افغانستان و مشکل بی پایان امنیت
آفتاب‌‌نیوز : 
پيام اولين مقاله که مشترکا توسط کنستانس بورد، و پاتريسيا لالوند، نوشته شده اين است که اگرچه انتخابات پارلمانی افغانستان طبق برنامه برگزار شده، طالبان هنوز خطری برای افغانستان محسوب می شوند.
نويسندگان اين مقاله به اين موضوع اشاره می کنند که هنوز وجود طالبان در افغانستان به چشم می خورد. برخی از آنان هنوز به اقدامات خشونت آميز دست می زنند. در جريان برگزاری انتخابات پارلمانی اخير، نفرات طالبان چند نفر از کانديداهای انتخاباتی را کشتند و رأی دهندگان را تهديد می کردند. برخی از آنان که از زندان گوآنتانامو آزاد شده و تحت برنامه " آشتی ملی" به افغانستان باز گشته اند در کابل مورد استقبال قرار گرفته اند.
در ادامه مقاله می خوانيم که بيشتر مردم از جمله اعضای ائتلاف شمال سابق، که با روس ها و طالبان جنگيده بودند و به آمريکا در سرنگون کردن صدام حسين کمک کرده بودند، از حامد کرزی حمايت می کنند ولی آنها نگران بازگشت طالبان هستند.
در مقاله به اين موضوع پرداخته شده که مردم سراسر افغانستان نيز دراين نگرانی شريکند و اين سئوال را ميکنند که چگونه حامد کرزی و دولت کنونی خواهد توانست در برابر طالبان از آنان محافظت کند. مردم نقاط مختلف جهان نيز که از تروريسم خشونت آميزی که از افغانستان ريشه گرفته بود لطمه خورده اند نيز بايد اين سئوال را مطرح کنند که چرا افغانستان يک بار ديگر با يک چنين وضعيت نگران کننده ای روبرو می شود.
نويسندگان مقاله معتقدند که يونس قانونی، يک تاجيک ميانه رو، به صورت رقيبی برای حامد کرزی در می آيد که ازاو می خواهد دموکراسی را رعايت کرده و قواعد آنرا اجرا کند. آقای قانونی خواستارشفافيت بيشتر در برگزاری انتخابات و شمارش آراء شده بود.
در پايان اين مقاله می خوانيم که در حال حاضر آمريکا و دولت حامد کرزی از حمايت مردم افغانستان برخوردارند ولی چنانچه برای تضمين منصفانه بودن شمارش آرای انتخابات و نيز جدی گرفتن نقش خطرناکی که تندروهای اسلامی می توانند در دولت تازه افغانستان بازی کنند اقدامی به عمل نياورند اعتماد مردم را از دست خواهند داد.
خطر در همسايگی، عنوان مقاله ديگر همين روزنامه در ارتباط با افغانستان است.
ست جونز، نويسنده اين مقاله، خطرعمده برای پيشرفت دموکراسی در افغانستان، پس از برگزاری انتخابات را از جانب شورشيانی می داند که از پاکستان به عنوان پناهگاهی برای حمله به افغانستان استفاده می کنند. اين نويسنده هشدار می دهد که چنانچه آمريکا و پاکستان برای مقابله با اين وضعيت اقدامی به عمل نياورند شرايط امنيتی افغانستان همچنان رو به وخامت خواهد گذارد و دموکراسی شکننده اين کشور با خطر روبرو خواهد شد.
ست جونز به اين موضوع اشاره می کند که امسال خونين ترين سال در افغانستان از سال ۲۰۰۱ يعنی هنگامی است که آمريکا به سقوط طالبان در افغانستان کمک کرد. نويسنده مقاله يادآور می مشود که علاوه بر شمار قابل توجه سربازان آمريکايی که در سال جاری در افغانستان کشته شدند، تعداد حملات شورشيان به غيرنظاميان افغان نيز از سال ۲۰۰۱ تا کنون هرسال افزايش يافته است.
بعقيده ست جونز، يک شبکه پيچيده در پاکستان کليد ادامه شورش ها در افغانستان است. شورشيان طالبان در جنوب افغانستان، تدارکات و کمک ها را از ايالت سرحد شمال غرب و بلوچستان پاکستان تحويل می گيرند و در اين نقاط آموزش می بينند.
نويسنده هرالد تريبون اين پرسش را مطرح می کند که چگونه می شود پناهگاه شورشيان افغان در پاکستان را ازبين برد و درپاسخ به اين سئوال بک سلسله راه حل هايی ارائه می کند از جمله اينکه پليس پاکستان مرزهای مشترک با افغانستان را بيشتر کنترل کند و ديگر اين که نيروهای پاکستانی برای کاهش حمايت از شورشيان در داخل پاکستان، دست بکار شود. آمريکا نيز می تواند در پشت پرده با فراهم آوردن اطلاعات به پاکستان در اين زمينه کمک کند.
ست جونز مقاله خود را چنين به پايان می برد که با انتخاب حامد کرزی به عنوان رئيس جمهور و نيز انتخابات پارلمانی اخير، افغانستان پيشرفت سياسی قابل توجهی داشته و جای تاسف بسيار خواهد بود که نه بدليل تقصير خود اين کشور، بلکه به علت کوتاهی يکی از همسايگانش و نيز آمريکا در انجام اقدامات لازم، اين پيشرفت بی نتيجه بماند.
پيام اولين مقاله که مشترکا توسط کنستانس بورد، و پاتريسيا لالوند، نوشته شده اين است که اگرچه انتخابات پارلمانی افغانستان طبق برنامه برگزار شده، طالبان هنوز خطری برای افغانستان محسوب می شوند. نويسندگان اين مقاله به اين موضوع اشاره می کنند که هنوز وجود طالبان در افغانستان به چشم می خورد. برخی از آنان هنوز به اقدامات خشونت آميز دست می زنند. در جريان برگزاری انتخابات پارلمانی اخير، نفرات طالبان چند نفر از کانديداهای انتخاباتی را کشتند و رأی دهندگان را تهديد می کردند. برخی از آنان که از زندان گوآنتانامو آزاد شده و تحت برنامه " آشتی ملی" به افغانستان باز گشته اند در کابل مورد استقبال قرار گرفته اند.
در ادامه مقاله می خوانيم که بيشتر مردم از جمله اعضای ائتلاف شمال سابق، که با روس ها و طالبان جنگيده بودند و به آمريکا در سرنگون کردن صدام حسين کمک کرده بودند، از حامد کرزی حمايت می کنند ولی آنها نگران بازگشت طالبان هستند.
در مقاله به اين موضوع پرداخته شده که مردم سراسر افغانستان نيز دراين نگرانی شريکند و اين سئوال را ميکنند که چگونه حامد کرزی و دولت کنونی خواهد توانست در برابر طالبان از آنان محافظت کند. مردم نقاط مختلف جهان نيز که از تروريسم خشونت آميزی که از افغانستان ريشه گرفته بود لطمه خورده اند نيز بايد اين سئوال را مطرح کنند که چرا افغانستان يک بار ديگر با يک چنين وضعيت نگران کننده ای روبرو می شود.
نويسندگان مقاله معتقدند که يونس قانونی، يک تاجيک ميانه رو، به صورت رقيبی برای حامد کرزی در می آيد که ازاو می خواهد دموکراسی را رعايت کرده و قواعد آنرا اجرا کند. آقای قانونی خواستارشفافيت بيشتر در برگزاری انتخابات و شمارش آراء شده بود.
در پايان اين مقاله می خوانيم که در حال حاضر آمريکا و دولت حامد کرزی از حمايت مردم افغانستان برخوردارند ولی چنانچه برای تضمين منصفانه بودن شمارش آرای انتخابات و نيز جدی گرفتن نقش خطرناکی که تندروهای اسلامی می توانند در دولت تازه افغانستان بازی کنند اقدامی به عمل نياورند اعتماد مردم را از دست خواهند داد.
خطر در همسايگی، عنوان مقاله ديگر همين روزنامه در ارتباط با افغانستان است.
ست جونز، نويسنده اين مقاله، خطرعمده برای پيشرفت دموکراسی در افغانستان، پس از برگزاری انتخابات را از جانب شورشيانی می داند که از پاکستان به عنوان پناهگاهی برای حمله به افغانستان استفاده می کنند. اين نويسنده هشدار می دهد که چنانچه آمريکا و پاکستان برای مقابله با اين وضعيت اقدامی به عمل نياورند شرايط امنيتی افغانستان همچنان رو به وخامت خواهد گذارد و دموکراسی شکننده اين کشور با خطر روبرو خواهد شد.
ست جونز به اين موضوع اشاره می کند که امسال خونين ترين سال در افغانستان از سال ۲۰۰۱ يعنی هنگامی است که آمريکا به سقوط طالبان در افغانستان کمک کرد. نويسنده مقاله يادآور می مشود که علاوه بر شمار قابل توجه سربازان آمريکايی که در سال جاری در افغانستان کشته شدند، تعداد حملات شورشيان به غيرنظاميان افغان نيز از سال ۲۰۰۱ تا کنون هرسال افزايش يافته است.
بعقيده ست جونز، يک شبکه پيچيده در پاکستان کليد ادامه شورش ها در افغانستان است. شورشيان طالبان در جنوب افغانستان، تدارکات و کمک ها را از ايالت سرحد شمال غرب و بلوچستان پاکستان تحويل می گيرند و در اين نقاط آموزش می بينند.
نويسنده هرالد تريبون اين پرسش را مطرح می کند که چگونه می شود پناهگاه شورشيان افغان در پاکستان را ازبين برد و درپاسخ به اين سئوال بک سلسله راه حل هايی ارائه می کند از جمله اينکه پليس پاکستان مرزهای مشترک با افغانستان را بيشتر کنترل کند و ديگر اين که نيروهای پاکستانی برای کاهش حمايت از شورشيان در داخل پاکستان، دست بکار شود. آمريکا نيز می تواند در پشت پرده با فراهم آوردن اطلاعات به پاکستان در اين زمينه کمک کند.
ست جونز مقاله خود را چنين به پايان می برد که با انتخاب حامد کرزی به عنوان رئيس جمهور و نيز انتخابات پارلمانی اخير، افغانستان پيشرفت سياسی قابل توجهی داشته و جای تاسف بسيار خواهد بود که نه بدليل تقصير خود اين کشور، بلکه به علت کوتاهی يکی از همسايگانش و نيز آمريکا در انجام اقدامات لازم، اين پيشرفت بی نتيجه بماند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید