نام رضا عطاران را در برخی پروژهها به عنوان مشاور شاهد بودیم؛ از جمله در «صد دام» (پدرام پورامیری)، «قیف» (محسن امیریوسفی) و حالا «اجل معلق» (عادل تبریزی). اما گویی تاس او با عادل تبریزی دوباره نشسته و این بار در یک کمدی تلخ و دردمند.
البته عادل تبریزی در فیلمهای کوتاه خود این کمدی تلخ را تجربه کرده بود و در «جنابعالی» سریال قبلی او هم میتوان این نوع از کمدی را دید.
نکته حائز اهمیت اینکه در اجل معلق یک پختگی را در کار عادل تبریزی شاهد هستیم و رضا عطاران را سرحالتر از پیش میبینیم با توجه به انتقادهایی که در کارهای قبلی از این بازیگر شده بود.
عادل تبریزی که به کارگردانی خلاق نیز شهرت دارد در اجل معلق کوشیده واقعیتهای امروز جامعه را هر چند با زبانی تلخ بازگو کند و آنچه در قسمت نخست این سریال شاهد بودیم حاصل تلاش گروهی منسجم و حرفهای است که توانست در همان نقطه آغازین خود شیرینی خاصی را بر لبهای مخاطبان جاری کند.
هنوز ۱۹ قسمت ۵۰ دقیقهای دیگر از اجل معلق باقی مانده و باید دید پس از تصادفی که رخ داد، خط داستانی سریال چه میشود و چه اتفاقهایی قرار است بیفتد، اما عادل تبریزی در همان ابتدای مسیر قلابش توانسته مخاطبان بسیاری را جلب کند و اگر چه نقدهایی هم از سوی برخیها به این کار وجود دارد، انتقادهای درست، منطقی و سازنده را هم داشته باشد.
قصد، تعریف از یک سریال آن هم که تنها یک قسمت از آن پخش شده نیست، اما میتوان گفت عادل تبریزی در تازهترین اثر خود، بی آنکه به لودگی و تلاش برای خنداندن کلیشههای تاریخ گذشته کشیده شود، در همان قسمت نخست مخاطبان را با طنز درست و تلخ مواجه کرد.
یک کمدی که درد جامعه است و یقه مخاطب را میگیرد و با خود میکشاند تا عمق تلخیهایش، اما به یک بار رها میکند و اتفاقی بامزه ورق را بر میگرداند.