مختلف پژوهشی-رسانه‌ای مورد واکاوی قرار گرفته‌اند.
در مقاطعی، اما برخی از رویداد‌ها و اتفاقات در تقویم تحولات موسیقی ایران به ثبت رسیده‌اند که بانیان و طراحان‌شان با اطمینان خاطر و انرژی فراوان درباره آن‌ها سخن می‌گفتند، گویی در مدت زمانی کوتاه قرار است تمامی اتفاقات و رویداد‌ها مرتبط با حوزه موسیقی، تحت تأثیر آن فعالیت قرار بگیرد، اما چنین نشد.
عمده تمرکز و هدف تز تدوین این مجموعه گزارش البته ضمن بازخوانی تحولات، ترویج «تمرکز» و «تفکر دوباره» در مدیران و سیاست‌سازان حوزه موسیقی کشور برای تأمل روی موضوعاتی است که بهتر می‌بود پیش از رسانه‌ای شدن یا برگزاری مراسم افتتاحیه و ماجرا‌هایی از این دست، برنامه‌ریزی واقع‌بینانه‌تری درباره دامنه اثرگذاری آن‌ها صورت می‌گرفت تا در نیمه راه نمانند.
در نهمین گام از سلسله گزارش‌های «گمشده‌های موسیقی ایران» که بعد از مدت‌ها توقف در انتشار پیش روی مخاطبان قرار می‌گیرد، به سراغ «جشنواره موسیقی کلاسیک ایرانی» رفتیم، رویدادی ویژه هنرمندان و فعالان عرصه موسیقی ردیف دستگاهی ایران که می‌رفت تبدیل به یکی از مهم‌ترین و معتبرترین رویداد‌های موسیقایی کشور در حوزه موسیقی جدی شود، اما به دلیل برخی از گیر و گرفتاری‌ها و باید‌ها و نباید‌هایی که همانند بسیاری از رویداد‌های موسیقایی کشور وجود دارد، نتوانست به حیات پرثمر خود ادامه دهد و در همان دوره‌های اول متوقف شد.
طبیعتاً توقف و تعطیلی جشنواره موسیقی کلاسیک ایرانی دربرگیرنده ناگفته‌های زیادی است که گویا فعلاً قصد رسانه‌ای شدن ندارد، اما همین گزاره‌های رسانه‌ای موجود نشان می‌دهد که اگر تعامل و وحدت رویه بیشتری میان برگزارکنندگان و بخش دولتی و همچنین حمایت بیشتر بخش خصوصی از برگزاری جشنواره موسیقی کلاسیک ایرانی بیشتر و پررنگ‌تر بود، می‌توانستیم شاهد برگزاری رویدادی باشیم که دربرگیرنده ارزش‌ها و سودمندی‌های فراوانی برای حیات گونه‌ای از موسیقی است که در این سال‌ها به شدت درمعرض خطر فراموشی قرار گرفته و رفته رفته خود را بنا به دلایل مختلف به عنوان یک هنر موزه‌ای معرفی می‌کند.
فرآیندی که اگر همین تعداد اندک استادان و هنرمندان پیشگام عرصه موسیقی ایرانی و همچنین هنرمندان اندک نسل میانی ایثارگرانه در مسیر باریک حیات این عرصه فعالیت نمی‌کردند، معلوم نبود چه سرنوشت دردآوری منتظر هنری بود که در زمانی ملودی‌ها و نغماتش ورد زبان مردم کوچه و بازار بوده و در کنار دیگر گونه‌های موسیقایی در مسیری قرار داشت که چه قبل از پیروزی انقلاب و چه در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی می‌توانست حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد.
مسیری که یکی از جلوه‌های آن همین «جشنواره موسیقی کلاسیک ایرانی» بود، اما این رویداد هم نتوانست به آنچه در دورنما و دستاورد‌های خود برنامه ریزی کرده بود دست پیدا کند. چارچوبی که در این گزاره رسانه‌ای تلاش کردیم تا با یک نگاه اجمالی و تاریخی به روند برگزاری آن بار دیگر یادآوری کنیم که این نوع موسیقی در صورت حمایت و پشتیبانی‌های لازم می‌تواند دوباره هم تراز با آنچه در فرآیند اقتصادی و سرگرمی‌ساز موسیقی انجام می‌شود، حرکت کرده و به عنوان یک موسیقی متفکر برای خود مخاطبان زیادی را دست و پا کند.
آذر ۱۳۹۵؛ آغاز یک رویداد با حضور بهترین‌ها
اولین جشنواره موسیقی کلاسیک ایرانی طی روز‌های نوزدهم تا بیست و چهارم آذر ۱۳۹۵ بود که به دبیری امیر مردانه از ناشران و تهیه کنندگان فعال حوزه موسیقی ایرانی در تالار رودکی تهران و فرهنگسرای بهمن پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، خانه موسیقی ایران، انجمن موسیقی ایران، مؤسسه فرهنگی ساز آواز و بنیاد فرهنگی هنری رودکی حامیان این دوره از جشنواره بودند که با حضور جمعی از بهترین‌های موسیقی ایران با امید‌ها و آرزو‌های فراوان و وعده‌های سنگین و رنگین به اجرای برنامه‌های مختلف پرداختند.
زمان خیری نوازنده نی، امیر اثنی عشری خواننده، علی رضایی نوازنده تار، قاسم رحیم زاده نوازنده تار، مهران زمانی یکتا خواننده، مهدی تیموری نوازنده نی، مرتضی صنایعی نوازنده نی، شایان یزدان پناه نوازنده تمبک، حسین علیشاپور خواننده، محمد آدینه محمدی نوازنده تار، مهدی رستمی نوازنده سه تار، محمد اسماعیل قنبری خواننده، حمید بروزیی نوازنده سنتور، علی کاظمی نوازنده تار، محمد ملاآقایی خواننده، محمد عشقی نوازنده سنتور، رامین صفایی نوازنده سنتور، میلاد قریشی نوازنده تمبک، امیرمسعود امیری، حمیدرضا حسن پور نوازنده تار، سعید نایب محمدی نوازنده تار، مهدی شهسوار خواننده، راستین شفیعی نوازنده تار، مهیار طریحی نوازنده سنتور، جعفر قاضی عسگر نوازنده تمبک، اشکان کمانگری خواننده، طینوش بهرامی نوازنده سه تار، سامر حبیبی نوازنده کمانچه، بهنام معصومی نوازنده تمبک، امید مظهری خواننده، آریا محافظ نوازنده سنتور، مریم خدابخش نوازنده عود، عسل ملک زاده نوازنده ساز‌های کوبه ای، محمود مخدوم خواننده، المیرا مردانه نوازنده کمانچه، بهرام ساعد نوازنه تار از جمله هنرمندانی بودند
