آفتابنیوز : آفتاب: سایت تبیان نوشت: یكی از حوادث خوشایند و غرورآفرین مسابقات آسیایی گوانگ ژو ،علاوهبر كسب بیست مدال طلا در جریان مسابقات و رتبه چهارمی ایران، اولین مدال طلای بانوان ایرانی توسط سركار خانم خدیجه آزادپور بود. این مدال طلا با توجه به این كه توسط یک بانوی محجبه و مسلمان در رشته ووشو كسب شده بود، دارای ارزش و اهمیت فراوانی برای ما به عنوان یک مجموعه فرهنگی میباشد. لذا پس از كسب مدال طلا، تبیان طی مصاحبه ای اختصاصی با این قهرمان ملی به معرفی این مدالآور افتخار آفرین و دغدغهها یش پرداخت و پای سخنان این ورزشكار نشست.
این مصاحبه كه به صورت تلفنی انجام شد بنا به سنت همیشگی خبرنگاران ضبط شد و این موضوع نیز به اطلاع خانم آزادپور رسید.
اگرچه خط كلی و چینش سوالهای این مصاحبه بهگونهای بود كه به معرفی و تكریم این ورزشكار بانو منجر شود اما گویا پیش از انجام این مصاحبه خبری به این ورزشكار رسیده بود كه شیرینی پیروزی را در مذاقش تلخ كرده بود و آن هم اضافه شدن شرایطی برای تعلق گرفتن پاداش ویژه این مسابقات یعنی یك آپارتمان بود. بنا به گفتههای خانم آزادپور گویا مسئولان شرط تاهل وازدواج را برای این پاداش برای ورزشكاران قایل شده بودند.
ایشان در بخشی از سخنانشان با لحنی ناراحت چنین گفتند: نه هنوز پاداشی دریافت نكردهام و مسئولان هنوز به وعده خودشان عمل نكردهاند. قبل از اعزام به من وعده اهدا منزل در صورت كسب مدال طلا را دادند و عنوان كردند پس از بازگشت شما از مسابقات كلید آپارتمان در همان فرودگاه اهدا خواهد شد كه متاسفانه اینگونه نشد و پس از پیگیریهایی كه انجام دادم اعلام كردند كه شرایط تغییر كرده است و تنها در صورتی كه متاهل شوید این پاداش به شما تعلق خواهد گرفت كه این تصمیم واقعا باعث تضعیف روحیه من و سایر ورزشكاران خواهد شد باعث خواهد شد تا با دلسردی خودمان را برای رقابتهای آینده آماده كنیم.
من تلاشهای فراوانی كردم تا توانستم به این مدال دست پیدا كنم و امیدوارم مسئولان اقدامی ترتیب دهند تا من ورزشكار مستاجر با خیال راحتتری در تمرینات حاضر شوم. ورزشكار قطری در وزن من به مقام سومی دست پیدا كرد و پس از پایان مراسم و در حضور من 40 هزار دلار به او پاداش دادند. مشخص است برای بازگشت او برنامه های فراوانی در نظر گرفتهاند و اینجا تفاوت كشورها در عمل كردن به وعدهها كاملا به چشم آمد.
علاوهبر این سخنان در قسمتهای بعدی این مصاحبه و نهایتا بخش پایانی این مصاحبه مجددا خانم آزادپور خواستار رسانهای شدن موضوع توسط رسانهها برای احقاق حقوق خود شده است.
اگرچه در بخشهایی از این مصاحبه خانم آزادپور یكی از انگیزههای خود برای قهرمانی را همین موضوع خانهدار شدن كه مسلما حق طبیعی قهرمانانی مانند ایشان است دانستند اما با توجه به لحن غیر رسمی ایشان، این بخش پوشش داده نشد.
در نهایت كلیت موضوع این بخش از مصاحبه كه تمام حرفهای دل این ورزشكار هم بود در سایت تبیان منعكس شد اما خود موضوع عدم اجرای وعده آپارتمان، مورد برجستهسازی خبری و انتخاب برای تیتر قرار نگرفت. اما اهمیت موضوع، رسانههای دیگر كشور را به انعكاس این مصاحبه با برجستهسازی این قسمت و یا انتخاب تیتر برگرفته از این بخش برانگیخت.
واكنشها:
متاسفانه یكی از روشهای نادرست در مدیریت كشور بهویژه در بخش ورزش راهبرد تكذیب و كتمان است برای نقاط ضعف است. با توجه به فضای پرسشگری عمومی، این موضوع مورد توجه قرار گرفت و دستگاههای مربوطه تصمیم تكذیب و زیر سوال بردن ماجرا و نهایتا شكستن كاسه و كوزه بر سر رسانه را اتخاذ كردند! همان شب خانم آزادپور در مصاحبهای كه با بخش خبری 20:30 انجام داد، این حرفها را "تحریف شده" خواند. در واقع بخش خبری بیست و سی سیما با تنظیم خبر و مصاحبه بهگونهای القا كرد كه كلا چنین موضوعی در میان نبوده است.
در یكی دیگر از واكنش ها در گفتوگو با برنامه بدون ویرایش رادیو گفتوگو مهدی علینژاد، سرپرست فدراسیون ووشو موضوع خانه نگرفتن خدیجه آزاد پور، دختر طلایی ووشوی ایران به علت تجرد را تكذیب كرد.
سپس این مدیر محترم علیرغم موجود بودن فایل صوتی كامل این مصاحبه با تبیان كه از پربازدیدترین پایگاههای اطلاعرسانی ایران است این موضوع را بازی رسانهای! دانست و گفت: «هرچه این موضوع برای دوستان شیرین است، برای دشمنان تلخ بود و در نتیجه یک بازی رسانهای را شروع كردند و یک سایت داخلی كه خیلی هم معتبر نیست!، از قول خانم آزادپور نوشت كه سازمان تربیت بدنی اعلام كرده به او خانه تعلق نمیگیرد. مطلب سایت به قدری كذب بود كه حتی ووشوی قطر را مثال زده بود و قهرمان آن را با قهرمان ایران مقایسه كرده بود. اگر كسی با الفبای ووشو آشنا باشد، میفهمد كه قطر ووشو ندارد. بنده رئیس غرب آسیا هم هستم و میدانم هنوز ووشو قطر راه نیفتاده و قطر در مسابقات ووشو بازیهای آسیایی حضور نداشته كه بخواهد مقام سومی را بهدست بیاورد. متاسفانه شایعهسازی این رسانه دستمایه سوءاستفاده رسانههای خارجی هم شد و نوشتند دلایل قهرمانی ما فقط انگیزه مادی بود. درحالی كه اینطور نیست. بانوان ما برای قهرمانی رفتند و ملت ایران را شاد كردند و توانایی ملت ایران را نشان دادند قطعا این حركت دشمن هم به نتیجه نخواهد رسید.»
در این برنامه این ورزشكار محترم نیز احتمالا به دلیل روشن شدن یا حل شدن موضوع، در تماس تلفنی به این برنامه گفت كه درباره جایزه خانه سازمان تربیت بدنی با هیچ رسانهای صحبت نكرده است: «این قول به من داده نشده بود و هیچوقت و با هیچ رسانهای در این مورد حرف نزدهام.»
البته برخلاف واكنشها و تكذیبها، در زمان انجام مصاحبه در اردو، اینگونه به این بانوی قهرمان اطلاع داده شده بود كه این جایزه با شرط تاهل به شما تعلق خواهد گرفت و این قهرمان نگران آینده و تامین زندگی خود بوده است. بهنظر میرسد پس از انتشار مصاحبه مقامات محترم مسئول با نگرانی از تبعات تصمیم غلط خود ضمن عقبنشینی از موضع عجیب خود در پاداش، خود وارد میدان شده و ضمن نسبت دادن این مصاحبه به دشمن ضعفهای مدیریتی خود را جبران نمودهاند.
اگر چه خانم آزادپور به عنوان ورزشكاری جوان و 22 ساله با فاصله كوتاهی پس از مصاحبه با ما و درمیان گذاشتن موضوع بدقولی مسوولین و سپس رسانهای شدن ماجرا و آغاز واكنشهای مسئولین و حل شدن موضوع جایزه، با درخواست مسئولین فدارسیون و ....حرفهای خود را در صدا و سیما و اخبار 20:30 پس گرفتند، اما سوال اصلی ما از مسئولان رده اول سازمان و هم چنین فدراسیون ووشو است كه چرا بهجای حل منطقی مسأله واقعیت را قلب و كتمان میكنند و زمینه خلاف گویی را توسط دیگران فراهم كرده و خود مرتكب خلافگویی میشوند. آقایان مسئول محترم!
این رسانهها نیستند كه زمینه سوءاستفاده دشمن را فراهم میسازند بلكه عملكرد ضعیف و برخی اشتباهات مدیریتی در سطح كلان باعث این وضع میشود. آیا مگر غیر از این بود كه آقای سعیدلو هم در برنامه ورزش از نگاه دو تاكید كرد كه تنها به متاهلین دارای شرایط، منزل مسكونی اهدا میكند؟
تغییر تصمیم مجموعه مدیریت ورزش برای اعطای این جایزه به ورزشكاران مجرد امری مبارك است اما چرا آقایان مسئولیت تبعات منفی تصمیم گذشته خود را بر گردن رسانهها انداختهاند؟ اگرچه ما به درخواست خود خانم آزادپور این بخش از مصاحبه را منتشر كردهایم و ایشان با فاصله كوتاهی با حل شدن موضوع آنرا تكذیب كرده و تحریف شده دانستهاند اما ما ایشان را مقصر ندانسته و از مسئولان میپرسیم كه چرا بهجای حل منطقی مسأله این گونه فرا فكنی كردهاند؟