آفتابنیوز : نابسامانيهاي اجتماعي، ناملايمات زندگي و عدم توانايي يا عدم آموزش مقابله با مشكلات، آدمي را در معرض بسياري از آسيبها قرار ميدهد، به شكلي كه بسياري از افراد قدرت مقابله يا سازگاري با شرايط سخت زندگي را نداشته و مرگ را تنها راه نجات خود تلقي ميكنند.
تحقيقات صورت گرفته نشان ميدهد كه بزرگترين موج خودكشي بعد از جنگ جهاني در جوامع صنعتي به دلايلي همچون بيكاري دسته جمعي و ناكامي ناشي از آن حتي در بين جوانان داراي تحصيلات عاليه، كاهش اعتقادات مذهبي، مدارا با رفتارهاي بحراني در خرده فرهنگ جوانان، اثر طلاق روي كودكان، افراط و تفريط هاي تربيتي بين جوانان 15 تا 24 ساله به وقوع پيوسته است.
همچنين اشباع شدن جوانان از هر جهت به طوري كه ديگر هيچگونه كمبودي در اطراف خود احساس نكنند نيز از موجبات خودكشي در دنياي متمدن امروز است. از سوي ديگر آلودگيهاي صوتي و اثرات مخرب گازهاي شيميايي پراكنده در محيط زيست، فيلمهاي بدآموز سراسر خشونت و تقليد كوركورانه از قهرمانان آنها، استفاده از مواد مخدر و مهمتر از همه كمرنگ شدن باورهاي ديني و تربيت لائيك(بي ديني) نيز از جمله عوامل مؤثر در خودكشي جوانان جهان است.
به گفته كارشناسان عمدهترين علل خودكشي در ايران شامل اختلافات زناشويي، ناراحتيهاي رواني، شكست در عشق، عدم تعادل شخصيت، فقر، بيكاري، اعتياد و شرايط نامساعد اقتصادي، شرايط خاص زندگي شهري بويژه شهرهاي بزرگ و صنعتي و از هم پاشيدگي و جدايي گروههاي اجتماعي است.
بررسيهاي صورت گرفته حاكيست كه بيشترين فراواني خودكشي در شهرها به دلايلي همچون اختلافات خانوادگي، طرد شدگي، مشكلات جسمي و عاطفي، بيماريهاي رواني، فقر، بدهي مالي و ناكامي و شكست در زندگي به وقوع مي پيوند. به عنوان مثال در استان تهران نيز بيشترين خودكشي مربوط به خودكشي مردان است.
درميان انگيزههاي مختلف خودكشي «اختلافات خانوادگي» عمدهترين انگيزه و درميان روشهاي خودكشي مردان بيشتر از روش «حلق آويز كردن» و زنان از طريق «خودسوزي» اقدام به خودكشي ميكنند.
همچنين استانهاي كرد و لرنشين كه از نظر فرهنگي زنان معمولا اختياري از خود نداشته و مردان آنها را تحت تملك خود ميدانند و زنان بايد عمدتا كارهاي خانه و حتي برخي از كارهاي مردان را انجام دهند و با توجه به بيشتر بودن چند زني در مقايسه با ساير استانها اين عوامل تبديل به دليلي براي عدم تحمل زندگي براي زنان ميشود.
اين تحقيق نشان ميدهد كه بيشترين خودكشيها در سنين بين 18 الي 24 سال صورت ميگيرد كه سن جواني و دوران هيجانات و مسايلي مانند ورود به دانشگاه، اشتغال و ازدواج است و امروزه به عنوان مشكل در جامعه مطرح است و شايد محدوديتهاي موجود، جوان را با بحران و ناكامي مواجه كند كه راه چاره را در خودكشي ببينند كه اين حركت نه تنها در ايران بلكه در جهان بيشتر در دوران جواني رخ ميدهد.
بر اساس مطالعات صورت گرفته، به طور كلي در استانهاي غربي كشور آمار خودكشي بويژه خودكشي زنان بيش از مردان است، در استانهاي ايلام، لرستان و كرمانشاه اين مسأله حادتر ميشود.
نتايج تحقيقات نشان ميدهد كه خودكشي در ايران كمتر از ساير كشورهاي جهان است، چنانچه ميانگين خودكشي زنان در ساير كشورها 73/6 نفر در 100 هزار نفر است. در حالي كه در ايران اين رقم 4/3 يعني نصف ميانگين خودكشي زنان ساير كشورهاي جهان است.
همچنين خودكشي مردان ايراني به مراتب كمتر از خودكشي مردان در ساير كشورها است؛ به گونهاي كه خودكشي مردان ايران يك ششم خودكشي در ساير كشورها است، از سوي ديگر با توجه به فراواني كم خودكشي زنان از مردان (خودكشي مردان 5/3 برابر زنان است) اما در ايران فاصله بين خودكشي زنان و مردان تقريبا به هم نزديك شده است.