ترجمه كامنتهای سینمادوستان فرانسه درباره «جدایی نادر از سیمین»
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: حدود سه هفته پیش «جدایی نادر از سیمین» در سینماهای فرانسه به اكرانِ عمومی درآمده و توانسته جزو پرمخاطب‌ترین فیلم‌های هفته و پرفروش - تماشاگر‌ترین فیلم ایرانیِ نمایش داده شده در این كشور - در طولِ تاریخ - باشد. در فرانسه هم همانند ایران، بحث‌ها و گپ و گفت‌ها و بعضا جدل‌های بسیار و پر حرارتی پیرامونِ فیلم‌های روی پرده در فضای مجازی پرپاست. سایتِ «الوسینه»، به عنوانِ اصلی‌ترین مرجعِ سینماییِ فرانسوی زبان‌ها در فضای مجازی دربردارندهٔ بیشترین حجم از این بحث‌ها و نظرات است.
به گزارش كافه سینما؛ شاید دانستنِ نظراتِ برخی از این مخاطبان - كه عموما در طیفِ خوره‌های فیلم جای می‌گیرند -، كه نظرشان را از طریقِ «ستاره» و یادداشتك و كامنت در این سایت ابراز كرده‌اند، برای مخاطبانِ ایرانی و كاربران فارسی‌زبان سایت‌های سینمایی جذاب و كنجكاوی برانگیز باشد.... آنهم دربارهٔ پر سر و صدا‌ترین و بحث برانگیز‌ترین فیلم این سال‌های سینمای ایران. اینكه آن‌ها دربارهٔ سینمای ایران، فیلمسازِ ایرانی، و سرآخر فیلمِ ایرانی چطور فكر می‌كنند.
«جدایی...» جدای از دریافتِ امتیاز كم سابقه ۷. ۴ از سوی منتقدانِ فرانسوی، نمرهٔ ممتازِ ۱. ۴ (از ۵) را نیز از سوی كاربرانِ این سایتِ معتبر دریافت كرده است. طبیعتا به دلیلِ فزونیِ آرا و نظراتِ مثبت (بیش از ۹۰ درصدِ آرا)، در این مجالِ اندك نیز باید سهمِ بیشتری به آن‌ها تعلق گیرد تا عدالت برقرار شود. اما خب، برای ایجاد یك توازن و همچنین گریز از یكنواختی و ایجاد جذابیت و تعادل، تا جای ممكن سعی بر آن شد كه از اظهار نظرهای منفی نیز بهره گرفته شود.
لازم به ذكر است كه كامنتهای جذابِ بسیاری صرفا یا بدلیلِ طولانی بودن و یا محدودیتِ انتخاب در بین آن حجمِ انبوه، از قلم افتاده‌اند. همچنین، از آنجا كه این یادداشتك‌ها صرفا جنبهٔ یك كامنتِ معمولی را دارند و دور از آدابِ معمولِ یك نقد یا ریویو هستند و تعهدِ خاصی به خواننده‌شان ندارند، فاقد ویراستاریِ كامل و نهایتا دارای ضعف و خطاهای بیش و كمی در نگارش و نهایتا رساندنِ مفهوم هستند. كه این نقصان‌ها، در برگردانِ فارسی نیز وجود خواهد داشت و گریزناپذیر است. و سرآخر آنكه، برگردانِ فارسیِ این كامنتها صرفا می‌تواند جنبهٔ یكنوع «آشنایی» و «رفع كنجكاوی» را داشته باشد، و قصد و توانِِ نتیجه گیری و رد یا تاییدِ چیزی در این مجالِ اندك و دستچین شده، وجود ندارد .
كاربران سایت "سینمای ما" می‌توانند با قیاس كامنتهای بسیارشان درباره اصغر فرهادی و این فیلم با كامنت‌نویس‌های فرانسه به تصویری از وضعیت فیلم‌دیدن و درك فیلم‌های ایرانی توسط مخاطب عام (و نه منتقدان) غربی برسند؛ این مهم‌ترین نكته‌ای‌ست كه ما را به ترجمه و انتشار این نظرات ترغیب كرد.
.................................................................................................................
این هم چند كامنت از كاربران سایت الوسینه فرانسه درباره «جدایی نادر از سیمین»
امتیاز به فیلم: ۵
یك فیلم ایرانی... پیش خودم گفتم نقد‌ها عالی است بخاطر اینكه این یك فیلم ایرانی ست. بعدا اما گفتم نقد‌ها عالی ست بخاطر اینكه این یك فیلمِ فوق العاده است! یك درسِ فلسفه در مفهومِ مستند است. زنجیرهٔ دلایل برای شكل گیریِ یك قتل، به شیوهٔ تریلر. پیش خودمان فكر می‌كنیم كه طرفِ این یا دیگری را می‌گیریم، اما در آخر نه؛ روح انسانی پیچیده‌تر از اینهاست. خب، بله، می‌توانیم بگوییم باید ایرانی بود تا بتوان به این درجه از تفكر رسید، اما افسوس كه این (تفكر) در سینمای غرب فراموش شده است. باید داردن‌ها، ترنس مالیك و وودی آلن بذر این كار را از آن‌ها بگیرند و به ما بازگردانند. به غیر از این، مردسالار خواهم بود اگر بگویم این كه دو تا مرد بازیچهٔ دستِ دو زن قرار می‌گیرند، تا حدودی مشكوك و شاید هم یك پیغام باشد؟
امتیاز به فیلم: ۱
فكر می‌كنم حدود یكساعت گذشت تا وارد داستان شدم! هیچ سعی نشده بود تا بتوانیم به شخصیتهای فیلم و یا اتفاقاتی كه برای آن‌ها می‌افتد، با وجود بازیِ بی‌چون و چرای بازیگرانشان، نزدیك و جذب شویم. در كل احساس می‌شود كه جلوی یك مستندِ خوب كارگردانی شده نشستیم، تا جلوی یك فیلم! نبودِ موسیقی هم این احساس را تقویت می‌كند. این فیلم مطمئنا مورد علاقهٔ همه نیست، به این دلیل كه انتقادهای زیادی را می‌تواند در بر داشته باشد.
امتیاز به فیلم: ۴
یك فیلم متحول كننده. گاهی احساس می‌كنیم داخل دوربین هستیم. این فیلم آنقدر وارد هزارتویِ احساس می‌شود كه در نتیجه گیری از این قطعهٔ زندگی ناتوان می‌شویم. باید حتما آن را دید؛ در صورتیكه بتوانی یك سالن كه آن را نمایش می‌دهد پیدا كنی (معلوم نیست موفق شود متأسفانه)!
امتیاز به فیلم: ۰/۵
فیلمِ بیخود - صفر. پر از اغراق. طولانی و كسل كننده. بخصوص چیزی كه غیرقابل تحمل است، این دروغگویی‌هایی ست كه توی فیلم است. حتی خودِ كارگردان هم دروغ می‌گوید. او در نشان دادنِ مهم‌ترین صحنهٔ فیلم، كه تصادفِ ماشینِ زنِ حامله است دروغ می‌گوید. همانطور كه نفس می‌كشد، پشتِ سر هم دروغ می‌گوید! و این پیرمردی كه آلزایمر دارد، در ۳/۴ فیلم نمی‌دانم كه بحثش چیست! حالتِ كسالت آور یا گریه آوری دارد (گَندمان است!). نروید ببینید. این فیلم پر از دروغ است. حتی پایانِ فیلم یك فریبِ واقعی ست. نقدهای تحسین برانگیز بر این فیلم هم پر از دروغ و فریب دهنده است.
امتیاز به فیلم: ۵
این فیلم ما را طی دو ساعت در جای خود می‌چسباند. از یك درامِ خانوادگی و اجتماعیِ ایرانِ امروز، به ما پیچیدگی و محدودیت و ابهام را نشان می‌دهد. هیچوقت ما را بی‌تفاوت نمی‌گذارد و ریتمی كه دارد به ما یك لحظه هم اجازهٔ استراحت نمی‌دهد. رنگ آمیزیِ اجتماعی، آنالیز روان‌شناسی، هیجانِ ماجرا.... همهٔ آن به واسطهٔ بازی‌های متقاعدكنندهٔ بازیگرانِ فیلم، خفقان آور است.
امتیاز به فیلم: ۰/۵
یك فیلم سردرگم، كه آخرش هم نمی‌فهمیم چه می‌شود! غیرممكن است كه بشود یك راه حل برای این فیلم پیدا كرد!
امتیاز به فیلم: ۵
فیلمی ست از سینمایی بزرگ. دستی روی دستِ سینمای ایران نیست. هنرپیشه‌ها خوب، بازی‌ها جالب، و یك داستانِ خوب... اگر ایران موفق می‌شود فیلمِ خوب بیرون بدهد، برای آن است كه فرهنگ در این كشور وجود دارد.
امتیاز به فیلم: ۲
از بس این فیلم سعی در زرنگ بازی دارد، در پایان از هوش و ذكاوت خالی می‌شود. ساختار و داستان خوب است و هنرپیشه‌ها عالی‌اند. ضرورتِ دروغ گفتن برای آنكه یك ظاهر محترمانه در یك جامعهٔ مذهبی داشته باشیم، ماهرانه نشان داده شده، اما در مجموع اغلب عذاب آور - تحمیلی - است، تا اینكه سناریو آن را واقعا لازم ببیند. مضمون و پیام فیلم به خوبی بیان نمی‌شد و آدم بصورتِ مأیوس كننده‌ای بیرون می‌آید.
امتیاز به فیلم: ۵. ۴
یك هیجانِ فوق العاده. فیلمی ست كه آدم را سرجای خود میخكوب می‌كند؛ از احساساتِ متضادِ دو طبقهٔ اجتماعیِ متفاوت كه در دو سوی باور (مذهبی) گرد آمده‌اند و در آن خانواده نقش بزرگی دارد. تا پایان از تصمیم و قصد این زوجِ جدا شده مطلع نمی‌شویم. من به صندلیِ خودم چسبیده بودم، از بس كه آداب و رسوم خوب در این فیلم بیان می‌شود.
امتیاز به فیلم: ۵. ۴
یكی از بزرگ‌ترین فیلم‌های ایرانیِ تاریخ سینماست. مطالعهٔ آداب و رفتار به گونهٔ استادانه و زیر لوای یك تحقیقِ پلیسی. این داستانِ جذب كننده از یك سناریوی غنی و اجرای فوق العاده بهره می‌گیرد. بسیار استادانه!
امتیاز به فیلم: ۵
یك شیرجه در جامعهِ معاصرِ ایرانی منشأ و موتور درگیری‌هایی می شود كه به این فیلم حیات می‌بخشد. با اضافه كردنِ یك مردسالاری و احساساتِ انسانی و مذهبی، این داستان، ما را تا آخر شیفته و مجذوب و در هر لحظه از فیلم كه پیش می‌رویم، غافلگیر می‌كند. یك كشفِ متحیر كننده است.
امتیاز به فیلم: ۵
مرسی از اصغر فرهادی كه به ما امكانِ تحسینِ چنین فیلم عالی‌ای را داد. این دردناك‌ترین درامی بود كه تا به حال امكانِ دیدنش را داشته‌ام. در سناریو همه چیز تحتِ كنترل است؛ حتی یك صحنه پردازیِ جزئی، كه به ندرت نمونه‌اش موجود است. انتخابِ هنرپیشه‌ها عالی بود و وزنِ بیشتری به داستانی كه آدم را بی‌تفاوت نمی‌گذارد می‌دهد. یك شاهكار واقعی، كه لیاقتِ اینكه چندین جایزه در فستیوالِ برلین كسب كند را دارد.
امتیاز به فیلم: ۴
من این فیلم را در پیش نمایش دیدم. خیلی مستندِ زیبایی ست از زندگی روزمرهٔ ایرانی‌ها در طبقهٔ متوسطشان، كه درگیر مشكلاتِ وخیمِ خانوادگی‌اند. اما درگیری‌هایشان با كارگرانی كه می‌آیند پیششان كار كنند، به نظر مسخره می‌آید! یك ذره طولانی، ولی جذاب!
امتیاز به فیلم: ۵
دو طبقه كه همه چیز آن‌ها را در مقابلِ هم قرار می‌دهد؛ در كشوری كه آنچنان كه تا به حال به كرات نشان داده شده، هم از لحاظ فرهنگی و هم بابتِ تضاد‌هایش نیست. یك فیلم - كه باید تریلر باشد - كه به ما خیلی قوی نشان می‌دهد كه در غرب خیلی چیزی كمی در مورد ایران می‌دانیم. فوق العاده كارگردانی و بازیگری شده. یك فیلم عالی، بی‌برو برگرد.
امتیاز به فیلم: ۵. ۳
خیلی باورپذیر. صحنه‌پردازی پرراز ولی بی‌نقص و دردناك. از لحاظ فرهنگی خیلی جالب بود، ولی در واقع نه آنقدر كه راجبش تبلیغ می‌كنند
امتیاز به فیلم: ۵
سینما به ندرت تا این حد توانایی و ابهت داشته. این بهترین درام در طی سال‌های گذشته بود. چطور می‌شود یك داستان را تا حد انفجار پیش برد، یا چطور یك نبوغ در كوچك‌ترین جزئیات و حتی در یك نمونهٔ ساده متولد می‌شود؛ بدونِ هیچ كوتاهی و تكبری. بهترین فیلمِ سالِ ۲۰۱۱ و یك كشفِ واقعی. و باز هم سینمای ایران، زندگی را در ایران زیبا جلوه می‌دهند.
آفتاب: حدود سه هفته پیش «جدایی نادر از سیمین» در سینماهای فرانسه به اكرانِ عمومی درآمده و توانسته جزو پرمخاطب‌ترین فیلم‌های هفته و پرفروش - تماشاگر‌ترین فیلم ایرانیِ نمایش داده شده در این كشور - در طولِ تاریخ - باشد. در فرانسه هم همانند ایران، بحث‌ها و گپ و گفت‌ها و بعضا جدل‌های بسیار و پر حرارتی پیرامونِ فیلم‌های روی پرده در فضای مجازی پرپاست. سایتِ «الوسینه»، به عنوانِ اصلی‌ترین مرجعِ سینماییِ فرانسوی زبان‌ها در فضای مجازی دربردارندهٔ بیشترین حجم از این بحث‌ها و نظرات است. به گزارش كافه سینما؛ شاید دانستنِ نظراتِ برخی از این مخاطبان - كه عموما در طیفِ خوره‌های فیلم جای می‌گیرند -، كه نظرشان را از طریقِ «ستاره» و یادداشتك و كامنت در این سایت ابراز كرده‌اند، برای مخاطبانِ ایرانی و كاربران فارسی‌زبان سایت‌های سینمایی جذاب و كنجكاوی برانگیز باشد.... آنهم دربارهٔ پر سر و صدا‌ترین و بحث برانگیز‌ترین فیلم این سال‌های سینمای ایران. اینكه آن‌ها دربارهٔ سینمای ایران، فیلمسازِ ایرانی، و سرآخر فیلمِ ایرانی چطور فكر می‌كنند.
«جدایی...» جدای از دریافتِ امتیاز كم سابقه ۷. ۴ از سوی منتقدانِ فرانسوی، نمرهٔ ممتازِ ۱. ۴ (از ۵) را نیز از سوی كاربرانِ این سایتِ معتبر دریافت كرده است. طبیعتا به دلیلِ فزونیِ آرا و نظراتِ مثبت (بیش از ۹۰ درصدِ آرا)، در این مجالِ اندك نیز باید سهمِ بیشتری به آن‌ها تعلق گیرد تا عدالت برقرار شود. اما خب، برای ایجاد یك توازن و همچنین گریز از یكنواختی و ایجاد جذابیت و تعادل، تا جای ممكن سعی بر آن شد كه از اظهار نظرهای منفی نیز بهره گرفته شود.
لازم به ذكر است كه كامنتهای جذابِ بسیاری صرفا یا بدلیلِ طولانی بودن و یا محدودیتِ انتخاب در بین آن حجمِ انبوه، از قلم افتاده‌اند. همچنین، از آنجا كه این یادداشتك‌ها صرفا جنبهٔ یك كامنتِ معمولی را دارند و دور از آدابِ معمولِ یك نقد یا ریویو هستند و تعهدِ خاصی به خواننده‌شان ندارند، فاقد ویراستاریِ كامل و نهایتا دارای ضعف و خطاهای بیش و كمی در نگارش و نهایتا رساندنِ مفهوم هستند. كه این نقصان‌ها، در برگردانِ فارسی نیز وجود خواهد داشت و گریزناپذیر است. و سرآخر آنكه، برگردانِ فارسیِ این كامنتها صرفا می‌تواند جنبهٔ یكنوع «آشنایی» و «رفع كنجكاوی» را داشته باشد، و قصد و توانِِ نتیجه گیری و رد یا تاییدِ چیزی در این مجالِ اندك و دستچین شده، وجود ندارد .
كاربران سایت "سینمای ما" می‌توانند با قیاس كامنتهای بسیارشان درباره اصغر فرهادی و این فیلم با كامنت‌نویس‌های فرانسه به تصویری از وضعیت فیلم‌دیدن و درك فیلم‌های ایرانی توسط مخاطب عام (و نه منتقدان) غربی برسند؛ این مهم‌ترین نكته‌ای‌ست كه ما را به ترجمه و انتشار این نظرات ترغیب كرد.
.................................................................................................................
این هم چند كامنت از كاربران سایت الوسینه فرانسه درباره «جدایی نادر از سیمین»
امتیاز به فیلم: ۵
یك فیلم ایرانی... پیش خودم گفتم نقد‌ها عالی است بخاطر اینكه این یك فیلم ایرانی ست. بعدا اما گفتم نقد‌ها عالی ست بخاطر اینكه این یك فیلمِ فوق العاده است! یك درسِ فلسفه در مفهومِ مستند است. زنجیرهٔ دلایل برای شكل گیریِ یك قتل، به شیوهٔ تریلر. پیش خودمان فكر می‌كنیم كه طرفِ این یا دیگری را می‌گیریم، اما در آخر نه؛ روح انسانی پیچیده‌تر از اینهاست. خب، بله، می‌توانیم بگوییم باید ایرانی بود تا بتوان به این درجه از تفكر رسید، اما افسوس كه این (تفكر) در سینمای غرب فراموش شده است. باید داردن‌ها، ترنس مالیك و وودی آلن بذر این كار را از آن‌ها بگیرند و به ما بازگردانند. به غیر از این، مردسالار خواهم بود اگر بگویم این كه دو تا مرد بازیچهٔ دستِ دو زن قرار می‌گیرند، تا حدودی مشكوك و شاید هم یك پیغام باشد؟
امتیاز به فیلم: ۱
فكر می‌كنم حدود یكساعت گذشت تا وارد داستان شدم! هیچ سعی نشده بود تا بتوانیم به شخصیتهای فیلم و یا اتفاقاتی كه برای آن‌ها می‌افتد، با وجود بازیِ بی‌چون و چرای بازیگرانشان، نزدیك و جذب شویم. در كل احساس می‌شود كه جلوی یك مستندِ خوب كارگردانی شده نشستیم، تا جلوی یك فیلم! نبودِ موسیقی هم این احساس را تقویت می‌كند. این فیلم مطمئنا مورد علاقهٔ همه نیست، به این دلیل كه انتقادهای زیادی را می‌تواند در بر داشته باشد.
امتیاز به فیلم: ۴
یك فیلم متحول كننده. گاهی احساس می‌كنیم داخل دوربین هستیم. این فیلم آنقدر وارد هزارتویِ احساس می‌شود كه در نتیجه گیری از این قطعهٔ زندگی ناتوان می‌شویم. باید حتما آن را دید؛ در صورتیكه بتوانی یك سالن كه آن را نمایش می‌دهد پیدا كنی (معلوم نیست موفق شود متأسفانه)!
امتیاز به فیلم: ۰/۵
فیلمِ بیخود - صفر. پر از اغراق. طولانی و كسل كننده. بخصوص چیزی كه غیرقابل تحمل است، این دروغگویی‌هایی ست كه توی فیلم است. حتی خودِ كارگردان هم دروغ می‌گوید. او در نشان دادنِ مهم‌ترین صحنهٔ فیلم، كه تصادفِ ماشینِ زنِ حامله است دروغ می‌گوید. همانطور كه نفس می‌كشد، پشتِ سر هم دروغ می‌گوید! و این پیرمردی كه آلزایمر دارد، در ۳/۴ فیلم نمی‌دانم كه بحثش چیست! حالتِ كسالت آور یا گریه آوری دارد (گَندمان است!). نروید ببینید. این فیلم پر از دروغ است. حتی پایانِ فیلم یك فریبِ واقعی ست. نقدهای تحسین برانگیز بر این فیلم هم پر از دروغ و فریب دهنده است.
امتیاز به فیلم: ۵
این فیلم ما را طی دو ساعت در جای خود می‌چسباند. از یك درامِ خانوادگی و اجتماعیِ ایرانِ امروز، به ما پیچیدگی و محدودیت و ابهام را نشان می‌دهد. هیچوقت ما را بی‌تفاوت نمی‌گذارد و ریتمی كه دارد به ما یك لحظه هم اجازهٔ استراحت نمی‌دهد. رنگ آمیزیِ اجتماعی، آنالیز روان‌شناسی، هیجانِ ماجرا.... همهٔ آن به واسطهٔ بازی‌های متقاعدكنندهٔ بازیگرانِ فیلم، خفقان آور است.
امتیاز به فیلم: ۰/۵
یك فیلم سردرگم، كه آخرش هم نمی‌فهمیم چه می‌شود! غیرممكن است كه بشود یك راه حل برای این فیلم پیدا كرد!
امتیاز به فیلم: ۵
فیلمی ست از سینمایی بزرگ. دستی روی دستِ سینمای ایران نیست. هنرپیشه‌ها خوب، بازی‌ها جالب، و یك داستانِ خوب... اگر ایران موفق می‌شود فیلمِ خوب بیرون بدهد، برای آن است كه فرهنگ در این كشور وجود دارد.
امتیاز به فیلم: ۲
از بس این فیلم سعی در زرنگ بازی دارد، در پایان از هوش و ذكاوت خالی می‌شود. ساختار و داستان خوب است و هنرپیشه‌ها عالی‌اند. ضرورتِ دروغ گفتن برای آنكه یك ظاهر محترمانه در یك جامعهٔ مذهبی داشته باشیم، ماهرانه نشان داده شده، اما در مجموع اغلب عذاب آور - تحمیلی - است، تا اینكه سناریو آن را واقعا لازم ببیند. مضمون و پیام فیلم به خوبی بیان نمی‌شد و آدم بصورتِ مأیوس كننده‌ای بیرون می‌آید.
امتیاز به فیلم: ۵. ۴
یك هیجانِ فوق العاده. فیلمی ست كه آدم را سرجای خود میخكوب می‌كند؛ از احساساتِ متضادِ دو طبقهٔ اجتماعیِ متفاوت كه در دو سوی باور (مذهبی) گرد آمده‌اند و در آن خانواده نقش بزرگی دارد. تا پایان از تصمیم و قصد این زوجِ جدا شده مطلع نمی‌شویم. من به صندلیِ خودم چسبیده بودم، از بس كه آداب و رسوم خوب در این فیلم بیان می‌شود.
امتیاز به فیلم: ۵. ۴
یكی از بزرگ‌ترین فیلم‌های ایرانیِ تاریخ سینماست. مطالعهٔ آداب و رفتار به گونهٔ استادانه و زیر لوای یك تحقیقِ پلیسی. این داستانِ جذب كننده از یك سناریوی غنی و اجرای فوق العاده بهره می‌گیرد. بسیار استادانه!
امتیاز به فیلم: ۵
یك شیرجه در جامعهِ معاصرِ ایرانی منشأ و موتور درگیری‌هایی می شود كه به این فیلم حیات می‌بخشد. با اضافه كردنِ یك مردسالاری و احساساتِ انسانی و مذهبی، این داستان، ما را تا آخر شیفته و مجذوب و در هر لحظه از فیلم كه پیش می‌رویم، غافلگیر می‌كند. یك كشفِ متحیر كننده است.
امتیاز به فیلم: ۵
مرسی از اصغر فرهادی كه به ما امكانِ تحسینِ چنین فیلم عالی‌ای را داد. این دردناك‌ترین درامی بود كه تا به حال امكانِ دیدنش را داشته‌ام. در سناریو همه چیز تحتِ كنترل است؛ حتی یك صحنه پردازیِ جزئی، كه به ندرت نمونه‌اش موجود است. انتخابِ هنرپیشه‌ها عالی بود و وزنِ بیشتری به داستانی كه آدم را بی‌تفاوت نمی‌گذارد می‌دهد. یك شاهكار واقعی، كه لیاقتِ اینكه چندین جایزه در فستیوالِ برلین كسب كند را دارد.
امتیاز به فیلم: ۴
من این فیلم را در پیش نمایش دیدم. خیلی مستندِ زیبایی ست از زندگی روزمرهٔ ایرانی‌ها در طبقهٔ متوسطشان، كه درگیر مشكلاتِ وخیمِ خانوادگی‌اند. اما درگیری‌هایشان با كارگرانی كه می‌آیند پیششان كار كنند، به نظر مسخره می‌آید! یك ذره طولانی، ولی جذاب!
امتیاز به فیلم: ۵
دو طبقه كه همه چیز آن‌ها را در مقابلِ هم قرار می‌دهد؛ در كشوری كه آنچنان كه تا به حال به كرات نشان داده شده، هم از لحاظ فرهنگی و هم بابتِ تضاد‌هایش نیست. یك فیلم - كه باید تریلر باشد - كه به ما خیلی قوی نشان می‌دهد كه در غرب خیلی چیزی كمی در مورد ایران می‌دانیم. فوق العاده كارگردانی و بازیگری شده. یك فیلم عالی، بی‌برو برگرد.
امتیاز به فیلم: ۵. ۳
خیلی باورپذیر. صحنه‌پردازی پرراز ولی بی‌نقص و دردناك. از لحاظ فرهنگی خیلی جالب بود، ولی در واقع نه آنقدر كه راجبش تبلیغ می‌كنند
امتیاز به فیلم: ۵
سینما به ندرت تا این حد توانایی و ابهت داشته. این بهترین درام در طی سال‌های گذشته بود. چطور می‌شود یك داستان را تا حد انفجار پیش برد، یا چطور یك نبوغ در كوچك‌ترین جزئیات و حتی در یك نمونهٔ ساده متولد می‌شود؛ بدونِ هیچ كوتاهی و تكبری. بهترین فیلمِ سالِ ۲۰۱۱ و یك كشفِ واقعی. و باز هم سینمای ایران، زندگی را در ایران زیبا جلوه می‌دهند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید