درگذشت همیلتون، هنرمند پیشتاز 'پاپ آرت'
آفتاب: ریچارد همیلتون یکی از پایه‌گذاران اصلی جریان هنری "پاپ آرت" شناخته می‌شود. او با صدها تابلوی نقاشی و کلاژ این جریان هنری را در قلب قرن بیستم جای داد. هنرمند بریتانیایی در ۸۹ سالگی درگذشت.
در لندن اعلام شد که هنرمند نامی تا این اواخر تندرست بود و بر اثر کهولت درگذشته است.
ریچارد همیلتون در سال ۱۹۲۲ در لندن به دنیا آمد. در جوانی به تحصیل در "رویال آکادمی" پرداخت اما به علت بی‌اعتنایی به رهنمودهای آموزشی استادان، از آموزشگاه اخراج شد.
همیلتون در اوایل دهه ۱۹۵۰ به همراه هنرمندانی مانند ادواردو پاولوتسی و لارنس الووی سبک "پاپ آرت انگلیسی" را پایه گذاشت.
بسیاری از منتقدان هنر ریچارد همیلتون را یکی از پایه‌گذاران اصلی "پاپ آرت" می‌دانند. برخی از کارشناسان تاریخ هنر یک تابلوی معروف این هنرمند را نخستین اثر این جریان مسلط نیمه دوم قرن بیستم دانسته‌اند.
این اثر به عنوان "چرا خانه‌های ما چنین جذاب و متفاوت هستند؟" پوستر نمایشگاهی بود در لندن به عنوان "این فرداست!" که در سال ۱۹۵۶ برگزار شد.
در این اثر سمت و سوی هنر همیلتون دیده می‌شود: تمسخر زندگی مصرفی با عناصر چشمگیر آن مانند پرورش تن، سکس وقیح و بی‌روح، تسلط فرهنگ سطحی تلویزیون و...
همیلتون در آثار بیشمار خود با طنز و استهزا به مصاف دنیای مصرفی مدرن رفته است.
"پاپ آرت" جریانی بسیار وسیع و متنوع در نگارگری و پیکرتراشی بود که در نیمه دوم قرن بیستم در آمریکا و اروپا شکل گرفت. سبک‌ها و تکنیک‌ها و سلیقه‌های گوناگونی در این جریان حضور داشتند که وجه مشترک آنها بازنمایی زندگی روزمره بود.
بیشتر تابلوهای پاپ آرت از "کولاژ" موتیف‌های رنگارنگ و تصاویر تبلیغاتی پدید آمده است.
در "پاپ آرت" هم هنرمندانی مانند اندی وارهول، روی لیشتن‌ستاین و دیوید هاکنی حضور داشتند و هم خوانندگانی مردم‌پسند مانند الویس پریسلی.
ریچارد همیلتون سال گذشته در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی گفت: «من همیشه دقیقا همان کاری را انجام دادم که دلم می‌خواست انجام دهم و همیشه بخت با من یار بود.»
همیلتون در سال ۱۹۸۸ جایزه ترنر را در نقاشی برنده شد. او در سال ۱۹۹۳ در بینال ونیز جایزه "شیر طلایی" را از آن خود ساخت.
هنر همیلتون همواره با انتقاد اجتماعی همراه بود. او به‌ویژه در آثار اخیر خود تأملات اخلاقی و تعهدات سیاسی خود را به نمایش گذاشته است.
همیلتون در دنیای پرآشوب و جامعه مصرفی، انگشت اتهام را به سوی سیاست‌مداران بی‌وجدان و عوام‌فریب گرفته بود.
