روزگاری در فوتبال شماره ۷ مهمترین شماره بود و در تمام باشگاهها و تیمهای ملی، ستارههای بزرگ و بازیکنان اثرگذار به دنبال این شماره بودند. فوتبال ابداع و محصول انگلیسیها بود و در فرهنگ بریتانیا ۷ عدد خوشبختی و سعادت است.
اما با ظهور پله و سپس ادامه مسیر او توسط دیگو مارادونا این قاعده عوض و شماره ۱۰ جانشین ۷ شد. دیگر در تمام تیمهای بزرگ و کوچک دنیا ستارههای اثرگذار پیراهن ۱۰ میپوشیدند و به صورت روتین مربیان حتی مقابل تیمهای ناشناخته برای شماره ۱۰ حریف مراقب میگذاشتند!
هنوز هم در فوتبال دنیا شماره ۱۰ ارزش و اعتبار بسیاری دارد. میبینیم که امباپه شماره ۹ را داد تا از این به بعد ۱۰ بپوشد. بارسا هم ۱۰ را به یامال داد. بسیاری از فوق ستارهها موقع امضای قرارداد باشگاه شرط میکنند که این شماره را میخواهند. شماره ۱۰ نماد تیمها و سوپراستارها در فوتبال است.
تراکتور هم به خاطر احترامی که به ریکاردو آلوز -فوق ستاره پرتغالی خود- میگذاشت، وقتی او در فصل اول با شماره ۱۶ رکورد گلسازی را شکست، از فصل دوم شماره ۱۰ را به او داد و دیدیم که فصل قبل بعد از شجاع خلیلزاده بازوبند کاپیتانی هم بر بازوی آلوز بود.
همه در جریان رفتن آلوز به سپاهان و اختلاف بین دو باشگاه تراکتور و سپاهان هستیم. باید دید این پرونده هم مثل بیرانوند بیش از یک سال طول میکشد یا نه! اما باشگاه تراکتور کاری کرده که نشان میدهد انگار آنها به نتیجه این پرونده خیلی خوشبین هستند!
به روال فوتبال حرفهای -که خوشبختانه در سالهای اخیر در فوتبال ما هم جا افتاده- تیمها پیش از شروع فصل لیست بازیکنان خود را همراه با شماره پیراهن آنها منتشر میکنند. تراکتور چنین کرد و شماره ۱۰ که باید در این تیم پرستاره بیشترین خواهان و طالب را داشته باشد، بدون صاحب مانده است.
این یعنی تراکتور نسبت به بازگشت آلوز و پیروزی در پرونده شکایت علیه انتقال او به سپاهان اینقدر مطمئن است که شماره او را به کسی نداده؟ یا اینکه آلوز کماکان جایگاه بینظیرش در قلب زنوزی و نزد هواداران پرشور حفظ کرده که حاضر نیستند شماره ۱۰ را بر تن بازیکنی دیگر ببینند!