آفتابنیوز : آفتاب: به نظر می رسد مخاطب با «یک سطر واقعیت» و «تلفن همراه رئیس جمهور» ارتباط برقرار نمی کند و تلاش سازندگان این دو فیلم برای نگاه خاص به گیشه در اکران عمومی ثمری نداشته باشد.
«حسین شیخ حائری» عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی در گفت و گو با خبرنگار سینمایی فارس در مورد فیلم های جشنواره فجر، گفت: پیش بینی می شود تلاش سازندگان فیلم های «یک سطر واقعیت» و «تلفن همراه رئیس جمهور» برای نگاه خاص به گیشه در اکران عمومی، ثمری نداشته باشد.
این منتقد در ادامه افزود: هر دو فیلم، دارای ایده ها و مضمون های قابل پرداختی هستند اما با قاطعیت باید گفت که در مقام پرداخت قصه و تشریح داستان در قالب فیلمنامه، نتوانسته اند اثری منطقی بوجود آورند، بنابراین می توان پیش بینی کرد که مخاطبان نتوانند با این دو فیلم ارتباط برقرار کنند.
نویسنده کتاب «او ...» تصریح کرد: البته فیلم سینمایی «تلفن همراه رئیس جمهور»، حداقل در نامگذاری فیلم می تواند اندکی از مخاطبان را به خود جذب کند که «یک سطر واقعیت» همین را هم ندارد.
شیخ حائری تصریح کرد: هیچ کدام از این دو فیلم، بازی شاخصی ندارند که با توجه به حضور بازیگران حرفه ای در آنها برای توجه به گیشه، می توان نتیجه گرفت که «علی عطشانی» و «علی وزیریان» به عنوان کارگردان نتوانسته اند از بازیگران خود، بازی قابل توجهی بگیرند.
عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در ادامه به فارس، گفت: اینکه یک کارگر ساده با هزاران مشکل در زندگی روزمره، این گونه به یک شماره مشهور تلفن همراه دسترسی پیدا کند و در راستای حل مشکلات مردم، سر از تیمارستان در می آورد یا اینکه عناصری موجه از عناصر فرهنگی و مطبوعاتی مملکت، به این سادگی در یک دام بسیار ناشیانه گرفتار شوند، کافیست تا نشان دهد که منطقم، در این دو فیلم دچار مشکل جدی است و هر دو فیلم و به خصوص فیلم «یک سطر واقعیت»، در همان تم و مضمون مانده اند و جلوتر نیامده اند.
وی ادامه داد: پایان بندی هر دو فیلم کاملا تعجب برانگیز است و ای کاش هر دو کارگردان بیشتر به پایان بندی های خود فکر می کردند و ای کاش هر دو فیلم با توجه به ظرفیت موجود در مضمون، به سمت سیاسی شدن قصه، پیش می رفتند که به نظر می رسد اگر چنین می شد، خروجی بهتری را شاهد می بودیم.
به گزارش فارس،«حسن شیخ حائری» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: «تلفن همراه رئیس جمهور» و «یک سطر واقعیت»، هر دو مضامینی هستند که تلاش می کنند به مخاطب هشدار دهند و در راه تبدیل این هشدار به یک داستان بلند سینمایی ناموفقند و تنها می توان در آینده از «علی عطشانی» جوان انتظار داشت که با تمرکز بیشتری فیلم بسازد.