بن علی؛ سرنوشت هر حاکمی که مردم را فراموش کند
مردمسالاری
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: روزنامه مردمسالاری در سرمقاله امروز خود نوشت: از بدو پیروزی انقلاب اسلامی در ایران که نمودی از غلبه وجه اسلامیت به حکومت‌های غیراسلامی و لائیک در کشورهای اسلامی بود، موج انقلاب اسلامی در کشورهای عربی و اسلامی منطقه فراگیر شد و تمایل به ایجاد یک حکومت اسلامی واقعی مبتنی بر رای مردم افزایش یافت.
اکنون این موج از تونس سر برآورده است؛ اعتراضاتی که منجر شد زین العابدین بن علی، فردی که ۲۳ سال ریاست‌جمهوری تونس را در اختیار داشت و قرار بود تا سه سال دیگر هم در این منصب باقی بماند، از منصب خود کناره‌گیری کند و فرار به عربستان را به ماندن در تونس ترجیح دهد.
البته خبرها حاکی از آن است که این موج که این بار از تونس آغاز شده محدود به این کشور نخواهد ماند و از دیروز تظاهرات به کشورهایی همچون مصر و یمن نیز تسری یافته است و این یعنی توسعه موج دموکراسی‌خواهی در کشورهای منطقه.
طبیعت مردمسالاری و دموکراسی به گونه‌ای است که حاکمانی که بیش از دو دهه در این کشورها حکومت کرده‌اند و به حقوق مخالفین خود توجهی نداشته‌اند، سرانجامی بهتر از زین العابدین بن علی پیدا نمی‌کنند و عدم توجه به اصول دموکراسی، دیر یا زود حاکمیت این روسای‌جمهور تحمیلی را فرو خواهد پاشید.
هر دولتی که اتکا به مردم را به فراموشی بسپارد و از پشتوانه مردمی محروم شود مجبور خواهد شد که به کشورهای بیگانه وابسته شود و خلا» پشتوانه مردمی را از این طریق پر کند. اما حاصل این وابستگی تسریع در فروپاشی و سقوط است; امری که در مورد تونس رخ داد و در آینده‌ای نزدیک در کشورهایی همچون مصر و یمن هم ظهور و بروز یافته است.
البته موج دموکراسی‌خواهی، سایر کشورهای منطقه را هم فرا گرفته است.
وقتی اصلاح‌طلبان عربستان سعودی در نامه‌ای بی‌سابقه به پادشاه این کشور، صراحتا خواستار رفع محدودیت می‌شوند یا فعالان اجتماعی در کشورهایی همچون کویت و امارات هم فعالیت سیاسی خود را گسترش می‌دهند، همگی نشان دهنده این امر است که مردمسالاری، یگانه راه پیشرفت و توسعه کشورهای منطقه و راه‌کار مناسبی برای برون‌رفت از بن بست سیاسی در این کشورهای اسلامی است.
شاید رویدادهای تونس که خیلی زودتر از آنچه که تصور می‌شد به نتیجه موردنظر مردم این کشور منجر شد، سایر حاکمان عرب منطقه را هم بیدار کند تا زودتر از لجاجت و تحمیل عقاید خود بر مردم بردارند و حاکمیتی دموکراتیک در کشور خود برقرار کنند.
در این صورت شاهد خواهیم بود که دموکراسی که فقط کشورهای غربی خود را مدعی برقراری آن می‌دانند محدود به غرب نخواهد ماند و در کشورهای عربی نیز نظر و رای مردم مورد احترام قرار می‌گیرد. هر چند که درباره استانداردهای دوگانه غرب در حمایت از دولت‌های دیکتاتور عرب بیش از این می‌توان قلم‌فرسایی کرد که آن را به مجالی فراخ‌تر موکول می‌کنیم.
آفتاب: روزنامه مردمسالاری در سرمقاله امروز خود نوشت: از بدو پیروزی انقلاب اسلامی در ایران که نمودی از غلبه وجه اسلامیت به حکومت‌های غیراسلامی و لائیک در کشورهای اسلامی بود، موج انقلاب اسلامی در کشورهای عربی و اسلامی منطقه فراگیر شد و تمایل به ایجاد یک حکومت اسلامی واقعی مبتنی بر رای مردم افزایش یافت. اکنون این موج از تونس سر برآورده است؛ اعتراضاتی که منجر شد زین العابدین بن علی، فردی که ۲۳ سال ریاست‌جمهوری تونس را در اختیار داشت و قرار بود تا سه سال دیگر هم در این منصب باقی بماند، از منصب خود کناره‌گیری کند و فرار به عربستان را به ماندن در تونس ترجیح دهد.
البته خبرها حاکی از آن است که این موج که این بار از تونس آغاز شده محدود به این کشور نخواهد ماند و از دیروز تظاهرات به کشورهایی همچون مصر و یمن نیز تسری یافته است و این یعنی توسعه موج دموکراسی‌خواهی در کشورهای منطقه.
طبیعت مردمسالاری و دموکراسی به گونه‌ای است که حاکمانی که بیش از دو دهه در این کشورها حکومت کرده‌اند و به حقوق مخالفین خود توجهی نداشته‌اند، سرانجامی بهتر از زین العابدین بن علی پیدا نمی‌کنند و عدم توجه به اصول دموکراسی، دیر یا زود حاکمیت این روسای‌جمهور تحمیلی را فرو خواهد پاشید.
هر دولتی که اتکا به مردم را به فراموشی بسپارد و از پشتوانه مردمی محروم شود مجبور خواهد شد که به کشورهای بیگانه وابسته شود و خلا» پشتوانه مردمی را از این طریق پر کند. اما حاصل این وابستگی تسریع در فروپاشی و سقوط است; امری که در مورد تونس رخ داد و در آینده‌ای نزدیک در کشورهایی همچون مصر و یمن هم ظهور و بروز یافته است.
البته موج دموکراسی‌خواهی، سایر کشورهای منطقه را هم فرا گرفته است.
وقتی اصلاح‌طلبان عربستان سعودی در نامه‌ای بی‌سابقه به پادشاه این کشور، صراحتا خواستار رفع محدودیت می‌شوند یا فعالان اجتماعی در کشورهایی همچون کویت و امارات هم فعالیت سیاسی خود را گسترش می‌دهند، همگی نشان دهنده این امر است که مردمسالاری، یگانه راه پیشرفت و توسعه کشورهای منطقه و راه‌کار مناسبی برای برون‌رفت از بن بست سیاسی در این کشورهای اسلامی است.
شاید رویدادهای تونس که خیلی زودتر از آنچه که تصور می‌شد به نتیجه موردنظر مردم این کشور منجر شد، سایر حاکمان عرب منطقه را هم بیدار کند تا زودتر از لجاجت و تحمیل عقاید خود بر مردم بردارند و حاکمیتی دموکراتیک در کشور خود برقرار کنند.
در این صورت شاهد خواهیم بود که دموکراسی که فقط کشورهای غربی خود را مدعی برقراری آن می‌دانند محدود به غرب نخواهد ماند و در کشورهای عربی نیز نظر و رای مردم مورد احترام قرار می‌گیرد. هر چند که درباره استانداردهای دوگانه غرب در حمایت از دولت‌های دیکتاتور عرب بیش از این می‌توان قلم‌فرسایی کرد که آن را به مجالی فراخ‌تر موکول می‌کنیم.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید