استقبال افراطیون آمریکا از احمدی نژاد !
آفتاب‌‌نیوز : 
حتی اگر افزایش نارضایتی داخل نظام اسلامی بی سابقه باشد، در حال حاضرمحیط بین المللی، به طور قابل توجهی به نفع ایران برای هرگونه رویارویی با آمریکا شکل گرفته است.
به گفته اکثر ناظران منطقه، در حالی که اقدام نظامی واشنگتن در افغانستان و تجاوز به عراق تا حدودی برای ترساندن ایران طراحی شدند، اما در حقیقت امر، تهران به عنوان برنده بزرگ این سیاست ظاهر شده است. «آناتول لیون»، تحلیلگر «بنیاد جدید آمریکا»می گوید: «بزرگترین دشمنان منطقه ای ایران، یعنی دولت بعث عراق و نظام افراطی سنی افغانستان، هر دو، بدون اینکه ایران مجبور باشد یک تیر شلیک کند نابود شدند. هم اکنون، ایران شاهد دولتهایی در افغانستان و بالاخص در عراق است که اساسااز دیدگاه های تهران در خصوص مسائل منطقه حمایت می کنند.”
توافق دولت بوش طی برای فروختن فن آوری پیشرفته هسته ای به هند، علی رغم عدم پذیرش معاهده منع گسترش سلاحهای اتمی توسط دهلی، برداشت معیار دوگانه ای را به وجود آورده است، که احتمال می رود ایران از آن، هم در مذاکرات با سه کشور اتحادیه اروپایی [انگلیس، فرانسه و آلمان] و هم برای دفع تلاش های آمریکا برای اعمال تحریم های شورای امنیت سازمان ملل بر علیه خود، بهره جوید.
«آرجون ماخیجانی»، مدیر موسسه تحقیقاتی انرژی و محیط ، خاطر نشان می سازد: «ایران خواهد پرسید که چطور می تواند به خاطر تخلفات جزئی از معاهده «ان.پی.تی» که امضا کرده است تنبیه شود، در حالی است که هند، که حتی عضو این معاهده نیست از سوی آمریکا همکاریهای کامل هسته ای دریافت می کند.»
البته بوش قرارداد هسته ای را به عنوان بخشی از تلاش دیپلماتیک برای ارتقای هند به عنوان یک قدرت اصلی جهان در قرن بیست و یکم و به بیان دقیق تر به عنوان وزنه تعادل در مقابل چین پذیرفت. اما با توجه به اینکه تهران روابط دیرینه و نزدیک با «دهلی نو» دارد، احتمال می رود که اعطای موضع ابرقدرت منطقه به هند برای یافتن تسلط بر چین، تهران را در برابر طرحهای خصمانه تر واشنگتن بیشتر محافظت کند.
جالب آن که علی رغم استقبال شاهانه کاخ سفید از نخست وزیر «مانموهان سینگ» و هیات نمایندگی هند، ظاهراً آنها تمامی درخواست های واشنگتن را برای تجدید نظر در مورد حمایت از«خط لوله صلح» چند میلیارد دلاری که گاز ایران را از طریق پاکستان به هند انتقال خواهد داد رد کردند، و این خود دلیل روشنی است که دهلی قصد ندارد به عنوان آلت دست آمریکا در صفحه شطرنج جهانی عمل کند.دبه انضمام هند، چین نیز که اواخر سال گذشته قرارداد 100 میلیارد دلاری و 25ساله گاز را با ایران امضا کرد، به میزان قابل توجهی در ثبات ایران سرمایه گذاری کرده است.
«گری سیک»، کارشناس مسائل ایران در دانشگاه «کلمبیا» که مشاور رئیس جمهور اسبق «جیمی کارتر» در شورای امنیت ملی بود، می گوید:«چین، ایران را به عنوان بخش بسیار مهم استراتژی انرژی خود می داند و اگر ایران در شورای امنیت سازمان ملل به حمایت نیازمند باشد، این کشور به اندازه کافی قدرتمند است که از ایران دفاع کند. ایران هم به نوبه خود چین را به طور بالقوه هم پیمان بسیار باارزش می داند.»
در عین حال، «واین وایت»، مدیر موسسه خاور میانه و کارشناس اسبق و ارشد وزارت امور خارجه امریکا در مسائل خلیج فارس، می گوید، فقط چین نیست؛ روسیه هم که همچنان از برنامه غیرنظامی هسته ای ایران حمایت می کند بیشتر احتمال دارد از ایران در شورای امنیت حمایت کند. این حمایت بیشتر به خاطر افزایش شکاف میان سیاستهای روسیه و واشنگتن در سال گذشته است تا به خاطر نزدیکی به ایران.
به گفته «گری سیک»، این قبیل پیشرفت های دیپلماتیک در افزایش اعتماد به نفس ایران خصوصانسل جدید رهبران، از جمله احمدی نژاد، کمک کرده است، افرادی که با این ایده بزرگ شده اند که ایران صرف نظر از اینکه بیگانگان چه تصوری داشته باشند، خود تصمیم گیری می کند وراه خود را در پیش می گیرد.
سیک می افزاید: «آنچه که من را نگران می کند آن است که ایرانیها به این نتیجه گیری برسند که نیاز نیست خیلی نگران سازش کردن باشند و این مساله می تواند بسیار خطرناک باشد. آنها هنوز هم ناچارند به همسایگان خود، که در این مرحله امریکا را هم در بر می گیرد، بیندیشند. “
حتی اگر افزایش نارضایتی داخل نظام اسلامی بی سابقه باشد، در حال حاضرمحیط بین المللی، به طور قابل توجهی به نفع ایران برای هرگونه رویارویی با آمریکا شکل گرفته است. به گفته اکثر ناظران منطقه، در حالی که اقدام نظامی واشنگتن در افغانستان و تجاوز به عراق تا حدودی برای ترساندن ایران طراحی شدند، اما در حقیقت امر، تهران به عنوان برنده بزرگ این سیاست ظاهر شده است. «آناتول لیون»، تحلیلگر «بنیاد جدید آمریکا»می گوید: «بزرگترین دشمنان منطقه ای ایران، یعنی دولت بعث عراق و نظام افراطی سنی افغانستان، هر دو، بدون اینکه ایران مجبور باشد یک تیر شلیک کند نابود شدند. هم اکنون، ایران شاهد دولتهایی در افغانستان و بالاخص در عراق است که اساسااز دیدگاه های تهران در خصوص مسائل منطقه حمایت می کنند.”
توافق دولت بوش طی برای فروختن فن آوری پیشرفته هسته ای به هند، علی رغم عدم پذیرش معاهده منع گسترش سلاحهای اتمی توسط دهلی، برداشت معیار دوگانه ای را به وجود آورده است، که احتمال می رود ایران از آن، هم در مذاکرات با سه کشور اتحادیه اروپایی [انگلیس، فرانسه و آلمان] و هم برای دفع تلاش های آمریکا برای اعمال تحریم های شورای امنیت سازمان ملل بر علیه خود، بهره جوید.
«آرجون ماخیجانی»، مدیر موسسه تحقیقاتی انرژی و محیط ، خاطر نشان می سازد: «ایران خواهد پرسید که چطور می تواند به خاطر تخلفات جزئی از معاهده «ان.پی.تی» که امضا کرده است تنبیه شود، در حالی است که هند، که حتی عضو این معاهده نیست از سوی آمریکا همکاریهای کامل هسته ای دریافت می کند.»
البته بوش قرارداد هسته ای را به عنوان بخشی از تلاش دیپلماتیک برای ارتقای هند به عنوان یک قدرت اصلی جهان در قرن بیست و یکم و به بیان دقیق تر به عنوان وزنه تعادل در مقابل چین پذیرفت. اما با توجه به اینکه تهران روابط دیرینه و نزدیک با «دهلی نو» دارد، احتمال می رود که اعطای موضع ابرقدرت منطقه به هند برای یافتن تسلط بر چین، تهران را در برابر طرحهای خصمانه تر واشنگتن بیشتر محافظت کند.
جالب آن که علی رغم استقبال شاهانه کاخ سفید از نخست وزیر «مانموهان سینگ» و هیات نمایندگی هند، ظاهراً آنها تمامی درخواست های واشنگتن را برای تجدید نظر در مورد حمایت از«خط لوله صلح» چند میلیارد دلاری که گاز ایران را از طریق پاکستان به هند انتقال خواهد داد رد کردند، و این خود دلیل روشنی است که دهلی قصد ندارد به عنوان آلت دست آمریکا در صفحه شطرنج جهانی عمل کند.دبه انضمام هند، چین نیز که اواخر سال گذشته قرارداد 100 میلیارد دلاری و 25ساله گاز را با ایران امضا کرد، به میزان قابل توجهی در ثبات ایران سرمایه گذاری کرده است.
«گری سیک»، کارشناس مسائل ایران در دانشگاه «کلمبیا» که مشاور رئیس جمهور اسبق «جیمی کارتر» در شورای امنیت ملی بود، می گوید:«چین، ایران را به عنوان بخش بسیار مهم استراتژی انرژی خود می داند و اگر ایران در شورای امنیت سازمان ملل به حمایت نیازمند باشد، این کشور به اندازه کافی قدرتمند است که از ایران دفاع کند. ایران هم به نوبه خود چین را به طور بالقوه هم پیمان بسیار باارزش می داند.»
در عین حال، «واین وایت»، مدیر موسسه خاور میانه و کارشناس اسبق و ارشد وزارت امور خارجه امریکا در مسائل خلیج فارس، می گوید، فقط چین نیست؛ روسیه هم که همچنان از برنامه غیرنظامی هسته ای ایران حمایت می کند بیشتر احتمال دارد از ایران در شورای امنیت حمایت کند. این حمایت بیشتر به خاطر افزایش شکاف میان سیاستهای روسیه و واشنگتن در سال گذشته است تا به خاطر نزدیکی به ایران.
به گفته «گری سیک»، این قبیل پیشرفت های دیپلماتیک در افزایش اعتماد به نفس ایران خصوصانسل جدید رهبران، از جمله احمدی نژاد، کمک کرده است، افرادی که با این ایده بزرگ شده اند که ایران صرف نظر از اینکه بیگانگان چه تصوری داشته باشند، خود تصمیم گیری می کند وراه خود را در پیش می گیرد.
سیک می افزاید: «آنچه که من را نگران می کند آن است که ایرانیها به این نتیجه گیری برسند که نیاز نیست خیلی نگران سازش کردن باشند و این مساله می تواند بسیار خطرناک باشد. آنها هنوز هم ناچارند به همسایگان خود، که در این مرحله امریکا را هم در بر می گیرد، بیندیشند. “
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۱۰:۱۹ - ۱۳۸۴/۰۶/۰۵
پاسخ
محال چين تجارت چند صدمليارددلاريش باآمريكا رو باايران عوض كونه خام نباشيد 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید