آفتابنیوز : آفتاب: هر سال جمعه یکی از روزهای اردیبهشت ماه رسم دیرینه "زن شاهی" یا "ورف چال" توسط اهالی روستای آب اسک قبل از شهرستان آمل برگزار میشود. معمولا این روز توسط بزرگان روستا انتخاب میشود.
در این روز زنان روستا صبح زود، وقتی آفتاب هنوز طلوع نکرده زیر قابلمه غذای ناهار مردانشان را خاموش کرده و بار سفر یک روزه آنها را میبندند و اسپند دودکنان آنها را تا ورودی روستا بدرقه میکنند.
همه اهالی در میدان بزرگ روستا جمع میشوند و اعضای شورا و بقیه ریشسفیدان با خواندن آوازی در کوچهوپسکوچهها مردان کوچکتر را با خبر میکنند این به آن معنا که همه بدانند هیچ مردی از پنج ساله تا 50 ساله نباید در روستا بماند.
هوای روستا را بوی اسپند و صدای سلام و صلوات پر میکند تا اینکه همه مردان قابلمه و بقچه به دست از روستا خارج میشوند. زنان هم که از رفتن همه مردها در روستا مطمئن شدهاند برای پادشاهی یک روزه خود را آماده میکنند!
در خانههای روستا غوغایی است قرار است یک نفر از زنان ملکه شود دیگری وزیر، عروس و نگهبان و حاکم هم وجودش در روستا لازم است. اما سربازها از همه سرشان شلوغتر است باید مرتب اوضاع روستا را به ملکه گزارش دهند.
آنها باید جلوی ورودی روستا نگهبانی دهند تا مردی از مردان روستا حتی به زور هم که شده نتواند وارد شود که اگر به هر نحو بخواهد از این کار تخطی کند، سر و کارش با ماموران حاکم است!
در این بین گردشگران و کسانی که از روستاهای اطراف برای شرکت در زن شاهی به این روستا آمدهاند باید مقررات روستا را رعایت کنند و گرنه به دستور ملکه توسط همین سربازها تنبیه میشوند. آنها باید بدانند که به هیچ وجه نباید در روستا و هنگام برگزاری این مراسم از دوربین فیلمبرداری یا عکاسی و یا موبایل استفاده کنند. حتی یک روز که مسئولان گردشگری و صدا و سیما خواستند وارد شوند ملکه اجازه ورود آنها را به روستا نداده بود.
وقتی همه آماده شدند رسم زنشاهی هم اجرا میشود. ملکه و همه زیردستانش اول به دیدن خانوادههایی که در سوگ از دست دادن عزیزی سیاه پوشیدهاند میروند و آنها را از عزا در میآورند. اهالی خانه هم رسم مهماننوازی را میدانند و پذیرایی میکنند حتی به اندازه یک خرما یا شیرینی.
خانوادههای دیگری که اهالی به دیدن آنها میروند بیماری را در خانه نگهداری میکنند پس اولویت بعد عیادت از بیماران است. تبریک گفتن دخترهای نو عروس وظیفه عروس نمادین روستاست.
پادشاه روستا هم که از میان زنان سرشناس روستا انتخاب شده در این روز باید اختلافات و مشکلات زنان روستا را حل کند به همین دلیل اگر زنی از دیگری شکایت دارد باید در ملاءعام مطرح کند تا مسأله حل شود. این است روایت یک روز حکومت روستای آب اسک در دست زنان است.
در این روز که از هر خانه بوی نذری میآید زنان بسیاری برای برآورده شدن حاجاتشان نذری میپزند از آش رشته گرفته تا قیمه.
ورف چال مردانه در دامنه کوه دماوند اما از آن سو مردان روستا که صبح زود توسط خانواده بدرقه شدند یک روز را در کوههای اطراف سپری میکنند تا آنها هم بخش دیگری از این مراسم را با نام ورف چال را برگزار کنند. در این روز مردان روستا در دامنه کوه دماوند به محل ورف چال میرسند. ورف چال محلی است که از دوران گذشته چاهی در آنجا به عمق 12 متر و قطر 10 متر برای جمع آوری برف در حدود نیمه اول قرن نهم هجری به وسیله شخصی به نام سید حسن ولی از اهالی نیاک حفر شده است.
مردان روستا قطعات یخزده برف را از کوهها جدا میکنند و هر کس به توانایی خود مقداری از قطعات آخرین برف زمستانی به جا مانده در طبیعت را در این چاله میریزد و روی چاه را میپوشانند تا فصل تابستان که دامهای خود را برای چرا به این منطقه میآورند مقداری از این برف را آب کرده و برای آشامیدن استفاده کنند.
اجرای بازیهای محلی و پذیرایی از مهمانان روستا بخش دیگری از برنامه ورف چال مردان روستاست.
در این روز هم زنان میتوانند یک روز اقتدار را در روستا تجربه کنند و هم مردان یک روز را در دامان طبیعت رفته و برای جلوگیری از خشکسالی و کم آبی، چاهی از برف ذخیره میکنند.
این مراسم میتواند یک جاذبه گردشگری در روستاهای شمالی ایران باشد به شرط آنکه گردشگران مقررات حکومت زنانه را در این روستا رعایت کنند. این بزرگترین شرط ملکه برای معرفی آیین زنشاهی به گردشگران و حضور آنها در زیباترین روز اردیبهشت ماه است.