آفتابنیوز : آفتاب-(روزنامهی مردمسالاری): راستیآزمایی آمارهایی که دولت اعلام میکند، همواره یکی از مطالبات کارشناسان و منتقدان برای بررسی صحت این آمارهاست. موضوعی که بارها مطرح شده و دولت نیز تاکنون شرایطی پدید نیاورده تا بتوان در این خصوص اظهارنظر دقیقی صورت داد.
پس از آنکه در اواخر سال گذشته به یکباره دولت اعلام کرد که در سال ۸۹ بیش از یک میلیون و ششصد هزار شغل ایجاد کرده است، صدای منتقدان و حتی طرفداران دیروز دولت بلند شد که طبق شرایط اقتصادی کشور و بررسی شاخصهای مختلف تحقق چنین آماری جای تردید بسیار دارد.
چرا که ایجاد یک میلیون و ششصد هزار شغل در سال ۸۹، میبایست روی شاخصهای دیگر اقتصاد تاثیر بگذارد و در عین حال شاهد موج جذب نیروی بیکار در شهرهای مختلف باشیم که انتقادات تند و مکرر نمایندگان مردم در مجلس از تریبون خانه ملت، حکایت از اعتراضهای جدی به دولت در خصوص بالا بودن نرخ بیکاری داشت.
حتی دولت وقتی موج انتقادات را مشاهده کرد، قرار شد وزیر کار، اسامی افراد و تعداد شغلهای ایجاد شده در شهرهای مختلف را اعلام کند تا راستیآزمایی این آمار بررسی شود که تاکنون چنین اقدامی صورت نگرفته است. اما سال ۹۰، با شعار جدید احمدینژاد، مبنی بر ایجاد ۲.۵ میلیون فرصت شغلی آغاز شد. وعدهای که بسیاری از کارشناسان تحقق آن را فقط در حد یک رویا میدانند و این آمار دولت را از هم اکنون زیرسوال بردهاند.
در این میان اعلام خبر ایجاد یک میلیون شغل در نیمه ابتدایی سال توسط معاون اول دولت، با این سوال اساسی را به همراه دارد که با وجود حواشی متعددی که گریبانگیر دولت بود، در کنار بررسی شاخصهای دیگر اقتصاد، چگونه یک میلیون شغل در کشور ایجاد شده و نرخ بیکاری نیز از ۱۳.۵ درصد در سال گذشته به ۱۱.۱ درصد در پایان شهریور ماه۹۰، رسیده است؟
در این خصوص چند نکته قابل ذکر است: اول آنکه، ای کاش دولت اعلام میکرد، این یک میلیون فرصت شغلی ایجاد شده در نیمه اول سال در چه عرصهها و حوزههایی بوده است و ۳۰هزار میلیارد تومان اختصاص یافته شده برای این موضوع، در چه بخشهایی سرمایهگذاری شده است؟
دوم آن که، دولت بهتر است پاسخ دهد که اشتغالزایی دولت چگونه صورت گرفته است و چگونه ممکن است در چند ماه، شغل پایدار ایجاد کرد؟ چرا که حداقل زمان لازم برای اجرای یک پروژه تولیدی ۱۲ ماه است. حالآنکه کارخانجات بزرگ که بتوانند نیروی بیکار بیشتری جذب کنند، نیاز به حداقل صرف ۲ سال زمان برای ساخت و تولید دارند. بنابراین دولت بگوید چگونه طبق ادعایش، طی چند ماه، یک میلیون فرصت شغلی ایجاد کرده است؟
سوم آنکه، وقتی یکباره توسط دولت اعلام میشود که یک میلیون شغل در نیمه اول سال ۹۰ ایجاد شده، قطعا باید شاهد کوشش و جهاد همگانی درکشور و افزایش فعالیتهای اجرایی و عمرانی برابر باشیم، که تصور نمیشود، نگاه عمومی در کشور این جهاد همگانی را تایید کند. چرا که در نیمه سال ۹۰، دولت بیش از جهاد اقتصادی درگیر حواشی نظیر خانه نشینی ۱۱روز رئیس جمهور، ادغام پرسروصدای وزارتخانهها و برکناری وزرای اثرگذار در امر اشتغال، ابلاغ دیر بودجه۹۰، حواشی مربوط به فساد بزرگ مالی در سیستم بانکی و… بود.
چهارم آنکه، بر فرض آنکه تصور کنیم، دولت در ۶ ماهه اول سال ۹۰ توانسته یک میلیون شغل ایجاد کند، جای سوال است با نظر به این که هرسال بیش از یک میلیون و پانصد هزار نفر به جمع بیکاران کشور اضافه میشود، چطور نرخ بیکاری نسبت به سال گذشته در همین زمان، ۲.۵ درصد کاهش داشته است؟ چون در بهترین حالت، شغل ایجاد شده میتواند خنثی کننده افزایش نرخ بیکاری با نظر به ورود بیکاران به جامعه باشد. این ابهام وجود دارد که آیا نرخ بیکاری امسال بدون محاسبه ورود متقاضیان جدید کار در کشور صورت گرفته باشد.