نامه خانه پرستار به رئیس‌جمهور: به نشانه اعتراض در مراسم روز پرستار شرکت نمی‌کنیم
خانه پرستار در آستانه روز پرستار طی نامه‌ای به رئیس جمهور نسبت به انحصار سیاست‌گذاری در دست پزشکان در وزارت بهداشت و درمان، عدم اجرای قوانین حمایتی پرستاران و تبعیض در نظام پرداخت به پرستاران اعتراض کرد.
در بخشی از این نامه آمده است: وقتی پرستاری کشور زیر فشار سنگین کار ناشی از کمبود شدید نیروی انسانی و از طرفی مواجهه مکرر با عوامل بیماری‌زای خطرناک مثل ایدز، هپاتیت، سل و سوانح هوایی و زمینی آنفولانزاهای متنوع خوکی و مرغی جانشان تهدید می‌شود و حتی در محیط کار امنیت جانی ندارد و همواره در معرض خشونت‌های کلامی، رفتاری و فیزیکی، بیماران، همراهان و بعضی پزشکان قرار گرفته و بدون اینکه خود مقصر باشند، مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند، آیا جشن معنا پیدا می‌کند؟ زمانی‌که که تبعیض‌های همه‌جانبه از اختلاف فاحش و چند ده برابری در پرداخت‌ها تا تبعیض در برخورداری از مزایای قانونی و امکانات گرفته تا تبعبض در جایگاه‌ها، برخوردها، نگاه‌ها و رفتارها در لایه لایه سطوح مدیریتی جاری است، نمی‌دانیم جشن چه توجیهی دارد؟ وقتی قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری مصوب مجلس شورای اسلامی و علیرغم تکلیف دولت در برنامه ششم دولت و بعد از ۱۳ سال اجرایی نمی‌شود، آیا باید جامعه پرستاری خوشحال باشد؟
در ادامه این نامه می‌خوانیم: وقتی پرستاری از مزایای قوانین سخت و زیان‌آور و حتی ارتقای بهره‌وری به بهانه‌های واهی محروم و حتی تفاوت تطبیق حکمی که می‌گرفته، قطع شده است، آیا باید در جشن روز پرستار شرکت نماید؟ آیا برای حقوق حدود ۲تا ۳ میلیون تومان در ماه و اضافه‌کاری اجباری که چندین ماه پرداخت نشده و چندرغاز کارانه‌ای که ۱۶ ماه پرداخت نشده است و در گذاران حداقل‌های زندگی مشکل دارند یا برای تحقیر و تهدید پرستاران توسط مدیران، روسای بیمارستان‌ها و دانشگاهها و عواملشان، باید در مراسم جشن روز پرستاری شرکت کرد؟
در بخش دیگری از نامه خانه پرستار آمده است: این درحالی است که بنا بر سیاست‌های نادرست، ده‌ها هزار میلیارد تومان بودجه بطور مستقیم و صدها هزار میلیارد بطور غیرمستقیم از جیب مردم گرفته شده است تا یک درصد مالیات بر ارزش افزوده و منابع هدفمندی یارانه که همگی از بیت‌المال بوده (معادل حدود ۹ درصد درآمد ناخالص ملی ) به چاه لایتناهی نظام سلامت واریز شود. نتیجه آخر آن می‌شود که نه دریافت‌کنندگان خدمت راضی هستند و نه ارائه‌دهنگان خدمت و از طرفی دیگر شیفت منابع به سمت نظام سلامت منجر به خالی شدن سفره‌های مردم حتی از لبنیات و گوشت به عنوان قوت اصلی و پایه مردم شود که کمبود آن می‌تواند باعث سوءتغذیه و منشا بسیاری از بیماری‌هایی شود که در آینده هزینه‌های درمانی سنگینی در پی خواهد داشت.
در ادامه می‌خوانیم: این‌ها محصول ضعف در حکمرانی نظام سلامت و دولت است که به علت عدم مشارکت واقعی بقیه گروه‌ها در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری و سیاستگذاریها، عدم حاکمیت قانون، نبود نظارت از سیستم‌های مستقل، عدم شفافیت نبود حسابدهی موثر باعث می‌شود تا افراد یا گروهی که به دنبال منافع چندگانه و اغلب متضاد و با تفکرات انحصارگونه و داشتن منفعت‌های ثانویه و با زیاده‌خواهی‌های بی‌حد وحصر بر وزرات بهداشت حاکمیت مطلق داشته و جهت پایدار کردن و استمرار منافع هنگفت جاری شده تا بالاترین لایه‌های حاکمیتی نفوذ کرده تا منافعشان حفظ شود، و در این صورت زمینه فساد فراهم می‌شود و چون حاکمان بر وزرات بهداشت هم دارای قدرت هستند و هم دسترسی به ثروت یعنی منابع دارند بدون در نظر گرفتن اولویت‌های بیماران، مردم، نظام سلامت و حتی کشور، تصمیم‌سازی‌ها، تصمیم‌گیری‌ها، سیاستگذاریها به سمتی سوق داده می‌شود که صرفا منافع گروهی خاص تامین شود و برای پیشبرد اهدافشان و بدون در نظر گرفتن شرایط احراز و شایسته‌سالاری و با انتصاب و دادن پست و میز به عده‌ای و اعطای امتیاز رانت‌آور به عده ای دیگر و....اشخاصی وابسته و فرمانبردار را به عنوان نمایندگان خود منتصب تا در راستای اهداف تعیین شده اطاعت امر نمایند و در ساختار وزرات بهداشت مدیران به ظاهر پرستاری که باید دغدغه بیماران و مردم را داشته باشند، بیشتر با فشار بر مجموعه پرستاری سعی در تامین منافع گروه حاکم را را داشته و در این سیستم حکمرانی نه تنها پرستاری بلکه مردم هم فراموش و اصلا دیده نمی‌شوند و در حقیقت سیاست‌های حاکم بر وزرات بهداشت در حوزه پرستاری باعث شده سرمایه اجتماعی و یا به عبارتی اعتماد جامعه پرستاری کشور به وزرات بهداشت، نظام سلامت و دولت به حداقل ممکن رسیده است و این خطری است که تا دیر نشده بایستی چاره‌ای اندیشید.
در پایان نامه خانه پرستار می‌خوانیم: خانه پرستار ایران به دلیل سیاست‌های ناصواب وزارت بهداشت طی سال‌های گذشته که باعث سخت‌تر شدن شرایط و زمین‌گیر شدن پرستاری در ارائه حداقل خدمات لازم به مردم عزیز و همچنین موارد پیشگفت که بارها به طرق مختلف به استحضار حضرتعالی رسیده ضمن انتقال اعتراض شدید جامعه پرستاری کشور به بی‌توجهی وزرات بهداشت و دولت به عدم رفع موانع خدمتی جامعه پرستاری که در حقیقت مشکلات مردم می‌باشد، هیچ دلیلی برای شرکت در نمایش‌های روز پرستار نمی‌بیند و خانه پرستار کشور در هیچیک از مراسم‌های روز پرستار شرکت نمی‌کند.
احسنت!