عباس عبدی: تقابل و رادیکالیسم با «وفاق» سازگار نیست
پیروزی پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ کلید واژه وفاق خیلی بیش از گذشته شنیده می‌شود. امّا علیرغم اینکه شعار محوری ایشان در انتخابات و پس از آن، وفاق بوده، اما از این مفهوم تفسیر‌های متفاوت و بعضاً متناقضی وجود دارد و همچنان روشن نیست که اصلاً از این وفاق چه معنایی در ذهن داریم.
عباس عبدی نکات متعددی را درباره شعار «وفاق»، تعریف و تحدید آن و همچنین مسائل سیاسی روز مطرح کرده است که بحش‌های مهم آن را می‌خوانید:
** فکر می‌کنم آقای پزشکیان بیشتر باید نظرات را مستقیم از یک عده قابل توجه‌تری بشنود و کار سیاستمدار همین این است. سیاستمدار نیاز نیست کار‌های کوچک را حل کند، کار سیاستمدار اقناع فرآیند‌ها و ایجاد وفاق است؛ مخالفان را منفعل کند و حامیان را امیدوار و دیگران را همراه کند؛ امید ایجاد کند نسبت به آینده.
** به آن‌ها (خاتمی) می‌گفتم که باید این ادبیاتتان را مدنظر قرار بدهید؛ ادبیاتتان باید در حل مسائل همدلانه باشد. در این صورت هیچ چیزی را از دست نمی‌دهید؛ خیالتان تخت و آسوده. ولی بخش‌هایی از سیستم متاسفانه با این ادبیات {امثال من} بیشتر بد هستند تا ادبیات رادیکال.
** در ماجرا‌های اخیر مربوط به رفع حصر آقای کروبی و واکنش ایشان، پیام دادم و گفتم که کاملاً مخالف کار شما هستم. این اصلاً چه معنایی دارد که یکی بگوید حصر من به شرطی برداشته شود که حصر دیگری را هم بردارند؟ اگر سیستم نمی‌خواهد مساله‌ای را حل کند نمی‌خواهد دیگر، مسئولیتش پای خودش است و قرار نیست ما دعوا کنیم.
** قبول ندارم که به بی‌بی‌سی و ایران اینترنشنال اقبال می‌شود؛ آن‌ها در بلندمدت بازنده هستند، این رسانه‌ها فقط وجه تخریبی دارند.
** سال ۱۴۰۰ مخالف نامزدی تاجزاده بودم و به او این مساله را اعلام کردم اگر یک اصلاح‌طلب رادیکال در ۱۴۰۳ نامزد می‌شد به هیچوجه حمایت نمی‌کردم.
