آفتابنیوز : 
محمود احمدی نژاد که با شعار اختصاص پول نفت برای ارتقا رفاه و تامین اجتماعی مردم در مسند ریاست جمهوری کشور تکیه زد اکنون با عدم پذیرش وزرای پیشنهادی نفت، رفاه و تعاون خویش از سوی مجلس اصولگرا مواجه شده است تا در اولین گام مجبور به عبور از موانعی باشد که مجلس در مقابل اهداف کلیدی وی قرار داده است. به این ترتیب چهار تن از یاران رییس جمهور که ناخواسته و به حکم دیگر یاران اصولگرای خویش در مجلس از میثاق نامه ای که در هشت بند امضا کرده اند خارج می شوند تا دست رییس اصولگرای قوه مجریه را برای آزمون گزینه های دیگر باز بگذارند.
اما آنچه در جریان رای اعتماد به وزیران پیشنهادی احمدی نژاد در مجلس گذشت بیش از هر چیز از ظهور یک طیف منتقد در دل جریان اصولگرای کشور خبر می داد. منتقدانی که البته ظهور قریب الوقوع آنها از فردای انتخابات ریاست جمهوری از سوی جریان های سیاسی منتقد اصولگرایان انتظار کشیده می شد، چرا که اختلاف های فکری قبل از انتخابات مسایلی نبود که به راحتی و برای همیشه به فراموشی سپرده شوند.
به این ترتیب اگر چه دولت جدید با اقلیت منتقد در مجلس مواجه نیست، اما طیفی از اصولگرایان در قامت منتقدان خودی دولت رخ نموده اند اگر در دولت خاتمی مخالفان محافظه کار موانعی را در مقابل اهداف اصلاح طلبانه دولت قرار می دادند، در دولت اصولگرای احمدی نژاد این خودی های منتقد هستندکه موجبات نقد قدرت را فراهم خواهند کرد. البته بستر نقد محافظه کار از محافظه کار را شاید بتوان در قالب این سخن محمد سلامتی، دبیر کل سازمان مجاهدین انقلاب ترسیم کرد:« وقتی دولت به شیوه ای عمل می کند که برخی متحدانش از کمترین سهم برخوردار شوند، آنها را مساله دار و منتقد می کند.»
اما این انتقادها با هر پیش زمینه ای که صورت می گیرد نتیجه به دست آمده از آن در نقد قدرت مستقر خالی از فایده نخواهد بود.
فوایدی که در آینده ای نه چندان دور همه نیز از آن نصیب خواهند بود.