برنامه های دولت برای احيای اقتصاد و اعتماد
اقتصاد سوسیالیستی ، راه نجات فرانسویان
آفتاب‌‌نیوز : 
نخست وزير ۵۱ ساله فرانسه هنگامی که در ماه ژوئن قول داده بود ظرف صد روز اعتماد مردم را جلب کند، اعلام کرد گزارش اخير درباره افت شمار بيکاران گواه موفقيت وی است. با اين حال آقای ويلپن اذعان کرد که بايد گامهای بيشتری برداشته شود تا "الگوی سوسياليستی اقتصاد" کشورش احيا شود.
وی ادعا کرد: "الگوی اجتماعی به عميق ترين توقعات فرانسويان پاسخ می دهد ولی در دنيايی که به سرعت تغيير می کند، به منظور جلو ماندن در رقابت، لازم است که اين جامعه را مدرن کنيم. ما برای نيل به اين هدف به موتوری نياز داريم."
کمکهای دولتی
يکی از اقدامات پيشنهادی نخست وزير فرانسه، تسهيل سيستم ماليات بر درآمد در سال ۲۰۰۷ است. وی اعلام کرد که اولويت دولتش تقويت قدرت خريد طبقه متوسط است که بيش از چهار ميليارد دلار سود خواهد برد.
قرار شده است به کارگران کم درآمد که شمارشان به حدود ۹ ميليون نفر می رسد، کمک خرج ماهيانه، بجای ساليانه، پرداخت شود و اگر بيکاران کار بيابند، در يک سال اول استخدامشان ماهيانه ۲۰۰ دلار از دولت دريافت کنند.
ويلپن که دولتش از سوی بروکسل به تراشيدن کسری بودجه مفرط متهم شده، اعلام کرده که خرج کرد خود را همسو با مقررات اتحاديه اروپا پايين نگه خواهد داشت ولی با اين حال، ۱۲ ميليارد دلار ديگر را صرف سرمايه گذاری در حمل و نقل و ساير زير ساختهای بزرگ کشور خواهد کرد.
نخست وزير فرانسه همچنين خبر داد برای کاهش قيمت مسکن، دولت مقداری از اراضی خود را برای ساخت منازل استيجاری با اجاره اندک آزاد خواهد کرد. يک قطعه زمين در منطقه ای از پاريس واقع شده است که برای المپيک ۲۰۱۲ اختصاص يافته بود ولی فرانسه رقابت ميزبانی را به لندن باخت.
بعلاوه قرار شده است دولت بر افزايش اجاره خانه نظارت کند و همچنين به والدين يا پدر و مادر بزرگها جهت خريد آپارتمان برای نسل آينده تخفيف مالياتی داده شود.
جاه طلبی انتخاباتی
ويلپن که بعد از رای منفی فرانسويان به قانون اساسی اتحاديه اروپا از سوی آقای شيراک به نخست وزيری منصوب شد، توانسته است با مديريت پويای خود تحسين منتقدانش را نيز برانگيزد. گفته می شود وی شايد در سال ۲۰۰۷ نامزد رياست جمهوری فرانسه شود.
اما رشد اقتصادی کشورش کمتر از دو درصد و بيکاری اندکی کمتر از ده درصد است و مردم به شدت نگران آينده هستند. از همين رو آقای ويلپن برای احيای اعتماد فرانسويان با ماموريت دشواری دست و پنجه نرم خواهد کرد. نتايج يک نظر سنجی نشان می دهد ۵۰ درصد فرانسويان به وی اعتماد ندارند.
مخالفان دولت فرانسه اين اقدامات را عوامفريبانه و برای جلب رای توصيف کردند که "نمی تواند مشکلات را رفع کند."
افسردگی ملی
برخی از خبرنگاران می گويند که مشکلات اقتصادی و ناکامی های اجتماعی مانند از دست دادن ميزبانی المپيک سبب شده است فرانسويان بخصوص در پايان فصل سنتی تعطيلات تابستانی، با "افسردگی ملی" مواجه شوند. يک سال پيش يک نظر سنجی نشان می داد که ۵۹ درصد فرانسويان به آينده خوش بين هستند. اکنون اين رقم نصف شده که پايين ترين عدد از سال ۱۹۹۵، آغاز اين نظر خواهی، است.
همزمان با بازگشت فرانسويان به سرکار بعد از فصل تعطيلات که به La rentree معروف است، روزنامه پاريزين دو صفحه راهنمای فرار از "افسردگی سپتامبر" به چاپ رسانده و لوموند نيز در صفحه نخست نوشته است: "بيکاری بالا، رشد ضعيف، گرانی بنزين: چشم انداز اقتصادی در زمانی که فرانسويان به سرکار باز می گردند، تيره و تار است."
ليونل ژوسپن، نخست وزير سوسياليست سابق فرانسه هنگامی که هفته کاری را به ۳۵ ساعت تقليل می داد، در ميان استقبال مردم گفت: "ما به زمانی برای زندگی کردن نياز داريم."
جامعه ترسناک و قيام
اما ناظران می گويند فصل تعطيلات همانند بسياری از جنبه های اجتماعی زندگی فرانسويان مورد هجوم فرهنگ اقتصاد بازار و جهانی سازی آنگلوساکسونها قرار گرفته است. اين مساله در سه سال اخير موضوع چندين کتاب بوده است.
اخيرا کتاب "جامعه ترسناک" اثر کريستوف لمبر هياهوی خبری بزرگی براه انداخته است. آقای لمبر استدلال می کند که فرانسه بخاطر "ترس از آينده، ترس از شکست، ترس از ديگران، ترس از ريسک کردن، ترس از تنهايی و ترس از پير شدن" وحشتزده شده است.
اکثر انگشتهای اتهام به سوی شيراک نشانه رفته است، سياستمداری که تنها به دليل انزجار مردم از رقيبش ژان ماری لوپن دوباره به پيروزی رسيد، ولی کارشناسان می گويند رای منفی به قانون اساسی در ماه مه بيش از هر چيز طرد سياستهای شيراک بود.
لمبر و ساير منتقدان رهبران چپگرا و راستگرای فرانسه را متهم می کنند که اين شهامت را ندارند که به مردمشان بگويند دولت دلسوز و نازکش فرانسه ديگر نمی تواند در مقابل اقتصاد بازار مقاومت کند. آنها می گويند شيراک بجای اجرای اصلاحات واقعی بيشتر به ترس فرانسويان دامن زده است.
اين هفته سوسياليستها و کمونيستهای فرانسه در اجلاس خود بر سر رهبری بالقوه به توافق رسيدند که نامش می تواند مخوف باشد: ژوزه بوو، دامداری که در سال ۱۹۹۹ به يکی از رستورانهای مک دونالدز حمله کرد و به قهرمان چپگرايان تبديل شد.
در شرايطی که قيمتها مرتب بالا می رود و يک چهارم افراد زير ۲۵ سال بيکارند، ژرار مرم، تحليلگر سياسی فرانسه می گويد که اين کشور ممکن است بزودی شاهد يک "قيام اجتماعی واقعی" باشد
نخست وزير ۵۱ ساله فرانسه هنگامی که در ماه ژوئن قول داده بود ظرف صد روز اعتماد مردم را جلب کند، اعلام کرد گزارش اخير درباره افت شمار بيکاران گواه موفقيت وی است. با اين حال آقای ويلپن اذعان کرد که بايد گامهای بيشتری برداشته شود تا "الگوی سوسياليستی اقتصاد" کشورش احيا شود. وی ادعا کرد: "الگوی اجتماعی به عميق ترين توقعات فرانسويان پاسخ می دهد ولی در دنيايی که به سرعت تغيير می کند، به منظور جلو ماندن در رقابت، لازم است که اين جامعه را مدرن کنيم. ما برای نيل به اين هدف به موتوری نياز داريم."
کمکهای دولتی
يکی از اقدامات پيشنهادی نخست وزير فرانسه، تسهيل سيستم ماليات بر درآمد در سال ۲۰۰۷ است. وی اعلام کرد که اولويت دولتش تقويت قدرت خريد طبقه متوسط است که بيش از چهار ميليارد دلار سود خواهد برد.
قرار شده است به کارگران کم درآمد که شمارشان به حدود ۹ ميليون نفر می رسد، کمک خرج ماهيانه، بجای ساليانه، پرداخت شود و اگر بيکاران کار بيابند، در يک سال اول استخدامشان ماهيانه ۲۰۰ دلار از دولت دريافت کنند.
ويلپن که دولتش از سوی بروکسل به تراشيدن کسری بودجه مفرط متهم شده، اعلام کرده که خرج کرد خود را همسو با مقررات اتحاديه اروپا پايين نگه خواهد داشت ولی با اين حال، ۱۲ ميليارد دلار ديگر را صرف سرمايه گذاری در حمل و نقل و ساير زير ساختهای بزرگ کشور خواهد کرد.
نخست وزير فرانسه همچنين خبر داد برای کاهش قيمت مسکن، دولت مقداری از اراضی خود را برای ساخت منازل استيجاری با اجاره اندک آزاد خواهد کرد. يک قطعه زمين در منطقه ای از پاريس واقع شده است که برای المپيک ۲۰۱۲ اختصاص يافته بود ولی فرانسه رقابت ميزبانی را به لندن باخت.
بعلاوه قرار شده است دولت بر افزايش اجاره خانه نظارت کند و همچنين به والدين يا پدر و مادر بزرگها جهت خريد آپارتمان برای نسل آينده تخفيف مالياتی داده شود.
جاه طلبی انتخاباتی
ويلپن که بعد از رای منفی فرانسويان به قانون اساسی اتحاديه اروپا از سوی آقای شيراک به نخست وزيری منصوب شد، توانسته است با مديريت پويای خود تحسين منتقدانش را نيز برانگيزد. گفته می شود وی شايد در سال ۲۰۰۷ نامزد رياست جمهوری فرانسه شود.
اما رشد اقتصادی کشورش کمتر از دو درصد و بيکاری اندکی کمتر از ده درصد است و مردم به شدت نگران آينده هستند. از همين رو آقای ويلپن برای احيای اعتماد فرانسويان با ماموريت دشواری دست و پنجه نرم خواهد کرد. نتايج يک نظر سنجی نشان می دهد ۵۰ درصد فرانسويان به وی اعتماد ندارند.
مخالفان دولت فرانسه اين اقدامات را عوامفريبانه و برای جلب رای توصيف کردند که "نمی تواند مشکلات را رفع کند."
افسردگی ملی
برخی از خبرنگاران می گويند که مشکلات اقتصادی و ناکامی های اجتماعی مانند از دست دادن ميزبانی المپيک سبب شده است فرانسويان بخصوص در پايان فصل سنتی تعطيلات تابستانی، با "افسردگی ملی" مواجه شوند. يک سال پيش يک نظر سنجی نشان می داد که ۵۹ درصد فرانسويان به آينده خوش بين هستند. اکنون اين رقم نصف شده که پايين ترين عدد از سال ۱۹۹۵، آغاز اين نظر خواهی، است.
همزمان با بازگشت فرانسويان به سرکار بعد از فصل تعطيلات که به La rentree معروف است، روزنامه پاريزين دو صفحه راهنمای فرار از "افسردگی سپتامبر" به چاپ رسانده و لوموند نيز در صفحه نخست نوشته است: "بيکاری بالا، رشد ضعيف، گرانی بنزين: چشم انداز اقتصادی در زمانی که فرانسويان به سرکار باز می گردند، تيره و تار است."
ليونل ژوسپن، نخست وزير سوسياليست سابق فرانسه هنگامی که هفته کاری را به ۳۵ ساعت تقليل می داد، در ميان استقبال مردم گفت: "ما به زمانی برای زندگی کردن نياز داريم."
جامعه ترسناک و قيام
اما ناظران می گويند فصل تعطيلات همانند بسياری از جنبه های اجتماعی زندگی فرانسويان مورد هجوم فرهنگ اقتصاد بازار و جهانی سازی آنگلوساکسونها قرار گرفته است. اين مساله در سه سال اخير موضوع چندين کتاب بوده است.
اخيرا کتاب "جامعه ترسناک" اثر کريستوف لمبر هياهوی خبری بزرگی براه انداخته است. آقای لمبر استدلال می کند که فرانسه بخاطر "ترس از آينده، ترس از شکست، ترس از ديگران، ترس از ريسک کردن، ترس از تنهايی و ترس از پير شدن" وحشتزده شده است.
اکثر انگشتهای اتهام به سوی شيراک نشانه رفته است، سياستمداری که تنها به دليل انزجار مردم از رقيبش ژان ماری لوپن دوباره به پيروزی رسيد، ولی کارشناسان می گويند رای منفی به قانون اساسی در ماه مه بيش از هر چيز طرد سياستهای شيراک بود.
لمبر و ساير منتقدان رهبران چپگرا و راستگرای فرانسه را متهم می کنند که اين شهامت را ندارند که به مردمشان بگويند دولت دلسوز و نازکش فرانسه ديگر نمی تواند در مقابل اقتصاد بازار مقاومت کند. آنها می گويند شيراک بجای اجرای اصلاحات واقعی بيشتر به ترس فرانسويان دامن زده است.
اين هفته سوسياليستها و کمونيستهای فرانسه در اجلاس خود بر سر رهبری بالقوه به توافق رسيدند که نامش می تواند مخوف باشد: ژوزه بوو، دامداری که در سال ۱۹۹۹ به يکی از رستورانهای مک دونالدز حمله کرد و به قهرمان چپگرايان تبديل شد.
در شرايطی که قيمتها مرتب بالا می رود و يک چهارم افراد زير ۲۵ سال بيکارند، ژرار مرم، تحليلگر سياسی فرانسه می گويد که اين کشور ممکن است بزودی شاهد يک "قيام اجتماعی واقعی" باشد
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید