فیلم جدید شهاب حسینی تلخ است، اما بدون سیاه‌نمایی
«رها» به‌عنوان نخستین فیلم سینمایی حسام فرهمند اثری گرم و جذاب است و مخاطب را تا پایان همراه می‌کند.
«رها» در روایتی دایره‌وار به همان نقطه‌ای که آغاز کرده برمی‌گردد، اما در این بازگشت به مبدأ مطلقا هیچ‌چیز مثل سابق نیست. «رها» داستان فروپاشی یک خانواده زیرمتوسط را روایت می‌کند که به‌دلیل حادثه و جبر زمانه، عنان کار از دستشان دررفته و قدم به قدم به فقر و نابودی نزدیک می‌شوند.
هرچند «رها» به دام سیاه‌نمایی نمی‌افتد و نقدش به شهر و جامعه را ظریف، هنرمندانه و با جزئیات زندگی بیان می‌کند، اما در مسیر روایت، داستان تا حدودی به بیراهه می‌رود و تغییر فاز می‌دهد و حتی در جمع‌بندی و توضیح ماجرا کشدار می‌شود و به لکنت می‌افتد. درحالی‌که شاید می‌شد بدون غلتیدن قصه به فاجعه هم، آن دومینوی تیرگی وضعیت خانواده و شوم‌بختی کاراکتر‌ها را به تصویر کشید، اما نویسنده و فیلمساز ترجیح می‌دهند زهر بیشتری به کام مخاطب بریزند. فیلم از منظر جواب دزدیده شدن لپ‌تاپ با دزدیدن لپ‌تاپ دیگری، یادآور «دزدان دوچرخه» (ویتوریو دسیکا) و «آبادانی‌ها» (کیانوش عیاری) است.
