سردار دیروز ،شهردار امروز
آفتاب‌‌نیوز : 
با این حال قهر این دو نمی توانست دیری بپاید.لاریجانی خیلی زود به همکاری با دولت جدید رضایت داد،اما قالیباف قدری صبر کرد تا در جایگاهی قرار نگیرد که مجبور باشد تیولدار احمدی نژاد به حساب آورده شود.ظاهرا او همچنان برای استقلال رای و فکر خویش بیش از دیگران ارزش قائل بوده است.
حوادث یکماه اخیر گونه ای هنر سیاسی باهنر را نیز آشکار ساخت.باهنر توانست تفرق جناح راست را در قضییه کابینه تا حد قابل قبولی از بین ببرد.بنابراین علی لاریجانی را حمایت باهنر بر کرسی دبیری شورای امنیت ملی گمارد تا دیدگاه های خویش را در زمینه پرونده هسته ای ایران در عمل به آزمون بگذارد. اما با هنر اگرچه در چینش کابینه، تشکل های قدیمی اصولگرا را نمایندگی می کرد اما جریان رأی اعتماد به وزیران کابینه این مسأله را آشکار کرد که دولت جدید مخالفان قدرتمندی میان اصولگرایان دارد و اگر عماد افروغ به عنوان لیدر این طیف از مخالفان دولت در مجلس معرفی شد، اما به واقع احمد توکلی بود که هوشمندانه موقعیت فراکسیون «اصولگرایان تحول خواه» را تثبیت.
اصولگرایان تحول خواه اگر در جایگاه اقلیت مجلس شورای اسلامی نشسته اند اما در شورای شهر پایگاه محکمی دارند. به این ترتیب در میانه منازعات شورای شهرنشینان بر سر انتخاب شهردار تهران، به ناگاه نام قالیباف به میان می آید تا بار دیگر خاطره حضور دیرهنگام اما مؤثر او در انتخابات ریاست جمهوری نهم را به اذهان زنده کند ،با این تفاوت که قالیباف اگر نتوانست کلید خیابان پاستور را در دست لمس کند اکنون کلید خیابان بهشت را در دستان خویش می بیند.
منتقدان قالیباف می گویند سردار اگر چه در تجربه ریاستش بر پلیس ایران لبخند را به مردم هدیه کرد، امادر مقاطعی موجبات رعب و ترس از نیروی انتظامی را نیزدرشهر سازماندهی کرد.با این حال قالیباف نشان داده است که به رغم تمایلات اقتدارگرایانه ،برای عقلانیت و بردباری بیش از احمدی نژاد قائل است.
به این ترتیب اکنون قالیباف بر صندلی ای تکیه زده است که پیش از او ده نفر دیگر بر آن تکیه زده اند. قالیباف اکنون تجربه کرباسچی را در یک چشم می بیند و تجربه احمدی نژاد را در چشم دیگر. سردار قالیباف دیروز، شهردار قالیباف امروز است. آیا او تجربه ای متفاوت خواهد بود؟
با این حال قهر این دو نمی توانست دیری بپاید.لاریجانی خیلی زود به همکاری با دولت جدید رضایت داد،اما قالیباف قدری صبر کرد تا در جایگاهی قرار نگیرد که مجبور باشد تیولدار احمدی نژاد به حساب آورده شود.ظاهرا او همچنان برای استقلال رای و فکر خویش بیش از دیگران ارزش قائل بوده است. حوادث یکماه اخیر گونه ای هنر سیاسی باهنر را نیز آشکار ساخت.باهنر توانست تفرق جناح راست را در قضییه کابینه تا حد قابل قبولی از بین ببرد.بنابراین علی لاریجانی را حمایت باهنر بر کرسی دبیری شورای امنیت ملی گمارد تا دیدگاه های خویش را در زمینه پرونده هسته ای ایران در عمل به آزمون بگذارد. اما با هنر اگرچه در چینش کابینه، تشکل های قدیمی اصولگرا را نمایندگی می کرد اما جریان رأی اعتماد به وزیران کابینه این مسأله را آشکار کرد که دولت جدید مخالفان قدرتمندی میان اصولگرایان دارد و اگر عماد افروغ به عنوان لیدر این طیف از مخالفان دولت در مجلس معرفی شد، اما به واقع احمد توکلی بود که هوشمندانه موقعیت فراکسیون «اصولگرایان تحول خواه» را تثبیت.
اصولگرایان تحول خواه اگر در جایگاه اقلیت مجلس شورای اسلامی نشسته اند اما در شورای شهر پایگاه محکمی دارند. به این ترتیب در میانه منازعات شورای شهرنشینان بر سر انتخاب شهردار تهران، به ناگاه نام قالیباف به میان می آید تا بار دیگر خاطره حضور دیرهنگام اما مؤثر او در انتخابات ریاست جمهوری نهم را به اذهان زنده کند ،با این تفاوت که قالیباف اگر نتوانست کلید خیابان پاستور را در دست لمس کند اکنون کلید خیابان بهشت را در دستان خویش می بیند.
منتقدان قالیباف می گویند سردار اگر چه در تجربه ریاستش بر پلیس ایران لبخند را به مردم هدیه کرد، امادر مقاطعی موجبات رعب و ترس از نیروی انتظامی را نیزدرشهر سازماندهی کرد.با این حال قالیباف نشان داده است که به رغم تمایلات اقتدارگرایانه ،برای عقلانیت و بردباری بیش از احمدی نژاد قائل است.
به این ترتیب اکنون قالیباف بر صندلی ای تکیه زده است که پیش از او ده نفر دیگر بر آن تکیه زده اند. قالیباف اکنون تجربه کرباسچی را در یک چشم می بیند و تجربه احمدی نژاد را در چشم دیگر. سردار قالیباف دیروز، شهردار قالیباف امروز است. آیا او تجربه ای متفاوت خواهد بود؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید