نوشتاری از دکتر احمد زید آبادی
انقلاب در صحنه سياسی اسرائيل
آفتاب‌‌نیوز : 
شيمون پرز ۸۲ ساله در حالی رهبری حزب کارگر را به امير پرتز ۵۳ ساله واگذار کرد که در تمام نظرسنجی‌های انجام گرفته در پيش از انتخابات، با فاصله بسياری از رقيبش جلو بود.
اما نتيجه نظرسنجی‌ها درست از کار در نيامد و پرتز مغربی‌الاصل توانست با کسب کمی بيش از ۴۲ درصد آراء اعضای حزب کارگر، پرز اروپايی‌الاصل را با ۴۰ درصد آراء پشت سر گذارد. ۱۷ درصد آراء نيز به بنيامين بن‌اليعازر رقيب سوم رسيد.
گزارش‌های خبری حکايت از خشم و عصابنيت شيمون پرز از نتيجه انتخابات داخلی حزب کارگر دارد، به طوری که گفته می‌شود او قصد کناره‌گيری از حزب کارگر و تشکيل حزب جديدی به کمک آريل شارون، نخست وزير اسرائيل دارد. اما اينکه آريل شارون حاضر به جدايی از حزب ليکود و تشکيل حزب تازه‌ای به همراه شيمون پرز کهنسال باشد، هنوز محل ترديد است گرچه امکان آن منتفی نيست.
تکرار مکرر ناکامی شيمون پرز در انتخابات اخير، در عين حال به شايعات وسيعی در محافل مذهبی اسرائيل در مورد "نفرين" شدن او توسط تعدادی از خاخام‌های ارتدوکس يهودی دامن زده است به طوری که برخی متعصبان مذهبی شکست او را نه ناشی از علل و عوامل طبيعی بلکه موضوعی مربوط به مابعدالطبيعه می‌دانند و در اين باره داستان‌هايی را به نقل از خاخام‌های ارتدوکس نقل می‌کنند.
اين در حالی است که شيمون پرز نه فقط شهرتی به ضديت با مذهب ندارد، بلکه در مقايسه با ساير رهبران سياسی اسرائيل به اعطای امتيازاتی به محافل ارتدوکس مذهبی در اسرائيل کمک هم کرده است.
صرف نظر از سرنوشت تراژيکی که در ايام کهنسالی برای شيمون پرز حامی صلح با فلسطينی‌ها رقم خورده است، اما انتخاب امير پرتز به رهبری حزب کارگر اتفاقی بسيار مهمی در صحنه سياسی اسرائيل است که برخی از تحليل‌گران آن را با پيروزی حزب ليکود در سال ۱۹۷۷ که به ۲۹ سال حاکميت بلافصل حزب کارگر بر اسرائيل خاتمه داد، قابل مقايسه می‌دانند.
امير پرتز در تبليغات انتخاباتی خود وعده داده بود که در صورت به دست آوردن رهبری حزب کارگر، به ائتلاف اين حزب با دولت راستگری آريل شارون پايان می‌دهد و خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی اسرائيل می‌شود.
امير پرتز اکنون در پی تحقق وعده خود است و از آريل شارون خواسته که ماه مارس سال آينده ميلادی را برای برگزاری انتخابت بپذيرد.
قرار است دو طرف طی روزهای آينده برای گفتگو در اين باره ديدار کنند و پيش بينی می‌شود که آريل شارون نيز با نااميدی از امکان حفظ اکثريت دولت خود در مجلس اسرائيل با انتخابات زودهنگام موافقت کند گرچه ممکن است وی ماه آوريل سال آينده را به ماه مارس ترجيح دهد.
بنابراين نخستين تاثير انتخاب امير پرتز به رياست حزب کارگر، پايان دادن به عمر دولت آريل شارون و اجبار او به برگزاری انتخابات پارلمانی زودهنگام است. اما در انتخابات پارلمانی آينده، وضعيت حزب کارگر تحت رهبری امير پرتز چگونه خواهد بود؟
نظرسنجی مطبوعات اسرائيل نشان می‌دهد که محبوبيت حزب کارگر در پی انتخاب امير پرتز به رياست اين حزب در بين رای دهندگان اسرائيلی افزايش يافته است اما نه به گونه‌ای که امکان تشکيل دولت از سوی اين حزب را فراهم کند.
با اين همه تغيير و تحولات داخلی اسرائيل در ماههای آينده چنان شتابی به خود خواهد گرفت که پيش بينی موقعيت حزب کارگر در انتخابات آينده از اکنون بسيار دشوار است.
يکی از اين تحولات، تصميم آريل شارون به ماندن در حزب ليکود و رقابت بر سر رهبری اين حزب با بنيامين نتانياهو و يا کناره‌گيری از آن و تاسيس حزب تازه‌ای با تعدادی از همکاران خود است.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اگر آريل شارون به کمک شيمون پرز اقدام به تاسيس حزب تازه‌ای کند، در مقايسه با احزاب ليکود و کارگر کرسی‌های بيشتری در پارلمان آينده به دست خواهد آورد.
اين در حالی است که انتخاب امير پرتز به رهبری حزب کارگر نيز انرژی تازه‌ای به مدافعان صلح با فلسطينی‌ها و طرفداران سوسيال دمکراسی در اسرائيل داده است و آنها می‌توانند با بسيج جمعيتی که به علت برنامه‌های اقتصادی بنيامين نتانياهو وزير دارايی پيشين دولت آريل شارون دچار فقر و محروميت شده‌اند، در مقابل سياستمدار کهنه‌کاری مانند آريل شارون به موفقيت‌هايی دست يابند.
امير پرتز به عنوان رئيس سنديکای کارگری اسرائيل، طرفدار پر و پا قرص سوسياليسم است و از سياستی که به بهبود زندگی فلسطينی‌ها کمک کند و به امضای قراداد صلح با آنها منجر شود، حمايت می‌کند.
طبق نوشته مطبوعات اسرائيل، امير پرتز معتقد است که "اشغال به فساد اشغالگر می‌انجامد" و از همين رو نسبت به ساير رهبران چپگرای اسرائيل روشی صلح طلبانه‌تر با فلسطينی‌ها دارد.
بنابراين در صورت دستيابی او به مقام نخست وزيری اسرائيل، احتمال اينکه او مذاکره با دولت خودگردان فلسطين برای اجرای "نقشه راه" به سرعت از سرگيرد و در مسير ساخت ديوار امنيتی در کرانه باختری اصلاحات اساسی صورت دهد و در مورد بيت‌المقدس حاضر به ارائه امتيازاتی به فلسطينی‌ها باشد، بسيار است.
در واقع به دليل همين ديدگاهها، راستگرايان اسرائيلی از چشم‌انداز به قدرت رسيدن احتمالی او بيمناکند، اما چپگرايان حزب مرتز از انتخاب او چنان به وجد آمده‌اند که يوسی ساريد، رهبر اين حزب، پيشنهاد پيوستن حزبش به حزب کارگر را داده است.
آيا امير پرتز همان رهبری است که رويای صلح را در "سرزمين مقدس" محقق می‌کند يا اينکه رهبر تازه‌کار و بی‌تجربه‌ای است که به سرنوشت امرام ميزنا، شهردار سابق حيفا که در دوره انتخابات پارلمانی گذشته اسرائيل به طور ناگهانی به رياست حزب کارگر صعود کرد اما پس از شکست سنگين حزب در انتخابات، به سرعت از مقام خود کنار رفت، دچار می‌شود؟
پاسخ به اين پرسش‌ها نيازمند گذشت زمان است.
شيمون پرز ۸۲ ساله در حالی رهبری حزب کارگر را به امير پرتز ۵۳ ساله واگذار کرد که در تمام نظرسنجی‌های انجام گرفته در پيش از انتخابات، با فاصله بسياری از رقيبش جلو بود. اما نتيجه نظرسنجی‌ها درست از کار در نيامد و پرتز مغربی‌الاصل توانست با کسب کمی بيش از ۴۲ درصد آراء اعضای حزب کارگر، پرز اروپايی‌الاصل را با ۴۰ درصد آراء پشت سر گذارد. ۱۷ درصد آراء نيز به بنيامين بن‌اليعازر رقيب سوم رسيد.
گزارش‌های خبری حکايت از خشم و عصابنيت شيمون پرز از نتيجه انتخابات داخلی حزب کارگر دارد، به طوری که گفته می‌شود او قصد کناره‌گيری از حزب کارگر و تشکيل حزب جديدی به کمک آريل شارون، نخست وزير اسرائيل دارد. اما اينکه آريل شارون حاضر به جدايی از حزب ليکود و تشکيل حزب تازه‌ای به همراه شيمون پرز کهنسال باشد، هنوز محل ترديد است گرچه امکان آن منتفی نيست.
تکرار مکرر ناکامی شيمون پرز در انتخابات اخير، در عين حال به شايعات وسيعی در محافل مذهبی اسرائيل در مورد "نفرين" شدن او توسط تعدادی از خاخام‌های ارتدوکس يهودی دامن زده است به طوری که برخی متعصبان مذهبی شکست او را نه ناشی از علل و عوامل طبيعی بلکه موضوعی مربوط به مابعدالطبيعه می‌دانند و در اين باره داستان‌هايی را به نقل از خاخام‌های ارتدوکس نقل می‌کنند.
اين در حالی است که شيمون پرز نه فقط شهرتی به ضديت با مذهب ندارد، بلکه در مقايسه با ساير رهبران سياسی اسرائيل به اعطای امتيازاتی به محافل ارتدوکس مذهبی در اسرائيل کمک هم کرده است.
صرف نظر از سرنوشت تراژيکی که در ايام کهنسالی برای شيمون پرز حامی صلح با فلسطينی‌ها رقم خورده است، اما انتخاب امير پرتز به رهبری حزب کارگر اتفاقی بسيار مهمی در صحنه سياسی اسرائيل است که برخی از تحليل‌گران آن را با پيروزی حزب ليکود در سال ۱۹۷۷ که به ۲۹ سال حاکميت بلافصل حزب کارگر بر اسرائيل خاتمه داد، قابل مقايسه می‌دانند.
امير پرتز در تبليغات انتخاباتی خود وعده داده بود که در صورت به دست آوردن رهبری حزب کارگر، به ائتلاف اين حزب با دولت راستگری آريل شارون پايان می‌دهد و خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی اسرائيل می‌شود.
امير پرتز اکنون در پی تحقق وعده خود است و از آريل شارون خواسته که ماه مارس سال آينده ميلادی را برای برگزاری انتخابت بپذيرد.
قرار است دو طرف طی روزهای آينده برای گفتگو در اين باره ديدار کنند و پيش بينی می‌شود که آريل شارون نيز با نااميدی از امکان حفظ اکثريت دولت خود در مجلس اسرائيل با انتخابات زودهنگام موافقت کند گرچه ممکن است وی ماه آوريل سال آينده را به ماه مارس ترجيح دهد.
بنابراين نخستين تاثير انتخاب امير پرتز به رياست حزب کارگر، پايان دادن به عمر دولت آريل شارون و اجبار او به برگزاری انتخابات پارلمانی زودهنگام است. اما در انتخابات پارلمانی آينده، وضعيت حزب کارگر تحت رهبری امير پرتز چگونه خواهد بود؟
نظرسنجی مطبوعات اسرائيل نشان می‌دهد که محبوبيت حزب کارگر در پی انتخاب امير پرتز به رياست اين حزب در بين رای دهندگان اسرائيلی افزايش يافته است اما نه به گونه‌ای که امکان تشکيل دولت از سوی اين حزب را فراهم کند.
با اين همه تغيير و تحولات داخلی اسرائيل در ماههای آينده چنان شتابی به خود خواهد گرفت که پيش بينی موقعيت حزب کارگر در انتخابات آينده از اکنون بسيار دشوار است.
يکی از اين تحولات، تصميم آريل شارون به ماندن در حزب ليکود و رقابت بر سر رهبری اين حزب با بنيامين نتانياهو و يا کناره‌گيری از آن و تاسيس حزب تازه‌ای با تعدادی از همکاران خود است.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اگر آريل شارون به کمک شيمون پرز اقدام به تاسيس حزب تازه‌ای کند، در مقايسه با احزاب ليکود و کارگر کرسی‌های بيشتری در پارلمان آينده به دست خواهد آورد.
اين در حالی است که انتخاب امير پرتز به رهبری حزب کارگر نيز انرژی تازه‌ای به مدافعان صلح با فلسطينی‌ها و طرفداران سوسيال دمکراسی در اسرائيل داده است و آنها می‌توانند با بسيج جمعيتی که به علت برنامه‌های اقتصادی بنيامين نتانياهو وزير دارايی پيشين دولت آريل شارون دچار فقر و محروميت شده‌اند، در مقابل سياستمدار کهنه‌کاری مانند آريل شارون به موفقيت‌هايی دست يابند.
امير پرتز به عنوان رئيس سنديکای کارگری اسرائيل، طرفدار پر و پا قرص سوسياليسم است و از سياستی که به بهبود زندگی فلسطينی‌ها کمک کند و به امضای قراداد صلح با آنها منجر شود، حمايت می‌کند.
طبق نوشته مطبوعات اسرائيل، امير پرتز معتقد است که "اشغال به فساد اشغالگر می‌انجامد" و از همين رو نسبت به ساير رهبران چپگرای اسرائيل روشی صلح طلبانه‌تر با فلسطينی‌ها دارد.
بنابراين در صورت دستيابی او به مقام نخست وزيری اسرائيل، احتمال اينکه او مذاکره با دولت خودگردان فلسطين برای اجرای "نقشه راه" به سرعت از سرگيرد و در مسير ساخت ديوار امنيتی در کرانه باختری اصلاحات اساسی صورت دهد و در مورد بيت‌المقدس حاضر به ارائه امتيازاتی به فلسطينی‌ها باشد، بسيار است.
در واقع به دليل همين ديدگاهها، راستگرايان اسرائيلی از چشم‌انداز به قدرت رسيدن احتمالی او بيمناکند، اما چپگرايان حزب مرتز از انتخاب او چنان به وجد آمده‌اند که يوسی ساريد، رهبر اين حزب، پيشنهاد پيوستن حزبش به حزب کارگر را داده است.
آيا امير پرتز همان رهبری است که رويای صلح را در "سرزمين مقدس" محقق می‌کند يا اينکه رهبر تازه‌کار و بی‌تجربه‌ای است که به سرنوشت امرام ميزنا، شهردار سابق حيفا که در دوره انتخابات پارلمانی گذشته اسرائيل به طور ناگهانی به رياست حزب کارگر صعود کرد اما پس از شکست سنگين حزب در انتخابات، به سرعت از مقام خود کنار رفت، دچار می‌شود؟
پاسخ به اين پرسش‌ها نيازمند گذشت زمان است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید