وحید هاشمیان از ابتدای این فصل مشکل بزرگی در دو سمت خط دفاعی تیمش داشت. او اعتقادی به میلاد محمدی در دفاع چپ نداشته و میبینیم که فرشاد احمدزاده را از ابتدای فصل آنجا بازی میدهد. در سمت راست هم انتخاب آنها سرژ اوریه بود که همه به یاد داریم ماجرای او به کجا رسید.
اگر به یاد داشته باشید فصل قبل نیز گاریدو بعد از جدایی دانیال اسماعیلی فر، ایوب العملود را خرید و با توجه به مصدومیتهای فراوان این بازیکن، فرصت به سهیل صحرایی جوان رسید تا خودی نشان دهد. او که اصالتاً یک هافبک دفاعی است از همین فرصت استفاده و در دفاع راست برای خود جایگاهی پیدا کرد.
از ابتدای این فصل یعقوب براجعه -بازیکن تیم ملی جوانان- تنها کاندیدای بازی در این پست در تیم بزرگ پرسپولیس بود. او میتوانست از این فرصت -مثل صحرایی یا عبدی یا عمری- به بهترین شکل استفاده و یک شبه ره صد ساله برود، اما متاسفانه خودش لگد به بخت خود زد.
در پرسپولیس و استقلال، بازیکنان جوان نهایتا تنها یک فرصت به دست میآورند. وقتی در ابتدای فصل و بازی با فجر، هاشمیان براجعه را در دفاع راست فیکس گذاشت، او باید متوجه میشد که این فرصت چه ارزشی دارد. اما برداشت اشتباه از موقعیت، میرفت تا فوتبال او را تمام کند.
او خیلی زود برای خود جایگاهی بزرگ متصور شد و با مشورت غلط، درخواست افزایش قرارداد داد. کاری که بازیکنان لااقل بعد از یک سال فیکس بودن و درخشش و دعوت به تیم ملی انجام میدهند. اما این جوان با همان اولین بازی در ترکیب پرسپولیس این درخواست را مطرح کرد.
نتیجه این شد که هم پرسپولیس ضربه خورد که هر بازی از یک نفر در دفاع راست استفاده کرد، هم خود براجعه فرصت طلایی ابتدای فصل را از دست داد. بازگشت او به ترکیب در هفته ششم در بازی مقابل گل گهر، یادآور همین فرصت بزرگی بود که او به سادگی آن را از کف داد. او میتوانست تا الان، جای خودش را محکم کند، اما حالا با آمدن اوریه، دوباره به نیمکت میرود.
امیدواریم او در ادامه بدخشد، اما چه موفق بشود و چه نه، رفتار او میتواند الگوی بزرگ برای همه جوانان باشند که با انتخاب مشاوران درست، به شانس موفقیت خود کمک کنند. برای پیشرفت و رسیدن به اروپا تنها استعداد و تمرین و تغذیه و استراحت حرفهای کافی نیست، مشاور خوب هم میخواهد!