حمایت از مذاکره با طالبان و ادامه تلفات نیروهای متحد در افغانستان؛
وضعیت دشوار امنیت در افغانستان
ناکارآمدی طرح کرزای و فشار نیروهای نظامی خارجی در افغانستان
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب - سرویس بین الملل: در حالی که طرح مذاکره با طالبان توسط کرزای، رئیس جمهور افغانستان، هفته پیش با حمایت جرگه ویژه ای که برای مشورت این خصوص تشکیل شده بود، روبرو گردید، نیروهای امریکایی همچنان معتقدند که با ادامه فشار نظامی به طالبان باید آن ها را وادار کرد تا بر سر میز مذاکره بنشینند.
طالبان نیز از طرح کرزای به شکلی خاص و مشروط استقبال نمود؛ آن ها مذاکره با دولت فعلی را به خروج نیروهای نظامی خارجی از این کشور منوط کردند؛ موضوعی که به اعتقاد برخی ناظران، احتمالا شرایط نامناسبی را برای دولت که فعلا دست بالا را در شرایط داخلی دارد به وجود خواهد آورد؛ چرا که دولت افغانستان با مشکلات عمده ای در حوزه امنیتی، اجتماعی و اقتصادی دست به گریبان است.
از همینروست که به نظر می رسد دولت افغانستان به خواسته خود که همانا ایجاد آرامش و امنیت در کشور است از طریق مذاکره با طالبان، به سرعت دست نیابد مگر آن که طالبان در فشار نظامی نیروهای خارجی ترجیح دهد منازعه را پای میز مذاکره ادامه دهد تا آن که در وضعیت نظامی به دنبال آن باشد.
اما در اینجا یک پرسش اساسی وجود دارد؛ آیا اساسا نیروهای خارجی قادرند با حملات نظامی خود طالبان را وادار به حضور در پای میز مذاکره نمایند؟
ریشه دار بودن طالبان با توجه به فرهنگ مناطق جنوبی افغانستان و مناطق شمالی پاکستان (که طالبان از آنجا تغذیه نظامی، مالی و معنوی می شوند)، وحشت ریشه داری که آنان در دل مردم افغانستان از عدم همکاری با خود انداخته اند، وضعیت نامطلوب اقتصادی در این کشور و مسائلی از این دست نشان داده است که تنها فشار نظامی در این موضوع کاربرد ندارد. به این موضوع همچنین اضافه کنید مخالفت روز افزون افکار عمومی کشورهای متحد حاضر در صحنه نظامی افغانستان را.
در این چند سالی که از اشغال افغانستان می گذرد، همزمان با افزایش تلفات نیروهای خارجی، افکار عمومی نیز به سرعت واکنش نشان داده، خواستار ترک نیروهای کشور متبوعشان از افغانستان شده اند. حدود 150 هزار نیروی نظامی خارجی در افغانستان حضور دارند که حدود دو سوم آن ها امریکایی هستند و بیشترین تلفات نیز مربوط به سربازان این کشور است.
روز گذشته نیز در جریان یک بمب گذاری در شرق افغانستان، 10 سرباز ناتو از جمله 5 سرباز امریکایی کشته شدند. این سربازان برای عملیاتی در جنوب افغانستان آماده می شدند. این اولین پاسخ طالبان به این حملات نبوده و آخرین آن ها نیز نخواهد بود. با چنین وضعیتی که احتمالا واکنش محافل ضد حضور نیروهای متحد در افغانستان را به دنبال خواهد داشت و افکار عمومی را دوباره به سمت پرسش ضرورت حضور این نیروها در افغانستان رهنمون می سازد، به نظر می رسد هم طرح کرزای و هم تفکر نیروهای نظامی خارجی برای برقراری امنیت در افغانستان با مشکلات جدی روبرو بوده و از همین رو باید به بازبینی مجدد آن ها دست زد.
آفتاب - سرویس بین الملل: در حالی که طرح مذاکره با طالبان توسط کرزای، رئیس جمهور افغانستان، هفته پیش با حمایت جرگه ویژه ای که برای مشورت این خصوص تشکیل شده بود، روبرو گردید، نیروهای امریکایی همچنان معتقدند که با ادامه فشار نظامی به طالبان باید آن ها را وادار کرد تا بر سر میز مذاکره بنشینند. طالبان نیز از طرح کرزای به شکلی خاص و مشروط استقبال نمود؛ آن ها مذاکره با دولت فعلی را به خروج نیروهای نظامی خارجی از این کشور منوط کردند؛ موضوعی که به اعتقاد برخی ناظران، احتمالا شرایط نامناسبی را برای دولت که فعلا دست بالا را در شرایط داخلی دارد به وجود خواهد آورد؛ چرا که دولت افغانستان با مشکلات عمده ای در حوزه امنیتی، اجتماعی و اقتصادی دست به گریبان است.
از همینروست که به نظر می رسد دولت افغانستان به خواسته خود که همانا ایجاد آرامش و امنیت در کشور است از طریق مذاکره با طالبان، به سرعت دست نیابد مگر آن که طالبان در فشار نظامی نیروهای خارجی ترجیح دهد منازعه را پای میز مذاکره ادامه دهد تا آن که در وضعیت نظامی به دنبال آن باشد.
اما در اینجا یک پرسش اساسی وجود دارد؛ آیا اساسا نیروهای خارجی قادرند با حملات نظامی خود طالبان را وادار به حضور در پای میز مذاکره نمایند؟
ریشه دار بودن طالبان با توجه به فرهنگ مناطق جنوبی افغانستان و مناطق شمالی پاکستان (که طالبان از آنجا تغذیه نظامی، مالی و معنوی می شوند)، وحشت ریشه داری که آنان در دل مردم افغانستان از عدم همکاری با خود انداخته اند، وضعیت نامطلوب اقتصادی در این کشور و مسائلی از این دست نشان داده است که تنها فشار نظامی در این موضوع کاربرد ندارد. به این موضوع همچنین اضافه کنید مخالفت روز افزون افکار عمومی کشورهای متحد حاضر در صحنه نظامی افغانستان را.
در این چند سالی که از اشغال افغانستان می گذرد، همزمان با افزایش تلفات نیروهای خارجی، افکار عمومی نیز به سرعت واکنش نشان داده، خواستار ترک نیروهای کشور متبوعشان از افغانستان شده اند. حدود 150 هزار نیروی نظامی خارجی در افغانستان حضور دارند که حدود دو سوم آن ها امریکایی هستند و بیشترین تلفات نیز مربوط به سربازان این کشور است.
روز گذشته نیز در جریان یک بمب گذاری در شرق افغانستان، 10 سرباز ناتو از جمله 5 سرباز امریکایی کشته شدند. این سربازان برای عملیاتی در جنوب افغانستان آماده می شدند. این اولین پاسخ طالبان به این حملات نبوده و آخرین آن ها نیز نخواهد بود. با چنین وضعیتی که احتمالا واکنش محافل ضد حضور نیروهای متحد در افغانستان را به دنبال خواهد داشت و افکار عمومی را دوباره به سمت پرسش ضرورت حضور این نیروها در افغانستان رهنمون می سازد، به نظر می رسد هم طرح کرزای و هم تفکر نیروهای نظامی خارجی برای برقراری امنیت در افغانستان با مشکلات جدی روبرو بوده و از همین رو باید به بازبینی مجدد آن ها دست زد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۱۳:۴۷ - ۱۳۸۹/۰۳/۳۰
پاسخ
لطفا" به وقت و حوصله خواننده ارج گذاشته نظرات ارسالي آنها را درج فرماييد. 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید