اینجا تصمیم نداریم که برد آبیهای پایتخت را آن هم پس از ۶۳ روز حسرت رسیدن به برد را لوث و کم رنگ جلوه دهیم، اما باید به این مطلب اشاره کنیم که این استقلال برای قهرمانی در جام حذفی هنوز به آمادگی کامل نرسیده است.
استقلال هنوز در زدن ضربات نهایی مشکل دارد، هر چند یک مرحله به جلو حرکت کرده و توانسته تعداد موقعیتهای خطرناک روی دروازه حریف را افزایش دهد و این یک نقطه امید دوباره برای این تیم و هوادارانش است، اما استقلال برای اینکه بتواند به قهرمانی نزدیکتر شود باید از موقعیتهای خطرناک خود روی دروازه حریف نهایت استفاده را ببرد.
چون همیشه در هر بازی قرار نیست برای تیم پنالتی گرفته شود و قرار نیست تمام گلهای مردود خود را در موقعیت آفساید به ثمر برساند، پس برای اینکه بتواند در پایان ۹۰ دقیقه به برتری برسد نیاز به یک تمام کننده دارد.
مگر در یک بازی آن هم حساس و در سطح جام حذفی چند موقعیت خطرناک میتوان روی دروازه حریف بوجود آورد که روی سهل انگاری و عدم دقت توسط مهاجمان هدر برود.
استقلال با حذف سپاهان راه خود را برای رسیدن تا فینال و قهرمانی در این جام بسیار هموار میبیند، اما شاید مشکل بزرگتر و حریف بزرگتر استقلالیها برای رسیدن به فینال همین از دست دادن موقعیتهای خطرناک آنهاست، موقعیتهایی که اگر درست استفاده نشوند یک حسرت دیگر را برای آبیها بوجود خواهند آورد و این یک زنگ خطر بسیار جدی است.