کمتر کسی انتظار داشت استقلال بتواند از سد النصر بگذرد. هرچند این نمایش پرانتقاد و پر از اشتباه فردی هم قابل حدس نبود و حالا هم که جنجالهای پایان بازی قرار نیست آبیها را رها کند.
حرفهای نبودن بازیکنان ما نه در زمین مسابقه که حتی بعد از آن هم رهایمان نمیکند. تا جایی که حتی بازیکنان خارجی هم که در ترکیب تیمهای ایرانی حضور دارند، غالبا تنهشان به تنه نمونههای داخلی خورده و حتی در آماتور بودن گوی سبقت را از همبازیانشان ربودهاند! مثال میخواهید؟ از سردار دورسون ترکیهای گرفته که در اولین بازیاش برای پرسپولیس، لحظهای از مالکوم جدا نمیشد تا پیراهنش را بگیرد تا اتفاقات زشت شب گذشته که از سوی دو مهره خارجی استقلال رقم خورد.
جوئل کوجو که انگار فقط برای گرفتن پیراهن کریستیانو رونالدو به ریاض سفر کرده بود، به هدفش رسید و انگار از شادی این موضوع تا صبح خوابش نبرد و فقط عکس آپلود میکرد! از آن طرف جلال الدین ماشاریپوف هم که از سوی هواداران النصر هو میشد، در پایان بازی تصمیم گرفت برای آنها آرزوی قهرمانی کند!
اتفاقاتی که به اندازه شکست سنگین در اول پارک، کام آبیها را تلخ کرد و اگر صفحات هواداری را رصد کنید، متوجه خشم هواداران نسبت به رفتار غیرحرفهای این بازیکنان میشوید. اگر میخواهید بدانید که شانیت باشگاه بزرگ استقلال با دو ستاره تاسی گرفته از قهرمانی آسیا به کجا رسیده، تصویر تکان دهنده دیشب را مرور کنید که پیراهن زیبر نیک نفس، در دستهای یک خبرنگار عربستانی بود.
یعنی این اساتیدی که به دنبال پیراهن ستارههای حریف میدویدند، لایق این نبودند که رقیب پیراهنشان را حتی در ظاهر هم نگه دارد و لباس سفید استقلال سر از میکسدزون درآورد. این بلایی است که نسل بازنده فعلی سر اعتبار یک باشگاه بزرگ و پیراهنش آوردهاند؛ وای به حال آیندهای که قرار است با ساقهای این نفرات رقم بخورد...