به گفته کارشناسان حوزه محیط زیست دپوی زباله انجیلسی در سال ۷۷ تاسیس شد و قرار بر دپوی زباله در حجم ۷۰ تن در روز به شرط انجام عملیات کمپوست به صورت روزانه در محل دپوی زباله به میزان ۳ درصد از حجم کل زباله و دفن اصولی الباقی زباله بود. اما با گذشت زمان علاوه بر افزایش حجم زباله متاسفانه عملیات کمپوست به دلایل مختلف براساس برنامه صورت نگرفت و فقط برای حجم بسیار کمی از زباله انجام میشود.
به علت قرارگرفتن محل دپو زباله در دل جنگل پرندگان بیشماری از این محل تغذیه میکنند و افزایش تولید مثل این پرندگان اغلب گوشتخوار به علت تغذیه از زبالهها باعث بروز نوعی آفت برای سایر پرندگان و حیوانات کوچک جثهای است که شکار آنها میشوند. این پرندگان زبالهها را از محل دپوی زباله روی درختها و یا در حیاط خانهها و باغات اهالی روستا حمل میکنند و از آنها تغذیه میکنند و باعث بروز مشکلاتی برای ساکنین اطراف محل دپو زباله و همچنین خشک شدن بسیاری ازدرختان شدهاند.
از سوی دیگر شیرابهها به عنوان آلودهترین سیال دنیا از محل دپو بدون انجام عملیات تصفیه خارج شده و به سمت جنگلها و زمینهای کشاورزی پایین دست میرود و از آنجا به رودخانه بابلرود و سپس به دریا راه پیدا میکند. به گفته اهالی روستاهای پایین دست این منطقه، بیماریهای سرطانی در این روستا پس از تاسیس دپوی زباله انجیلسی شیوع فراوانی داشته است.