پيروزي شيعيان عراق:
آيا فشارها بر ايران كاهش خواهد يافت؟
آفتاب‌‌نیوز : 
موفقيت آنها در اين انتخابات، به انتخاب نخست وزير آينده عراق از ميان همين دو گروه منجر خواهد شد.
اعضاي مجلس اعلاي انقلاب اسلامي عراق و حزب دعوه تأكيد مي كنند كه وابستگي خاصي به ايران ندارند اما در عين حال، يك سياستمدار از ائتلاف عراق متحد به آمريكا هشدار داده است كه گروه هاي عراقي براي كمك به آمريكا يا متحدانش براي حمله احتمالي به مراكز هسته اي ايران، وارد عمل نخواهند شد.
جلال الدين صغير، يك عضو مجلس اعلاي انقلاب اسلامي عراق در اين خصوص مي گويد: «در سطح دولتي، ما هيچ نقشي در روابط ايران و آمريكا نداريم. اما در سطح مردمي، ما همواره براي مقابله با هر تجاوزي حاضريم.»
ايجاد دولت منتخب شيعه در بغداد، قدرت مانور زيادي به ايران مي دهد تا ایران در مقابل اتحاديه اروپا و آمريكا و براي حفظ حق غني سازي اورانيوم براي مقاصد صلح آميز، قد علم كند.
ايران، شيعيان عراق را متحدان خود مي داند و در زمان پيش از انتخابات عراق نيز از طريق تلويزيون ايران از تبعه عراق براي شركت در انتخابات دعوت مي كرد.
جواد الملكي يك عضو حزب دعوه نيز مي گويد: «ما اميدواريم مشكلات ايران و آمريكا به مرحله نظامي نرسد. ما اميدواريم نقشمان به يك حلال مشكل تبديل شود و خواهان مداخله نيستيم. زيرا به اندازه كافي در عراق، مشكل داريم.»
اين در حالي است كه مقامات آمريكايي ادعا مي كردند ايران در عرصه سياسي عراق، مداخله مي كند و دولت ايران نيز اين ادعا را رد مي كند.
از سوي ديگر، خبرگزاري آسوشيتدپرس ضمن اشاره به نتايج انتخابات عراق و پيروزي شيعيان نوشته است: وقتي دولت آمريكا تصميم به حمله به عراق گرفت، خواهان انتقال قدرت به يك دولت سكولار بود كه درست در نقطه مخالف حكومت ديني ايران و منافع منطقه اي آن قرار گيرد.
اما پس از مداخله نظامي آمريكا در عراق، مردم اين كشور، دولتي را انتخاب كردند كه يك پايگاه مذهبي محكم و روابطي با كشور همسايه اش ايران دارد اما اين آخرين چيزي بود كه دولت بوش خواهان آن بود.
هزاران نفر از اعضاي حزب ائتلاف متحد عراق كه حدود نيمي از هشت و نيم ميليون رأي را به خود اختصاص داده اند، سال ها در ايران به سر برده اند و حتي حزب متحد كردستان به رهبري جلال طالباني نيز، پايگاه مستحكمي در ايران دارد.
جوان كول، كارشناس مسائل عراق در دانشگاه ميشيگان در اين خصوص مي گويد: «دولت عراق، روابط خوبي با ايران خواهد داشت. موفقيت كردها هم اين نظريه را تقويت مي كند. اما از لحاظ ژئوپليتيك منطقه اي، اين نتيجه اي نبود كه آمريكا مي خواست.»
رامي خوري، تحليلگر عرب و سردبير روزنامه ديلي استار لبنان هم مي گويد: «ايده آمريكا مبني بر ايجاد سريع يك دولت باثبات، حامي آمريكا و حامي اسرائيل در عراق، هرگز به اجرا درنيامد. اكثر فرضيه هاي نومحافظه كاران در مورد آينده عراق، اشتباه از آب درآمده است.»
نكته ديگر آن است كه براي چندين دهه، دولت هاي جمهوريخواه و دموكرات آمريكا، سعي كرده بودند بغداد و تهران را در مقابل يكديگر قرار دهند تا اطمينان حاصل كنند هيچ يك از آنان به غول منطقه اي تبديل نشود و منافع آمريكا را در شيخ نشين هاي خليج فارس، مورد تهديد قرار ندهد.
كول در عين حال مي افزايد عراق و ايران در مورد مسائل بسياري، مواضع مشترك خواهند داشت كه از جمله آنها مي توان به قيمت نفت يا سياست آمريكا در مورد ايران اشاره كرد.
وي مي گويد: «اگر سه سال پيش، آمريكا تصميم مي گرفت كه به ايران حمله كند، دولت عراق، خوشحال مي شد اما اكنون حمله به ايران مي تواند اعتراضات گسترده بغداد را به دنبال داشته باشد.»
در مقابل، دموكرات هاي سكولار عراق كه از سوي دولت بوش هم حمايت مي شدند در انتخابات، پيروز نشدند. بوش در نطق سالانه خود در سال گذشته، عدنان پاچه چي يك سياستمدار سني مذهب و رئيس شوراي حكومتي عراق را مورد اشاره قرار داده بود اما گروه آنها هيچ كرسي را در مجمع ملي عراق به دست نياورد.
ليست اياد علاوي نخست وزير فعلي عراق هم كه در زمان سپري كردن تبعيد از عراق، مورد حمايت سيا قرار داشت، در مقام سوم منتخبان قرار گرفته است. او جلسه مشتركي با كنگره در ماه سپتامبر داشت كه نشانه حمايت دولت آمريكا از وي بود اما اكنون، دولت آمريكا تنها اميدوار است علاوي حداقل بتواند به عنوان نامزد رهبري عراق مطرح باشد.
لري دايموند از دانشگاه استانفورد هم كه مشاور دولت آمريكا در اشغال عراق بوده مي گويد: «بازندگان بزرگ اين انتخابات، ليبرال ها بودند. سه چهارم كرسي هاي مجلس ملي، به دو حزب اختصاص يافته و این اندكي نگران كننده است.»
از سوي ديگر، عادل عبدل مهدي كه از نامزدهاي احتمالي نخست وزيري خواهد بود در مصاحبه با سي.ان.ان گفته است كه «ما خواهان يك دولت شيعه يا اسلامي نيستيم. ما براي يك دولت دموكراتيك تلاش مي كنيم و اين انتخاب ماست.»
خوري نيز مي افزايد: «اين فرضيه وجود دارد كه دولت جديد به ايران نزديك خواهد بود يا تحت تأثير ايران قرار خواهد گرفت. اما هيچ كس نمي داند چه مرزي بين هويت مذهبي شيعيان و هويت ملي و عراقي آنان وجود خواهد داشت.»
آيت الله العظمي سيستاني، روحاني ايراني الاصل عراق، پيشتر خواهان حضور مردم عراق در انتخابات شده بود.
اكنون، سوال بزرگ براي تحليلگران سياسي اين است كه انتخابات عراق، موجب ايجاد چه وضعيتي در ايران خواهد شد؟ آيا فشارها بر ايران افزايش مي يابد يا حضور شيعيان در عراق، به كاهش فشارها بر ايران كمك خواهد كرد؟
موفقيت آنها در اين انتخابات، به انتخاب نخست وزير آينده عراق از ميان همين دو گروه منجر خواهد شد. اعضاي مجلس اعلاي انقلاب اسلامي عراق و حزب دعوه تأكيد مي كنند كه وابستگي خاصي به ايران ندارند اما در عين حال، يك سياستمدار از ائتلاف عراق متحد به آمريكا هشدار داده است كه گروه هاي عراقي براي كمك به آمريكا يا متحدانش براي حمله احتمالي به مراكز هسته اي ايران، وارد عمل نخواهند شد.
جلال الدين صغير، يك عضو مجلس اعلاي انقلاب اسلامي عراق در اين خصوص مي گويد: «در سطح دولتي، ما هيچ نقشي در روابط ايران و آمريكا نداريم. اما در سطح مردمي، ما همواره براي مقابله با هر تجاوزي حاضريم.»
ايجاد دولت منتخب شيعه در بغداد، قدرت مانور زيادي به ايران مي دهد تا ایران در مقابل اتحاديه اروپا و آمريكا و براي حفظ حق غني سازي اورانيوم براي مقاصد صلح آميز، قد علم كند.
ايران، شيعيان عراق را متحدان خود مي داند و در زمان پيش از انتخابات عراق نيز از طريق تلويزيون ايران از تبعه عراق براي شركت در انتخابات دعوت مي كرد.
جواد الملكي يك عضو حزب دعوه نيز مي گويد: «ما اميدواريم مشكلات ايران و آمريكا به مرحله نظامي نرسد. ما اميدواريم نقشمان به يك حلال مشكل تبديل شود و خواهان مداخله نيستيم. زيرا به اندازه كافي در عراق، مشكل داريم.»
اين در حالي است كه مقامات آمريكايي ادعا مي كردند ايران در عرصه سياسي عراق، مداخله مي كند و دولت ايران نيز اين ادعا را رد مي كند.
از سوي ديگر، خبرگزاري آسوشيتدپرس ضمن اشاره به نتايج انتخابات عراق و پيروزي شيعيان نوشته است: وقتي دولت آمريكا تصميم به حمله به عراق گرفت، خواهان انتقال قدرت به يك دولت سكولار بود كه درست در نقطه مخالف حكومت ديني ايران و منافع منطقه اي آن قرار گيرد.
اما پس از مداخله نظامي آمريكا در عراق، مردم اين كشور، دولتي را انتخاب كردند كه يك پايگاه مذهبي محكم و روابطي با كشور همسايه اش ايران دارد اما اين آخرين چيزي بود كه دولت بوش خواهان آن بود.
هزاران نفر از اعضاي حزب ائتلاف متحد عراق كه حدود نيمي از هشت و نيم ميليون رأي را به خود اختصاص داده اند، سال ها در ايران به سر برده اند و حتي حزب متحد كردستان به رهبري جلال طالباني نيز، پايگاه مستحكمي در ايران دارد.
جوان كول، كارشناس مسائل عراق در دانشگاه ميشيگان در اين خصوص مي گويد: «دولت عراق، روابط خوبي با ايران خواهد داشت. موفقيت كردها هم اين نظريه را تقويت مي كند. اما از لحاظ ژئوپليتيك منطقه اي، اين نتيجه اي نبود كه آمريكا مي خواست.»
رامي خوري، تحليلگر عرب و سردبير روزنامه ديلي استار لبنان هم مي گويد: «ايده آمريكا مبني بر ايجاد سريع يك دولت باثبات، حامي آمريكا و حامي اسرائيل در عراق، هرگز به اجرا درنيامد. اكثر فرضيه هاي نومحافظه كاران در مورد آينده عراق، اشتباه از آب درآمده است.»
نكته ديگر آن است كه براي چندين دهه، دولت هاي جمهوريخواه و دموكرات آمريكا، سعي كرده بودند بغداد و تهران را در مقابل يكديگر قرار دهند تا اطمينان حاصل كنند هيچ يك از آنان به غول منطقه اي تبديل نشود و منافع آمريكا را در شيخ نشين هاي خليج فارس، مورد تهديد قرار ندهد.
كول در عين حال مي افزايد عراق و ايران در مورد مسائل بسياري، مواضع مشترك خواهند داشت كه از جمله آنها مي توان به قيمت نفت يا سياست آمريكا در مورد ايران اشاره كرد.
وي مي گويد: «اگر سه سال پيش، آمريكا تصميم مي گرفت كه به ايران حمله كند، دولت عراق، خوشحال مي شد اما اكنون حمله به ايران مي تواند اعتراضات گسترده بغداد را به دنبال داشته باشد.»
در مقابل، دموكرات هاي سكولار عراق كه از سوي دولت بوش هم حمايت مي شدند در انتخابات، پيروز نشدند. بوش در نطق سالانه خود در سال گذشته، عدنان پاچه چي يك سياستمدار سني مذهب و رئيس شوراي حكومتي عراق را مورد اشاره قرار داده بود اما گروه آنها هيچ كرسي را در مجمع ملي عراق به دست نياورد.
ليست اياد علاوي نخست وزير فعلي عراق هم كه در زمان سپري كردن تبعيد از عراق، مورد حمايت سيا قرار داشت، در مقام سوم منتخبان قرار گرفته است. او جلسه مشتركي با كنگره در ماه سپتامبر داشت كه نشانه حمايت دولت آمريكا از وي بود اما اكنون، دولت آمريكا تنها اميدوار است علاوي حداقل بتواند به عنوان نامزد رهبري عراق مطرح باشد.
لري دايموند از دانشگاه استانفورد هم كه مشاور دولت آمريكا در اشغال عراق بوده مي گويد: «بازندگان بزرگ اين انتخابات، ليبرال ها بودند. سه چهارم كرسي هاي مجلس ملي، به دو حزب اختصاص يافته و این اندكي نگران كننده است.»
از سوي ديگر، عادل عبدل مهدي كه از نامزدهاي احتمالي نخست وزيري خواهد بود در مصاحبه با سي.ان.ان گفته است كه «ما خواهان يك دولت شيعه يا اسلامي نيستيم. ما براي يك دولت دموكراتيك تلاش مي كنيم و اين انتخاب ماست.»
خوري نيز مي افزايد: «اين فرضيه وجود دارد كه دولت جديد به ايران نزديك خواهد بود يا تحت تأثير ايران قرار خواهد گرفت. اما هيچ كس نمي داند چه مرزي بين هويت مذهبي شيعيان و هويت ملي و عراقي آنان وجود خواهد داشت.»
آيت الله العظمي سيستاني، روحاني ايراني الاصل عراق، پيشتر خواهان حضور مردم عراق در انتخابات شده بود.
اكنون، سوال بزرگ براي تحليلگران سياسي اين است كه انتخابات عراق، موجب ايجاد چه وضعيتي در ايران خواهد شد؟ آيا فشارها بر ايران افزايش مي يابد يا حضور شيعيان در عراق، به كاهش فشارها بر ايران كمك خواهد كرد؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید