آیا می‌توان درمانی قطعی برای میگرن پیدا کرد؟
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: آیا نخستین باری را که سردرد عجیب و غریبی را تجربه کرده‌اید به خاطر دارید؟ چشمانتان سیاهی می‌رود، درد شدیدی را در سر خود احساس می‌کنید، دچار دوبینی و تهوع می‌شوید و در یک کلام، به استیصال می‌رسید. یک قرص مسکن می‌خورید و به رختخواب می‌روید، به این امید که دیگر چنین سردردی را تجربه نکنید. اما پس از اینکه چند ماه را با تلوتلو خوردن در اتاق خواب، کشیدن پرده‌ها، و ساعت‌ها دراز کشیدن در تاریکی به امید یک خواب راحت سپری کردید؛ نهایتا سراغ یک متخصص داخلی می‌روید تا یک اسکن مغزی برایتان تجویز کند.
زمانی‌که اسکن هیچ چیز را نشان نمی‌دهد، متخصص به شما چیزی را خواهد گفت که خودتان هم حدس می‌زدید: «میگرن». اگر از وی علت آن را سوال کنید، احتمالا با چنین پاسخی مواجه خواهید شد: «استرس، احتمالا، که می‌تواند خیلی چیزها را شامل شود.»
به گزارش پاپ‌ساینس، این جواب اگرچه راضی کننده نیست اما متاسفانه جواب دقیقی است. تنها در ایالات متحده 36 ملیون نفر از میگرن رنج می‌برند و هیچ کس هم علت آن را نمی‌داند. در سال‌های اخیر، متخصصان اعصاب و روان به درک نحوه عملکرد میگرن نزدیک‌تر شدهاند. تابستان گذشته و در یک کنفرانس پزشکی در آمریکا، دیوید دودیک، عصب‌شناس کلینک مایو آریزونا و رئیس انجمن سردرد آمریکا (AHS)، توضیح داد که تالاموس -ناحیه‌ای از مغز که مسئول اطلاعات حسی و چرخه خواب است- «همانند نوعی ایستگاه راه‌آهن عمل می‌کند که درد میگرن را به گیرنده‌های درد در سراسر مغز منتقل می‌کند.» دانشمندان همچنین درمانی را برای میگرن ارائه دادند که در آن یک باتری زیرپوستی به ستون فقرات بیمار سیم‌کشی می‌شود تا پالس‌های الکتریکی کوچک را به تالاموس منتقل کند. به نظر می‌رسد این روش، که زیرمجموعه یک طیف وسیع از درمان‌ها موسوم به تحریک عصبی قرار می‌گیرد، قطار انتقال درد تالاموس را در یک حمله میگرن از خط خارج می‌کند.
علی‌رغم این پیشرفت، هنوز فاصله زیادی بین درمان میگرن و بهبودی کامل آن وجود دارد. عصب‌شناسان بلژیکی، ایتالیایی، آلمانی و آمریکایی اثبات کرده‌اند که تحریک عصبی مانع درد می‌شود، اما این موضوع که چرا این درمان جواب می‌دهد هنوز به صورت یک معما باقی مانده است. گروهی از محققان دانشگاه علوم پزشکی هامبورگ-اپندروف در این باره می گویند: «مکانیزم‌های اساسی عصبی... هنوز ناشناخته هستند.» حتی با درمان‌های موجود، به نظر می‌رسد که دانشمندان در تحقیقات خود در دام پارادوکس زنو گرفتار شدهاند: هر چه به درک علت میگرن نزدیک‌تر می‌شوند، کارکرد مغز برای آنها پیچیده‌‌تر و مبهم‌تر می‌شود. آنها ایستگاه راه‌آهن میگرن را پیدا کرده‌اند، اما هنوز سوئیچ‌های آن را کشف نکرده‌اند.
اکنون به نظر می‌رسد که دانشمندان بیش از هر زمان دیگر با کشف علت میگرن فاصله دارند. به گفته جیمز فالون، عصب‌شناس دانشگاه کالیفرنیا آیروین که به تدریس تحریک عمقی مغز می‌پردازد، پس از نزدیک به چهار دهه مطالعه رازهای مغز، وی اکنون به نقطه‌‌ای رسیده که گمان می‌کند هرگز به تمام پاسخ‌های خود نخواهیم رسید. وی می‌گوید که مغز هر فرد متفاوت است، و به همین دلیل درمان میگرن برای هر شخصی منحصر به فرد خواهد بود. در نتیجه باعث تعجب نخواهد بود که درمان دردها و بیماری‌های مزمن مغز فراتر از درک و بینش ما قرار داشته باشد.
منبع: خبرآنلاین/ محمود حاج‌زمان
زمانی‌که اسکن هیچ چیز را نشان نمی‌دهد، متخصص به شما چیزی را خواهد گفت که خودتان هم حدس می‌زدید: «میگرن». اگر از وی علت آن را سوال کنید، احتمالا با چنین پاسخی مواجه خواهید شد: «استرس، احتمالا، که می‌تواند خیلی چیزها را شامل شود.»
به گزارش پاپ‌ساینس، این جواب اگرچه راضی کننده نیست اما متاسفانه جواب دقیقی است. تنها در ایالات متحده 36 ملیون نفر از میگرن رنج می‌برند و هیچ کس هم علت آن را نمی‌داند. در سال‌های اخیر، متخصصان اعصاب و روان به درک نحوه عملکرد میگرن نزدیک‌تر شدهاند. تابستان گذشته و در یک کنفرانس پزشکی در آمریکا، دیوید دودیک، عصب‌شناس کلینک مایو آریزونا و رئیس انجمن سردرد آمریکا (AHS)، توضیح داد که تالاموس -ناحیه‌ای از مغز که مسئول اطلاعات حسی و چرخه خواب است- «همانند نوعی ایستگاه راه‌آهن عمل می‌کند که درد میگرن را به گیرنده‌های درد در سراسر مغز منتقل می‌کند.» دانشمندان همچنین درمانی را برای میگرن ارائه دادند که در آن یک باتری زیرپوستی به ستون فقرات بیمار سیم‌کشی می‌شود تا پالس‌های الکتریکی کوچک را به تالاموس منتقل کند. به نظر می‌رسد این روش، که زیرمجموعه یک طیف وسیع از درمان‌ها موسوم به تحریک عصبی قرار می‌گیرد، قطار انتقال درد تالاموس را در یک حمله میگرن از خط خارج می‌کند.
علی‌رغم این پیشرفت، هنوز فاصله زیادی بین درمان میگرن و بهبودی کامل آن وجود دارد. عصب‌شناسان بلژیکی، ایتالیایی، آلمانی و آمریکایی اثبات کرده‌اند که تحریک عصبی مانع درد می‌شود، اما این موضوع که چرا این درمان جواب می‌دهد هنوز به صورت یک معما باقی مانده است. گروهی از محققان دانشگاه علوم پزشکی هامبورگ-اپندروف در این باره می گویند: «مکانیزم‌های اساسی عصبی... هنوز ناشناخته هستند.» حتی با درمان‌های موجود، به نظر می‌رسد که دانشمندان در تحقیقات خود در دام پارادوکس زنو گرفتار شدهاند: هر چه به درک علت میگرن نزدیک‌تر می‌شوند، کارکرد مغز برای آنها پیچیده‌‌تر و مبهم‌تر می‌شود. آنها ایستگاه راه‌آهن میگرن را پیدا کرده‌اند، اما هنوز سوئیچ‌های آن را کشف نکرده‌اند.
اکنون به نظر می‌رسد که دانشمندان بیش از هر زمان دیگر با کشف علت میگرن فاصله دارند. به گفته جیمز فالون، عصب‌شناس دانشگاه کالیفرنیا آیروین که به تدریس تحریک عمقی مغز می‌پردازد، پس از نزدیک به چهار دهه مطالعه رازهای مغز، وی اکنون به نقطه‌‌ای رسیده که گمان می‌کند هرگز به تمام پاسخ‌های خود نخواهیم رسید. وی می‌گوید که مغز هر فرد متفاوت است، و به همین دلیل درمان میگرن برای هر شخصی منحصر به فرد خواهد بود. در نتیجه باعث تعجب نخواهد بود که درمان دردها و بیماری‌های مزمن مغز فراتر از درک و بینش ما قرار داشته باشد.
منبع: خبرآنلاین/ محمود حاج‌زمان
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید